Γιατί ΚΑΙ θεωρητικά η Βία είναι μόνο Ακροδεξιά

Επίθεση με Μπογιές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στις 21 Μαΐου. (Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC)

Κλείνοντας το προηγούμενο («Αυριανισμένη/Ψεκαζμένη Σοσιαλδημοκρατία γιοκ») προαναγγέλλαμε ότι θα ολοκληρωθεί στο σημερινό: «…με μια ανακεφαλαίωση του Θεωρήματος “Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου”». Πού να φανταστούμε πόσο θα υπερθεμάτιζε η σκληρή επικαιρότητα με το μπουκέτο «αθλιότητες-κατά-Μπουτάρη/Τραμπουβίκωνες-κατά-ΣτΕ-και-καπάκι-κατά-Μητσοτάκη»… Έκτοτε ξεβράστηκαν διάφορες (αρκετές εμπειρικές και λίγες θεωρητικές) κουβέντες γύρω από τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ θα παρουσιάσουμε αναδρομικά/συγκεντρωτικά όσα σχετικά έχουμε γράψει κατά καιρούς για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως για την Βία των Άκρων.

Προεκλογικά παίγνια εξουσίας

Η μιθριδατισμένη «κανονικότητα» βίας/ανομίας, που τόσο έχει συνηθίσει η αφασία μας, συνεχίζει απρόσκοπτα να μας βυθίζει στο καθοδικό/βαϊμαρικό σπιράλ. Εγκλωβισμένοι/αποβλακωμένοι μέσα στο σκότος των ανορθολογοπαγίδων μας, ουδόλως θορυβούμαστε που η ακροδεξιόστροφη ζωούλα μας εξαρχειώνεται/εκσομαλίζεται, συνδυαζόμενη με την συβαριτισμένη/αδημιουργική μας κατάπτωση.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Αυγιανισμός πολλαπλώς αποφαίνεται περί Μπουτάρη: «Δεν ήταν αγανακτισμένοι, αλλά ακροδεξιοί τραμπούκοι!», «Στρώνει η ΝΔ το χαλί για την Ακροδεξιά!», «Γαλάζιο πλυντήριο Ακροδεξιάς» κτλ. Όπως έλεγε μια γιαγιά θυμόσοφη «Γάτος γ@μεί και γάτος σκούζει». Όχι ότι η ΝΔ δεν είναι/παραμένει προφανέστατα μήτρα μιας σοβαρής στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ ακροδεξιάς πτυχής της δημόσιας σφαίρας (Βελο-Λιακο-Ψωμιαδ-Ανθιμο-Σεραφειμ-Καρατζαφ-Καμμένων-και-λοιπών-ψεκαζμέ-απογόνων-του-Αριστοτέλους).

Εδώ θα δείξουμε, όμως, ότι έχει και άλλες ακροδεξιές πτυχές η δημόσια σφαίρα. Γι’ αυτό προκαλεί αλγεινή εντύπωση, κάθε σοβαρός διανοητής* που πότε «σοσιαλδημοκρατικοποιεί» τους χυδαίους εθνολαϊκιστές, πότε υπερτονίζει την ακροδεξιότητα των αντιπάλων τους, υιοθετώντας την προπαγανδιστική ατζέντα ΤΟΥ Συστήματος. Σε αυτήν μόνο ποντάρει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, εξουθενωμένος από τις θλιβερές αντινομίες του σε στυλ: «Κάναμε λάθη, αλλά η ΝΔ είναι Ακροδεξιά» (δόγμα-«Μαρέβα,-Παπασταύρου-και-λοιποί-Αντιπερισπασμοί»). Για να δούμε, λοιπόν, ως ορ-ντ’-εβρ ποιος είναι πραγματικά ακροδεξιός…

Προανακρούσματα αργότερα επιβεβαιούμενα

Έξη χρόνια πριν, έχοντας επανακάμψει από δεκαπενταετία δημοσιογραφικά άγονη, πρωτο-εισαγάγαμε την έννοια «ΠΑΦ» («Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο» και «Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο ΙΙ» (κείμενα-προεκλογικά-06&11-Ιουνίου-2012). Εδώ συμπεριλαμβάναμε και την «Αριστερά», στην οποία προκαλέσαμε κάποιον εκνευρισμό, τύπου «φτάνει πια η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων» και μας αποκάλεσε «Ακραίο Κέντρο»… Σταδιακά στους επόμενους μήνες, μαζί με άλλες θαρρετές φωνές ξετυλίξαμε και εμπειρικές/βιωματικές αναλύσεις που τεκμηρίωναν αυτή την ανάλυση, όπως και θεωρητικές υποθέσεις, που την κλιμάκωναν/ολοκλήρωναν μέχρι πρόσφατα σε κάποια πιο στέρεη βάση.

Ο χρόνος θα δείξει πόσα απίδια έπιασε αυτός ο σάκος. Σήμερα, πάντως, περισσότεροι πλέον πιστεύουν ότι και στην «Αριστερά» διακρίνονται αρκετά ακροδεξιά χαρακτηριστικά, σε πολλά πεδία: τόσο ρητορικά-πρακτικά όσο και ιδεολογικο-πολιτικά. Τάχα ΤΟ Σύστημα δεν ακούει αυτή την κριτική μας, ποντάροντας στο ότι ο ακόλουθός του οχλοπολτός δεν-βλέπει-δεν-ακούει πέρα από το στερεότυπο σανό που τον ταΐζει. Αργά ή γρήγορα, όμως, η κυρίαρχη συνείδηση επηρεάζεται από τα καινά δαιμόνια… Ας δούμε, πώς σταδιακά αυτό συμβαίνει βιωματικά και θεωρητικά.

Επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη στην εκδήλωση μνήμης για την 103η επέτειο της Ποντιακής Γενοκτονίας, στην Θεσσαλονίκη, στις 19 Μαΐου. (Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC)

Ακροδεξιότητα ΣΥΡΙΖΑ: εμπειρικά τεκμήρια

Η επικαιρότητα Μπουτάρη-Ρουβικώνων ανέδειξε ιδιαίτερα την εμπειρική/βιωματική πλευρά αυτής της ακροδεξιότητας: ήδη πλείστα όσα ισχυρά ενθυμήματα ακούστηκαν αποστομωτικά απέναντι στην κυβερνητική προπαγάνδα. Έχει ανεξίτηλα πλέον καταχωριστεί η άποψη, ότι το Βίαιο Ακροδεξιό Φαινόμενο συνδέεται με τα εμμένοντα προνεωτερικά χαρακτηριστικά μας και πολυσύνθετα εξικνείται τουλάχιστον από την Χούντα.

Διαχρονικά υπήρξαν φαινόμενο ενιαίο οι Χουντίστας-Αυριανίστας-Μακεδονίστας-Χριστοδουλίστας-Αγανακτίστας-Αντιμνημονίστας, ως ισχυρός παράγοντας του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού μας. Καλαμπονέρες-Σταμουλοκολλάδες, Διωγμοί-των-ελάχιστων-μη-Μακεδονισμένων, Ξενοφοβισμός-βία-στους-προ-ΟΝΕ-πολύτιμους-μετανάστες, Δεκεμβριανή-Βία, Αγανακτισμένο/αγαναζισμένο/αντιμνημονιακό/αντιπολιτικό να-καεί-να-καεί φασισταριό, που τόσο εκτιμά ο ΣΥΡΙΖΑ (ως εν πολλοίς δικό του κατόρθωμα, άλλωστε).

Το Αποενοχοποιημένο Τρελοκομείο της Αυτοδικίας που έκαψε την Αθήνα, διέλυσε την οικονομία στο ιστορικό κέντρο της, δολοφόνησε τους «νεκρούς-της-ΜΑΡΦΙΝ», το γελοίο/τοξικό ακροδεξιό/αντιπολιτικό/ψεκαζμένο που γεννάει «ταξικό-μίσος-(ταξικό-φθόνο-μάλλον)» συντηρώντας το καταστροφικό για την πολιτική-κοινωνία-οικονομία υφεσιακό «ή-εμείς-ή-αυτοί!». Αλλά και τα (Τσίπρας-πάντα:) μαοϊκό «Μεγάλη-Αναστάτωση,-Θαυμάσια-Κατάσταση!», «εξαρτάται-αν-βρίσκεσαι-από-εκεί-που-ρίχνουν-ή-από-εκεί-που-τρώνε-τις-Μολότοφ!».

Ορθώς, βέβαια, είχε πει μια «αριστερή» το ακροδεξιό «πάει με το κρέας το γιαούρτι», όταν γιαουρτώθηκε ο Πάγκαλος, μέσα στο πλαίσιο του αντιφρονούντος γενικευμένου Γκοτζαμανισμού που κλιμάκωνε το Βαϊμαρικό Φαινόμενο. Ποιος έτριβε τα χέρια του; Ο Σοσιαλδημοκράτης Τσίπρας, βεβαίως-βεβαίως και ο θεωρητικός-ντελ-κάτσο-της- Καλής-Βίας κυρ-Κατρούγκαλος.

Αυτό γέννησε τους Τραμπουβίκωνες, Ζορρό/Ρομπέν-των-Χαζών και λοιπούς σπάστες/γδάρτες/παλουκοκάφτες, που δεν σκέφτηκαν ποτέ, ποιος/πώς/από-ποιον χρίζεται κριτής και δικαιούται να κρίνει/προπηλακίσει/τραμπουκίσει Δικαιοσύνη-Κυβέρνηση-Βουλή/Αντιπροσωπευτική-Δημοκρατία. Αυτό με στραβά μάτια του Τσίπρα στους εμπρησμούς των ακροδεξιών (πχ κατάστημα κυρίας Γατά) της Ιερισσού κατά όποιων ήθελαν την Επένδυση Χρυσού στις Σκουριές… Αυτό στέλνει τα φασιστικά τάγματα εφόδου να διαλύουν τα Πανεπιστήμια και να «χτίζουν» καθηγητές. Πόσες εκατοντάδες περισσότερα παρόμοια περιστατικά ξεσαλωμένου Βαϊμαρικού-Ακροδεξιού Φαινομένου μπορεί κανείς να προσθέτει συνέχεια εδώ, συλλογιστείτε, όταν πάντα Εξαρχειώνεται/Εκσομαλίζεται ασταμάτητα ο τόπος…

Γι αυτό είχαμε γράψει, σε άλλο ΜΜΕ ότι ακριβώς «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου», και εξηγήσαμε πώς ο αντιμνημονισμός διατηρεί ακμαίους τους ναζί ως καλύτερους εκπρόσωπους ρήαλ-θινγκ του Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού. Θυμηθείτε και πώς-γιατί (αδερφές και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια) βρέθηκαν 110 βουλευτικές ψήφοι (πόσες-ήταν-συριζαίων-οέοοο) μέσα στην “κοινή κάλπη” ΧΑ-ΑΝΕΛ (ξαναδιαβάστε εδώ αποκάλυψη Ψυχογιού). Για να μην ξεχνάμε πώς συνδιαμόρφωσε ο Ανεξυριζαυγιτισμός το σημερινό κυβερνητικό σχήμα… Και φυσικά γιατί εξαθλιώθηκε η δημοκρατική νομιμότητα, όταν το μίσος για τον «τοξικό Βενιζέλο» έκανε συριζαίους να συμμαχούν με νεοναζί, προτάσσοντας το αντιμνημονιακό ως μείζον κριτήριο έναντι του δημοκρατικού. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που θεωρούν «σοσιαλδημοκρατικό» σοβαροί διανοητές* και μπράβο τους.

Κυρίως Πιάτο: Ακροδεξιά η «Αριστερή» Βία

Πάντοτε η «Αριστερά», όπως διαμορφώθηκε τον προηγούμενο αιώνα, καθισμένη στον (ιδεολογικά μαλθακό) ασφαλή θρόνο του «ηθικού πλεονεκτήματος», ουδέποτε ζορίστηκε/χρειάστηκε να αποδείξει την αυτάρεσκη «υπεροχή»-της-erga-omnes, έναντι (όλων) όσων τσουβάλιαζε στο πακέτο «Η-Αντίδραση-(γέλια…)».

Ούτως ή άλλως, το ευαγγελικού-τύπου-μαρξικό- «επιστημονικο-σοσιαλιστικό»-δόγμα ουδέποτε χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολεμικά τους μεταγενέστερους θυγατρικούς (Μουσσολίνι-Χίτλερ προϋπήρξαν μαρξιστές – εργατοπατέρες) ολοκληρωτισμούς. Έτσι σήμερα οι πιστοί δεν διαθέτουν μαρξικό εξοπλισμό κατά ναζισμού-φασισμού, παρά μόνο σταλινικό/μεταγενέστερο…

Όθεν, η διεθνής κατάρρευση (1989) αφήνει την «Αριστερά» φτωχότερο έρμαιο (σα-να-κλέβεις-εκκλησία) σε κάθε συγκροτημένη εναντίον της επίθεση, ασχέτως αν στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, παραμένει ακόμα πανίσχυρη… Το χειρότερό τους: δεν μπορούν να διανοηθούν/κατανοήσουν πόσο μοιάζουν δομικά με τους υπόλοιπους ολοκληρωτισμούς. Ας δούμε τώρα τα δύο πεδία όπου καταδεικνύεται η ακροδεξιότητα της «Αριστεράς».

Πρώτα, στο γεγονός ότι πλέον ως κινηματική/ριζοσπαστική έχει χάσει την ταξική της αναφορά, προκρίνοντας αναλύσεις εθνολαϊκιστικές/ξενοφοβικές. Σε αυτό, ας πούμε, οφείλεται και η συγκρότηση του Ανεξυριζαυγιτισμού: ο ΣΥΡΙΖΑ-(και-άλλες-αριστερές-δυνάμεις) δεν χτίστηκε ως «εργατικό»/αντι-αστικό μέτωπο, αλλά ως αντι-μνημονιακό/αντι-«τοκογλυφικό»-(έξω-οι-ξένοι-που-μας-ζηλεύουν-ως-ατίθασους-Έλληνες). Σε αυτή τη βάση, άλλωστε, είχε κοινή ρητορική/πρακτική με Νεοναζί-Ψεκαζμένους-και-λοιπούς-λεβεντοβουβαλέ-αγανακτισμένους, όπως συχνά περιγράψαμε.

Κυρίως, όμως (και αυτό ισχύει παντού διεθνώς), ως το 1989 άτυπα-υπόρρητα, πάλι το «ηθικό πλεονέκτημα» έδινε στην «Αριστερά» πάντοτε την άνεση να αυτοδιαχωρίζεται από τους ακροδεξιούς ολοκληρωτισμούς κατά τούτο. Η δική της Βία ήταν «επιστημονική»-ορθολογική (Δικτατορία Προλεταριάτου: βία εργατικής κατά αστικής τάξης ώσπου να εκλείψουν οι λόγοι που την επέβαλαν και να έρθει η Κομμουνιστική Κοινωνία). Των Φασο-Ναζί η Βία ήταν τυφλή-ρατσιστική-ανορθολογική. Ώσπου, το 1989, η ζωή γκρέμισε την αιτιολογική βάση της «αριστερής-επιστημονικο-σοσιαλιστικής-ορθολογικής-βίας» ως αντίθετης της ανορθολογικής-ακροδεξιάς-βίας και έδειξε ότι όλες οι βίες τελικά είναι τυφλές/ανορθολογικές/ακροδεξιές. Και προφανώς αντεπαναστατικές…

Της Βίας τα καμώματα τα βλέπει η ελευθερία και γελά

Τότε αποδείχθηκε ότι η Μ-Λ-Βία ήταν εξ ίσου ανορθολογική, όπως όλες οι Βίες, άρα εξ ίσου ακροδεξιά με των Φασο-Ναζί, αφού συνειδητοποιήθηκε ότι κατέρρευσαν/μηδενίστηκαν μαζί με το δεκανίκι της Καλής-Μ-Λ-Βίας-ως-Ιερού-Νάματος και οι «έλλογες» λεγόμενες «κοινωνικές κατακτήσεις» των σοσιαλιστικών κρατών… Ότι κτίζεται εντός του ασφυκτικού εξουσιαστικού πεδίου της Βίας, μόλις αυτή αρθεί, διαλύεται-το-πεδίο-και-γκρεμίζονται-τα κτίσματα… Αντιθέτως, οι δυτικές ομόλογες κοινωνικές κατακτήσεις, σταδιακά χτισμένες στη βάση ελευθερίας/πειθούς, διαρκώς διευρύνονται/εμπλουτίζονται (αργά-εγείρονται-δύσκολα-γκρεμίζονται)…

Η αμήχανη/πανικόβλητη «αριστερή» απόρριψη της «Θεωρίας των δύο άκρων» (έχουμε δείξει ότι υπάρχει «θεωρία των άκρων», μια που ως τώρα κυριαρχούν πολλά άκρα («αριστερο-αναρχο-τρομοκρατικό»/«ακροδεξιό»/ισλαμικό/χουλιγκανικό) οφείλεται ακριβώς γιατί επείγεται να αποσιωπήσει αυτή την αποκάλυψη της ζωής για την «αριστερή» βία. Και όλα τα άκρα είναι ακροδεξιά, κάτι που εξευτελίζει το μυθικό «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» και αποσύρει την βίαιη «Αριστερά» από το Διεθνές προσκήνιο…

Άλλωστε, μαζί αποκαλύφθηκε και η αντινομία: Και ποιος θα κρίνει/ερμηνεύσει «σωστά» το θέσφατο/«Ευαγγέλιο», ώστε να ανακοινώσει ποια βία είναι καλή, ποιος είναι «προδότης», ποιος δικαιούται να τον εκτελέσει κτλ. Ουδείς-ουδόλως-ουδαμού-ουδέποτε, είναι η μόνη έλλογη απάντηση.

Ο δρόμος της Πολιτικής Βίας είναι, λοιπόν, εξ ορισμού άλογος-μηδενιστικός-ακροδεξιός και ο δρόμος της Ελευθερίας/Πειθούς μόνο μπορεί να είναι έλλογος-αριστερός (με την έννοια της ανατρεπτικότητας των κατεστημένων στάτους-κβο). Επιμένουμε ότι Πολιτική-Φιλοσοφία/Πολιτική-Επιστήμη οφείλουν να ανασκαλέψουν το κλισέ «Αριστερά = τα μοιράζουμε και Δεξιά = τα χωρίζουμε»… Ξαναδιαβάστε προσεκτικά «Η ‘Αριστερά’ απέθανε! Ζήτω η Αριστερά!», ώστε να μας εννοήσετε καλύτερα.

Διαβάστε ακόμα: Ο Θεός να… Phylaxοι τον δημόσιο χώρο από τους βανδάλους

Αρκεί μία Ενιαία Θεωρία της «Καλής Βίας»

Μετά το αρχικό «Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο» (ΠΑΦ) επανήλθαμε συχνά κλωθογυρίζοντας τριγύρω από την «Θεωρία των Άκρων» με διάφορους τίτλους που περιέγραφαν το ίδιο πράγμα πολύπλευρα. Είτε με την «Μανιχαϊστική Καλή Βία» (διαβάστε προσεκτικά: «η Βάση του ρατσισμού της ‘Αριστεράς’»), είτε με τον Ανεξυριζαυγιτισμό ως οικουμενικό εθνολαϊκιστικό φαινόμενο («Διεθνής των Λεπέν-Φαράτζ-Ορμπάν-Τσίπρα-Ποδέμος»), είτε ως Δόγμα-«Εχθρός-Μίσος-Βία» είτε ως «Ποικιλόχροα-Τάγματα-Εφόδου», ακόμα ως παντοίο σκληρό/βίαιο Εθνολαϊκισμό.

Παντού σε αυτή την ενιαία θεωρία περιγράφεται ο νεοφώτιστος ζηλωτισμός, που του αποκαλύπτεται ουρανόθεν/ανθρωπίνως η Μεγάλη-Απόλυτη-Αλήθεια (ΑΑ). Τότε καταλαμβάνεται από την αγχώδη ζέση να (μας) την «εφαρμόσει»/φερμάρει, πάντα για το καλό μας. Είτε τηρεί το αρχικό «Όραμα» είτε χάνοντάς το καθ’ οδόν, υποκύπτοντας στην αμαρτία της Ετερογονίας των Σκοπών. Την έχουμε συχνά επισημάνει: συμβαίνει ιδιαίτερα στους σκληρότερους ζηλωτές του είδους, που ξεχνάνε από πού άρχισαν και μεταλλάσσονται σε θιασώτες της απόλυτης (ακροδεξιάς πλέον) μηδενιστικής βίας-για-τη-βία… Κάπως έτσι ανακυκλώνονται τα πάθη στην χιλιοβασανισμένη ανθρώπινη κοινωνία. Δείτε την αλληλουχία.

Όλοι αυτοί οι πυροβολημένοι/μουρλαμένοι ζηλωτές θέλουν τα κάνουν το χοντρό-ψιλό, θέλουν να κυριαρχήσει το δικό τους ισλάμ. Αν είναι τζιχαντιστές προσδοκούν την ανταμοιβή των 70 παρθένων, αν είναι αντικρατικοί μπάτσοι θέλουν να βλέπουν κρατικούς μπάτσους νεκρούς στα χαλάσματα των πόλεων που αυτοί φθονερά θα ισοπεδώσουν μπερδεύοντας την ρεβολούτσα με την βούρτσα, αν είναι ναζί ονειρεύονται να ξεκοιλιάζουν σκούρα νομιστεράκια κοκ.

Όλοι τους, πάντως, ως ποικιλόχροες φασίστες διακατέχονται από ένα κοινό χαρακτηριστικό: ασκούν Καλή Βία γιατί τους πνίγει το (δικό τους) δίκιο, αφού μισούν τους Κακούς Εχθρούς, που έχουν φυστικωθεί από την μαστούρα του δικού τους ισλάμ. Λογικό δεν είναι να μην ησυχάζουν όσο οι Κακοί μένουν ζωντανοί;… Πότε σταματούν; Μόνο όταν φάνε ραπίσματα από την σκληρή ζωή, αλλά αφού συνήθως έχει ρεύσει αίμα πολύ από την ακατάβλητη χειράντληση σπέρματος στην οποία παρακρουστικώς επιδίδονται μέχρις εσχάτων…

* Πολλοί θεωρούν αφελή/άκοντα αβανταδόρο τον συμπαθή Μαραντζίδη, που εκθέτει την ακεραιότητά του (και το κύρος που του προσέδωσε η συνεργασία με τον Στάθη Καλύβα) με την ενοχικά φλύαρη/πολύγραφη εσχάτως αρθρογραφία του (μιας γκάφας μύριες έπονται). Κάθε νέο κείμενό του, «διορθωτικό» κάποιου προηγούμενου, ανοίγει νέες εκκρεμότητες, αναγκάζοντάς τον να γράψει και άλλα, όλα, όμως, συγκλίνοντα με την κυβερνητική προεκλογική ατζέντα…

Μετά το «ΣΟΣΔΗΜ-ο-ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε ένα άστοχο περί «λήθης-και-μνήμης», ένα άστοχο περί αείμνηστου Μητσοτάκη και ακροδεξιάς αδυναμίας ΝΔ και ένα ακόμα υπερβολικά σκληρό, αληθινό σε κάποιες ιστορικές πτυχές του (μάλλον-για-το-ξεκάρφωμα), «Γεννήθηκα στην Σαλονίκη»). Στο μεγάλο κάδρο, όμως, το τελικό ρεζουμέ ουδόλως τον σώζει: πάλι υπηρετεί την κυβερνητική ατζέντα. Ούτε σοσιαλδημοκράτης γίνεται ο Τσίπρας, ούτε λήθη επιτρέπεται απέναντι στις φρεσκότατες/όζουσες αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, που φέρθηκε επί αγανάκτησης ακροδεξιότερα της ΝΔ…

Διαβάστε ακόμα: Ο Μπουτάρης δεν είπε ότι «χέστηκε» για τη Γενοκτονία των Ποντίων ούτε διοργάνωσε Gay Pride εχθές

TAGS :
ακροδεξιά αριστερά βία Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook