Ένα ιστορικό προπονητικό κέντρο, που μεταξύ άλλων έβγαλε μια γενιά πρωταθλητών Ευρώπης…

Υπάρχουν οι λιγοστοί εκείνοι –οπαδοί τε και αρθρογράφοι– που, ό,τι κι αν κάνει ή λέει ο Γιάννης Αλαφούζος και οι συν αυτώ για τον Παναθηναϊκό, το θεωρούν καλώς καμωμένο (ακόμα και αν πρόκειται για την εναλλαγή 4-5 προπονητών στον πάγκο σε μια σεζόν).

Υπάρχουν εκείνοι –περισσότεροι, έχω την αίσθηση, και όχι πάντα με τις καλύτερες των προθέσεων– που τον βαφτίζουν Τουίτυ και θεωρούν ό,τι γίνεται στραβό ή/και αφελές (ακόμα και τις αυταπόδεικτες αναφορές στη φαρσοκωμωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο).

Και υπάρχει και η μεγάλη μάζα των Παναθηναϊκών οπαδών που έχει απλώς ξενερώσει, βλέποντας την ομάδα να χάνει μέσα-έξω από τον κάθε Πλατανιά και να γίνεται προσωρινό καταφύγιο κάθε ποδοσφαιρικώς περαστικού, τύπου Κάιπερ ή Εσπάρθα.

Για τις δύο πρώτες κατηγορίες, η επικείμενη μετακόμιση του προπονητικού κέντρου του Παναθηναϊκού από την Παιανία στο Απήλιον, στο Κορωπί –ιδιοκτησίας του πρώην προέδρου του Πανιωνίου, Κώστα Τσακίρη– αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα ακόμη επεισόδιο στο παρατεινόμενο πράσινο ψυχόδραμα: από τη μια «όλε» για μια ακόμα (και συμβολική) απαγκίστρωση από το βαρδινογιαννικό παρελθόν κι από την άλλη οδυρμοί για την εγκατάλειψη του πρότυπου κέντρου της Παιανίας, που μεταξύ άλλων έβγαλε μία γενιά πρωταθλητών Ευρώπης κλπ).

Η τρίτη κατηγορία απλώς προσπαθεί να βγάλει άκρη με τις νέες φορολογικές δηλώσεις και προγραμματίζει τις καλοκαιρινές της διακοπές (με το χωριό του κουμπάρου να φαντάζει φαβορί).

Το τι κατάφερε ο Παναθηναϊκός με Βαρδινογιάννη είναι δεδομένο. Ιστορία. Το τι θα καταφέρει με Γιάννη (Αλαφούζο) είναι υπόθεση του μέλλοντος.

Ως συνήθως τα πράγματα είναι απλά –για όσους τουλάχιστον έχουν ζήσει έναν χωρισμό. Μαζεύεις πολιτισμένα τα πράγματά σου (εκείνα τουλάχιστον που μεταφέρονται) και πας παρακάτω (λίγα μόλις χιλιόμετρα, για την ακρίβεια). Ιδιαίτερα όταν το νοίκι που σου ζητά ο πρώην είναι –ή φαντάζει με τα σημερινά δεδομένα– δυσβάσταχτο.

Όπως μπορούν να σας διαβεβαιώσουν όλοι όσοι έχουν διαβεί το κατώφλι της Παιανίας, το κέντρο που χρησιμοποιεί ως σήμερα το Τριφύλλι είναι αρκούντως «ψαρωτικό». Το νέο (που ως τώρα οι περισσότεροι μόνο από φωτογραφίες έχουμε δει) μοιάζει πιο συμμαζεμένο, σε διαστάσεις εγκαταστάσεων και ύφος. Ίσως όμως και να φτάνει.

Στο κάτω-κάτω το τι κατάφερε ο Παναθηναϊκός με Βαρδινογιάννη είναι δεδομένο. Ιστορία. Το τι θα καταφέρει με Γιάννη (Αλαφούζο) είναι υπόθεση του μέλλοντος. Και το αν το επόμενο προπονητικό κέντρο του Παναθηναϊκού στη διαδρομή αποδειχτεί καλύτερο –ή πιο γούρικο– από το προηγούμενο, μένει να φανεί. Ή όχι. Άλλωστε, το προπονητικό κέντρο για κάθε ομάδα είναι η «κουζίνα». Το καθαυτό «εστιατόριο», το οποίο ο πελάτης βλέπει και αξιολογεί, είναι το γήπεδο: η Λεωφόρος τού χτες, που επιστρέφει.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top