Θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να περιμένει πως πρόκειται να επιστρέψει στην Ελλάδα για οτιδήποτε άλλο από βουτιές στη θάλασσα ή το πολύ-πολύ κανένα ματς της Εθνικής.
Κάποια στιγμή, έχω την αίσθηση, θα γίνει λήμμα του trivial pursuit. Ομογενής ποδοσφαιριστής που ήρθε στα είκοσί του στην Ελλάδα, έλαμψε σαν κομήτης την πρώτη του χρονιά στα γήπεδα για να χαθεί στη δεύτερη –μολονότι η ομάδα του πήρε το νταμπλ- και στη συνέχεια επέστρεψε στη γενέτειρά του Γερμανία, τη φανέλα της Εθνικής Ελπίδων της οποίας φορούσε ο αδελφός του. Κι όποιος πετυχαίνει το «Παναγιώτης Βλαχοδήμος» θα παίρνει το σχετικό τυράκι στο επιτραπέζιο.
Θα πρέπει, άλλωστε, να είναι μάλλον κανείς πολύ αφελής ή διεστραμμένα αισιόδοξος για να περιμένει πως ο περί ου ο λόγος «Ρονάλντο των φτωχών», του οποίου ο δανεισμός από τον Ολυμπιακό στη γερμανική Άουγκσμπουργκ ανακοινώθηκε επίσημα το Σάββατο, πρόκειται να επιστρέψει στην Ελλάδα για οτιδήποτε άλλο από βουτιές στη θάλασσα ή το πολύ-πολύ κανένα ματς της Εθνικής. Όπως δεν γυρίζει ο από χρόνια ξενιτεμένος Σωτήρης Κυργιάκος, ο χλευασθείς στην Ελλάδα κάποτε πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα Φάνης Γκέκας, ο Παναγιώτης Κονέ, ο Ταχτσίδης, ο Νίνης και ο Γκέντσογλου, ούτε αυτός ακόμα ο 36χρονος Γιώργος Καραγκούνης – ο ναυάγιο της δεύτερης επιστροφής του οποίου στον Παναθηναϊκό μοιάζει πολύ να πίκρανε δημοσιογράφους με δεδηλωμένες συλλογικές προτιμήσεις, εκτός Παναθηναϊκού. Το γενικώς ισχύον «όσο πιο μακριά από την Ελλάδα, τόσο πιο καλά», σε κανέναν άλλον τομέα δεν εκφράζεται περισσότερο ξεκάθαρα απ’ όσο στην περίπτωση των καλών Ελλήνων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών (που αρχίζουν να σκέφτονται την επιστροφή μόνο στα τελειώματά τους από τα ευρωπαϊκά σαλόνια).
Εδώ που τα λέμε, τι να ζηλέψει κανείς από το ελληνικό πρωτάθλημα; Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της σήψης; Τα άδεια γήπεδα; Τους ισχνούς και όποτε έρθουν μισθούς; Τα ντου των οπαδών; Την αστεία προβολή του στις «καλές» ευρωπαϊκές τηλεοράσεις και αγορές; Τους αποκλεισμούς στο τσάκα-τσάκα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Ή μήπως το αλισβερίσι των δανεικών της μιας και μοναδικής ομάδας-αφέντη;
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για το αν ο Βλαχοδήμος, που λέγαμε, ήταν καλύτερος ή χειρότερος, για παράδειγμα, από τον Μιραλάς –πιο σωστά: αν είχε την ποδοσφαιρική πάστα που θα του επέτρεπε, αν δούλευε ο ίδιος σωστά, κάποια στιγμή στο μέλλον να φτάσει όπου κι εκείνος. Θα μπορούσα, παρ’ όλα αυτά, να στοιχηματίσω πως ο περίπου συνομήλικός του Σλοβάκος Βάις (τον οποίον η Μάντσεστερ Σίτι έστελνε τα τελευταία χρόνια δανεικό στις Μπόλτον και τις Πεσκάρες και λανσάρεται ως σπουδαία προσθήκη) θα πάρει με το καλημέρα περισσότερες ευκαιρίες από εκείνον.
Ο Τάκης Τσιρτσώνης είναι δημοσιογράφος.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
