Συγγνώμη, είχαμε (όλοι) ψευδαισθήσεις. Πειράζει;

«Την έσωσα τη χώρα» μάλλον σκέφτηκε ο Αντώνης Σαμαράς μετά την ανακοίνωση των 18 δεσμεύσεων στο Ζάππειο. (Φωτό από τον χρήστη του Flickr Νέα Δημοκρατία)

Πώς τα λόγια ξαφνικά γίνανε μηδενικά, γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντινίδης στο καλοκαιρινό σουξέ της παραλιακής.

Και συνεχίζει: «οι απορίες μου πολλές, οι μέρες τόσο σκοτεινές. Και όλοι ρωτάνε, που έχει πάει η περηφάνια μου. Πώς τα λόγια ξαφνικά, έγιναν μηδενικά. Άλλο μέσα στο μυαλό, δεν θα το ψάξω. Σαν σπασμένες μηχανές, όσες ζήσαμε στιγμές. Σε μία άκρη σκοτεινή, θα τις πετάξω».

Πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα σήμερα αν ο ΓΑΠ είχε στηριχτεί λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις; Όμως κι εκείνος, είχε ψευδαισθήσεις ότι “λεφτά υπάρχουν”. (Φωτό από τον χρήστη του Flickr Αλέξης Τσίπρας)

Πόσο να εκφράζουν τους ανθρώπους που ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα αυτοί οι στίχοι άραγε; Σαν πληγωμένοι εραστές, κάτι σαν Κράμερ εναντίον Κράμερ με θύματα όλους τους γύρω. Σε αντίθεση με την ταινία. Παράπλευρες απώλειες, σου λέει. Ο περιπτεράς της γειτονιάς μου που αναγκάστηκε να το κλείσει. Ο σερβιτόρος μου που ξενιτεύτηκε. Ο ξενοδόχος στη Χαλκιδική που περίμενε τους Ρώσους από το Μάη, αλλά η Πρεσβεία μας στη Μόσχα αγρόν ηγόραζε και αργούσε για την έκδοση της βίζας. Και ποσά άλλα και πόσοι άλλοι. Κιμάς στην κρεατομηχανή των ψευδαισθήσεων αλλοπαρμένων και αμοραλιστών.

Όσο θα έδιωχνε τις βάσεις ο Ανδρέας Παπανδρέου, άλλο τόσο έσκισε τα μνημόνια ο μαθητής του, Αλέξης Τσίπρας. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Joanna)

Ο Πρωθυπουργός μάς κοιτά στα μάτια και μας λέει ψέματα. Ο πρώτος υπουργός του βλέπει μάχες με τη διαφθορά σαν άλλος Δον Κιχώτης και φαντάζεται ανεμόμυλους ανάπτυξης. Ο υπουργός Υγείας μάς διαφημίζει τσιγάρα. Μια βουλευτίνα βγάζει τα παπούτσια και τον παίρνει λίγο στον καναπέ του ελληνικού Κοινοβουλίου. Μια άλλη στη γωνία ταυτίζει τις ελληνικές παραλίες με τα πάρκα και τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες με τουρίστες. Άλλος βλέπει την κρίση ευκαιρία και νομίζει πως τα δουλεμπορικά βουλιάζουν από το χρυσό που κουβαλούν οι πρόσφυγες – και φυσικά προσπαθεί σαν άλλος Σκρουτζ Μακ Ντακ να τους κάνει να επενδύσουν στην «φανταστική» ιδέα του. Κυριολεκτικά. Τα ζούμε αυτά. Άλλωστε, πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε. Και πόσα άλλα. Και πόσοι άλλοι.

Ένα είναι σίγουρο, έπειτα από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», το «λεφτά υπάρχουν», τα Ζάππεια 1 και 2 και φυσικά τον πρωθυπουργό-πανηγυρτζή που θα χόρευε τις αγορές με το ζουρνά, όλοι αυτοί οι πολιτικοί μαζί κατηγοριοποιήσανε τους πολιτικούς λόγους και τις δεσμεύσεις μαζί με τα παραμύθια του Βαρόνου Μινχάουζεν.

Και ξαφνικά, αυτά λόγια γίνανε μηδενικά, που λέει και το σουξέ της εποχής.

Διαβάστε ακόμα: Κι όμως, ο Φίλης δεν απαγορεύει τα βασιλόπουλα και τις πριγκίπισσες

TAGS :
Ελλάδα Πολιτική πολιτικοί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook