Ένα χτικιό οξύ και ένα χρόνιο: επείγει το πρώτο

“Ήταν ψεύτικα/τα γλυκόλογά του όλα/ήταν ψεύτικα/βρήκα την καταστροφή μου/κι ερωτεύτηκα/όλα ψεύτικα”, έγραφε ο Άκης Πάνου.
(Φωτό: Menelaos Myrillas / SOOC).

Το μείζον χρόνιο χτικιό

Αυτό που καταστρέφει μακροπρόθεσμα τον τόπο μας, είναι ένα μείζον χρόνιο πρόβλημα, ένα αξεδιάλυτο σύμπλοκο κουβάρι, που δεν λύνεται παρά με σύνθετη επιμελή μακροπρόθεσμη στρατηγική. Εκτός και εάν βρεθεί κάποιος Μεγαλέξαντρος, που θα διαθέτει εκτόπισμα και κατάλληλη σπάθη, για να κατακόψει μονομιάς τον Γόρδιο Δεσμό και να μας εξασφαλίσει τον ‘8ο Θρίαμβο’*.

Οπότε πορευόμαστε μέχρι νεωτέρας, αναζητώντας πρόσκαιρα το μη χείρον, μελετώντας και αναλύοντας το πρόβλημα, που συνίσταται σε μια διπλή ίωση. Αυτή, σπάνιο (σχεδόν ανίατο) χαρμάνι ελληνορθόδοξης και κομμουνιστικής ίωσης, κρατάει τέζα-ξάπλα την αδιακόπως εμπύρετη ελληνική κοινωνία, μα οι γιατροί το φάρμακο δεν ημπορούν να βρούνε.

Το πρώτο της στέλεχος, ο ιός της ελληνορθόδοξης ίωσης, όπως παλιότερα έχουμε περιγράψει («Μακαριστά, Μακαριώτατα, όπισθεν ολοταχώς» και να γιατί έχει δίκιο ο Χάντινγκτον), προκαλεί ανατολίτικο χτύπημα στην ατομικότητα, την οποία εκχωρήσαμε μαζί με τον Αριστοτέλη στους Κουτόφραγκους. Δηλαδή, ενώ οι δυτικοί μας κλέψανε το Ελληνικό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» που σημαίνει άνθρωπο-υποκείμενο, εμείς το υποκαταστήσαμε με το Ανατολίτικο «Έχει-ο-θεός/Αλλάχου-Ακμπάρ», που σημαίνει άνθρωπο-αντικείμενο. Έκτοτε οι νεωτερικοί-δυτικοί αντιλαμβάνονται το θρησκεύεσθαι ως ατομική/προσωπική ομολογία, ενώ εμείς οι προνεωτερικοί-Βαλκάνιοι το αντιλαμβανόμαστε (όπως όλα τα ισλάμ) ως συλλογική/εθνική ομολογία. Όθεν και η (αντιχριστιανική) Ελληνορθόδοξη-(γέλια) Εκκλησία, που υποδηλώνει και «Μέγας ο Θεός της Ελλάδος» ως κυρίαρχος εντός των Ελληνικών συνόρων, αφού πέραν αυτών αναλαμβάνει την ευθύνη άλλος Θεός κάθε γειτονικής χώρας. Και αυτά γίνονται νοστιμότερα, όταν κατοχυρώνονται και Συνταγματικά (λέγε με «Άρθρο Τρία»: για-γέλια-και-για-κλάματα-αντάμα)…

Το δεύτερο στέλεχός της, ο ιός της κομμουνιστικής ίωσης, όπως επανειλημμένα έχουμε επίσης περιγράψει, προκαλεί το αίσθημα ‘πάμε όλοι μαζί να χωθούμε στο μπουλούκι, να μην δράσουμε ως Εγώ αλλά ως Εμείς’. Όλο μας το Εγώ συνίσταται στην «συμφεροντολογική» κουτοπονηριά τύπου «δεν αναλαμβάνω πρωτοβουλία/ευθύνη, κάνω ότι πούνε οι αποπάνω, αυτοί θα μας ξελασπώσουν στα δύσκολα, εμείς απλώς θα εκτελούμε τις εντολές». Και οι δύο εκδοχές της σύμπλοκης αυτής ίωσης συναποτελούν ένα άρρωστο οιονεί Κοινοτισμό. Αυτός γειώνει πρωτοβουλίες, καταστέλλει προσωπικότητες, μας διαμορφώνει ως ανελεύθερα στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα, πέραν του ότι μας βάζει και στον πειρασμό να ανάγουμε την Παναγιά σε πολιτικό υποκείμενο («Η Πολιτική της Παναγιάς»)…

Εννοείται ότι όσα σημαντικά έχει πετύχει το Νεοεληνικό Έθνος είναι έργο όσων ελαχίστων δεν ασθένησαν ή θεραπεύτηκαν από την διπλή αυτή ίωση. Έτσι ξεμυτίζει κάποιος Εκσυγχρονιστής Ηγέτης ενίοτε και διαμορφώνεται κλίμα ανάπτυξης Οδύσσειου Λογισμότυπου, οπότε υποχωρεί ο κυρίαρχος Καραγκιόζειος Λογισμότυπος. Όταν περνάμε σε υπανάπτυξη αντιστρέφονται πάλι οι επιδόσεις των δύο Λογισμοτύπων και ξαναγινόμαστε ένα έθνος εγκιβωτισμένο στην γαλέρα του ανορθολογισμού, προσμένοντας την ώρα κάποιου νέου πρόσκαιρου εκσυγχρονιστικού κύματος.

Πώς εκδηλώνεται το χτικιό

Αυτό το χρόνιο χτικιό, λοιπόν, παίρνει δύο χαρακτηριστικές μορφές. Ως μικροσυμφεροντολογικό εκδηλώνεται οργανωτικά στο Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος (Π.Ι.ΠΑ.), που είναι προφανώς αντικοινωνικό, μια που νοιάζεται ιδιωτικώς για τους πελάτες του, αγνοώντας κάθε εξαθλιωμένο μη πελάτη. Και ως ξενοφοβικό/συνωμοσιολογικό εκδηλώνεται στο Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.), που υπό διάφορες παραλλαγές ονομάτων και χρωμάτων (θανάσιμα εχθρικές μεταξύ τους, αλλά πανομοιότυπες) ξερνάει δυσανεξία τύπου «Εχθρός-Μίσος-Βία».

Έχοντας δείξει «Γιατί ΚΑΙ θεωρητικά η Βία είναι Ακροδεξιά», εκνευρίζουμε συχνά όσους αρνούνται αυτή την πραγματικότητα. Σιγά-σιγά, όμως, προσαρμόζονται, κατανοούν, σιωπούν: βλέπουν πόσο οι διάφορες (εσχάτως οι αναρχοκοκκινόμαυρες) ψεκαζμένες πτυχές του ΠΑΦ οργιάζουν απασφαλισμένες, σαν τανάλια περισφίγγουσα την ασφυκτιώσα εκσομαλιζόμενη κοινωνία. Σύνθεση του ΠΙΠΑ και του ΠΑΦ είναι ο Πελατειακός Εθνο-Λαϊκισμός, η ενοποιημένη επίσημη ιδεολογία ΤΟΥ Συστήματος το οποίο είναι το χτικιό καθ’ εαυτό.

Η τρέχουσα οξεία φάση του χτικιού: θέμα κατεπείγον

Μπορεί να μην φταίει ο άσχετος Κηπουρός (αν ήταν Ινδιάνος θα λεγόταν «Το-Καθαρό-Μυαλό») για όλες τις στραβωμάρες που κατατρύχουν τον κήπο μας, αλλά σίγουρα έχει την υψηλή (άμεση ή έμμεση) ευθύνη παντού. Όσο και αν πλέον μοστράρει σοσιαλδημοκρατικό ρεαλισμό (όχι για το καλό μας, άλλωστε, αλλά για να διασώσει τον θρόνο), κάνει μπαμ ότι δεν θέλει και δεν μπορεί. Μια ματιά στην θλιβερή επικαιρότητα των ημερών προσμαρτυρεί την έξαρση τόσο του ΠΑΦ όσο και του ΠΙΠΑ.

Προχτές στο Παρίσι ο Μακρόν είπε κάτι και για το ανερχόμενο διεθνώς μεσοπολεμικού τύπου κλίμα. Δεν ήξερε ότι ο Άφρων Δικός μας πρωτο-ανασύστησε αυτό το Βαϊμαρικό Φαινόμενο, ανοίγοντας το Κουτί της Πανδώρας επί Ακροδεξιάς Ψεκαζμένης Αγανάκτησης. Στο ίδιο πλαίσιο οι Ρουβίκωνες ξεσαλώνουν (και γιατί γουστάρουν, αλλά κυρίως γιατί μπορούν), δείχνοντάς μας και φωτογραφίες, όπου κάνουν πρόγραμμα τα παιδιά με τα μαύρα (ολόιδιες στολές με τους «Μπάτσους-Γουρούνια-Δολοφόνους» που μισούν και βρίζουν). Γενικότερα, τα παιδιά (έξι χρόνια μετά το «Η Τρομοκρατία των Αντικρατικών Μπάτσων») καλπάζουν/ανεβάζουν ρυθμούς στην πνιγηρά εκλυόμενη χαμηλής-και-υψηλής-έντασης τρομοκρατία: έχει κέφια το ΠΑΦ και τα Τάγματα Εφόδου του και ζουν τον μύθο τους στην Ελλάδα.

Αλλά και το ΠΙΠΑ επίσης καλά τα καταφέρνει. Αν και η χρεωκοπία έξωθεν επέβαλε (αφού έσωθεν ουδέποτε θελήσαμε να εξυγιανθούμε) νοικοκύρεμα, ο εν λόγω πρόθυμα νομοθέτησε όσα ζήτησαν οι δανειστές, αλλά συστηματικά τα καταπάτησε (και οι προηγούμενοι παρόμοια έκαναν, αλλά όχι κι έτσι). Η αύξηση δύο δις των δαπανών του δημοσίου είναι εύγλωττη: φταίνε οι στρατιές νεοπροσληφθέντων συμβούλων/μετακλητών, που απορροφούν όσους πόρους ο σχιζοφρενής δολοφόρος με το πριόνι αιματηρά μαζεύει. Το ΚΕΦΙΜ μοιράζει πόνο δίνοντας νέους πίνακες: τα νούμερα δείχνουν την κατηφόρα, τώρα και η φορολογική μας ανταγωνιστικότητα πιάνει νέους πάτους. Και αυτό συνδυασμένο με το πόσο τελευταίοι είμαστε στο κοινωνικό κράτος, δείχνει την μεγάλη απάτη ΤΟΥ Συστήματος, του ΠΙΠΑ που υπόσχεται «Κοινωνικό Κράτος» και δίνει Ιδιωτικό Παρακράτος (για-τα-δικά-μας-παιδιά-μόνο)…

Τώρα και η φορολογική μας ανταγωνιστικότητα πιάνει νέους πάτους. (Πηγή: ΚΕΦΙΜ).

Καταρρέουν όλα, Παιδεία, σοβάδες στα Νοσοκομεία, γέφυρες επαρχιακές, το μωροφιλόδοξο Κατρουγκάλιο Ασφαλιστικό, η (Αντιμνημονιακή) Δικαιοσύνη, ο τόπος όλος βυθιζόμενος στο καθοδικό σπιράλ. Πιο δραματικά, όμως, καταρρέει το ηθικό όποιων θα μπορούσαν να έρθουν να επενδύσουν. Άρα καταρρέουν: επιχειρηματικότητα, πιθανότητα απασχόλησης-ανάπτυξης, αναστροφής του brain-drain, ανάσχεσης της δημογραφικής μας συρρίκνωσης. Την δε καινοτομία την διώκουμε και δικαστικά: προχτές στην διαμάχη Λυμπερόπουλου-Δρανδάκη η Κυβέρνηση πήρε θέση υπέρ του σκότους (ΝΕ-ΤΙ;). Τόσο καλά.

Και ενώ σύμπασα η δημοσιογραφία λέει: «καλά τα νέα για τις συντάξεις» (μόνο για τις παλιές, όμως, ναι;), κρύβοντας ποιος θα πληρώσει αυτά τα καλά νέα, καπάκι σε όλα αυτά έρχεται η επιδοματική φτώχεια. Ασχολούμαστε οπισθοβαρώς με το παρελθόν (δηλαδή μόνο με το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις των ηλικιωμένων) και όχι εμπροσθοβαρώς με το μέλλον (δηλαδή όχι με το Εργασιακό και την Απασχόληση των Νέων). Τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Ιδεολογικοποιούμε την αξία της Σύνταξης που θρέφει όλες τις γενιές (όχι μόνο τους απόμαχους αλλά και τους άνεργους κατιόντες τους), αγνοώντας την Εργασία, που μόνη αυτή μπορεί να ξαναδημιουργήσει Πλούτο και Ζωή.

ΤΟ Σύστημα πάει να κρύψει την φτώχεια που δημιουργεί, αμολώντας Αναδρομικολογίες, Περικοπολογίες (αλήθεια, γιατί δεν τακτοποιείται και η ‘προσωπική διαφορά’ των Κατρουγκαλέ συνταξιούχων;) και 35.000 προσλήψεις… Λεφτά υπάρχουν, όχι για άνεργους, απλήρωτους εργαζόμενους, αναμένοντες νέους συνταξιούχους, αναμένοντες επιστροφές ΦΠΑ, αλλά για όσους πιθανολογούμε ως ψηφοφόρους. Τώρα χριστουγεννιάτικα φτάνουν και οι μερισματο-επιδοματολογίες, θρυλείται (μα τι καλλιτέχνες που είναι οι τύποι!) ότι θα δοθεί και «Επίδομα Νεανικής Αλληλεγγύης»!… Δημιουργούμε Φτώχεια και την διανέμουμε δεόντως, τρυγώντας λεφτόδεντρα. ΝΕ-ΤΙ;

«Αντι-Ν/Φ» μάσκα: το κόλπο ΤΟΥ Συστήματος

Διαχρονικά, όποιος αποπειραθεί να νοικοκυρέψει το μπάχαλο τρώει αμέσως ξύλο από όλους, με την κατηγορία ότι είναι «Νεοφιλελεύθερος» (κάτι που δεν σημαίνει τίποτε, αλλά δουλεύει καλά). Πας να λυτρώσεις την κοινωνία από ΤΟ Αντικοινωνικό/Χρεωκόπο Σύστημα; Τότε ΑΥΤΟ θα σε εξουδετερώσει ταπεινωτικά. Τα έχουμε τόσο εξαντλητικά εξηγήσει, χρόνια τώρα, αλλά η κοινωνία που κρέμεται για λίγα ψίχουλα από ΤΟ Σύστημα, κάνει πως δεν ακούει: είτε λόγω στενού (ανοήτως νοούμενου) «συμφέροντος» είτε λόγω βλακείας. Ακόμα και αν είσαι τρόφιμος των ρετιρέ ΤΟΥ Συστήματος (γιατί στα υπόγεια μοιράζονται γλίσχρα ψιχουλάκια), τελικά όταν έρθει ΤΟ Κακό, θα την πληρώσεις με την καθολική καταστροφή που ελάχιστοι θα αποφύγουν. Οπότε;

Από νωρίς μεταπολιτευτικά στήθηκε πρώτα η Αντιδεξιά και αργότερα η Αντι-Νεοφιλελεύθερη μηχανή ΤΟΥ Συστήματος (αυτή βόλευε και τον Δεξιό Κωστάκη να εξοστρακίσει τον «Ν/Φ Σημίτη»). Έτσι, αμέσως ο Νοικοκύρης που θα μας γλίτωνε από την Χρεωκοπία, λογιζόταν αυτομάτως ως Μινώταυρος του Νεοφιλελευθερισμού… Τα υπόλοιπα είναι γνωστά για κάθε θύμα ΤΟΥ Συστήματος, φτάνει να τολμά να ορθώσει ορθολογικό μπλόκο στις ομοβροντίες κουτόχορτου που δολίως το καταδιώκουν: ΤΟ Σύστημα είναι παμπόνηρο. Και η απολιτίκ μπουρούχα της «συμμαχίας των προοδευτικών δυνάμεων κατά του Νεοφιλελευθερισμού», είναι άλλος ένας πονηρός φερετζές ΤΟΥ Συστήματος, που θέλει να ξεχνάμε ότι κοινωνικό κράτος φέρνει μόνο το προοδευτικό νοικοκύρεμα της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, όπως διεθνώς έχει ξεκάθαρα διαπιστωθεί.

Προχτές μορφωμένη/καλλιεργημένη φίλη έγραφε: «Νταξ, ο Τσίπρας μας κορόιδεψε, αλλά όχι και να ψηφίσω Κυριάκο, που είναι Νεοφιλελεύθερος»… Η εν λόγω, μάλιστα, δεν είναι ΔΥ ούτε πελάτης ΤΟΥ Συστήματος και δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από την ουρά ΤΟΥ, υπηρετώντας ΤΟ εις βάρος των συμφερόντων της παρά την υψηλή μόρφωσή της. Εφόσον δεν έχει άλλες δουλείες ΣΤΟ Σύστημα (ποτέ δεν ξέρεις…), αποτελεί μάλλον ένα από τα πολλά έσχατα κορόιδα που παρέσυρε ο Εξαυταπατεών. Γιατί, άμα δεν είσαι στο κορυφαίο pay-roll ΤΟΥ Συστήματος, είναι απερινόητο να αγνοείς την μοναδική ανάλυση απεμπλοκής από το καταστροφικό αδιέξοδό ΤΟΥ…

Πανστρατιά για αποκαθήλωση της αυτηνής

Έτσι, από την ανωτέρω συμπτωματολογία περνάμε στην σημειολογία του κατεπείγοντος: Βυθίσατε ΤΟ Σύστημα! Μετά από την Λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν ψηφίζουμε για ιδεολογική καθαρότητα, αλλά για στοιχειώδη αποκατάσταση κανονικότητας. Δεν ξέρουμε αν ο Κυριάκος διαθέτει κότσια/προδιαγραφές, για να πραγματοποιήσει («Είναι η Νέα Μεταπολίτευση, (προνεωτερικέ) stupid!») την δέουσα Μεγάλη Αλλαγή, μια που ακόμα και ο αντιδραστικός κορμός της ΝΔ θα τον πολεμήσει.

Και ο Σαμαράς είχε βγει στο προεκλογικό μπαλκόνι με τον («Από-εδώ-ο-φίλος-μου-ο-Θύμιος!») Λυμπερόπουλο, αλλά τελικά αναγκάστηκε να κυβερνήσει και εποικοδομητικά. Και ο Άδωνις τσιρίζει ακροδεξιά, αλλά τόλμησε/πέτυχε την ευεργετική άρση του Καμποτάζ και κάποια εξυγίανση στην Υγεία. Πόσω μάλλον που ο Κυριάκος, έχει μια φιλελεύθερη φινέτσα που δύσκολα θα κάνει κουμπαριά με Θύμιους…
Ευτυχές συμβάν «Ο-Τατσόπουλος-με-τη-ΝΔ», στο πλαίσιο της πανστρατιάς για αποκαθήλωση της στραβωμάρας. Γιατί να μην ακολουθήσει και ο Ψαριανός; Που απασφαλίζει μεν συχνά αλλά παίρνει συστηματικά και σωστές πολιτικά αποφάσεις -όχι μόνο το 2014 που είχε σταθεί αξιοπρεπώς στο θέμα «Σταύρος Δήμας φορ Πρέζιντεντ», αντιστεκόμενος στον επερχόμενο τότε καταστροφικό λαϊκισμό…. Και μαζί άλλες οργανωμένες ή μεμονωμένες κεντροαριστερές δυνάμεις που θα εξισορροπήσουν τον λαϊκίστικο κορμό της ΝΔ.

Θα χρειαστεί ο Κυριάκος, λοιπόν, στήριξη από δυνάμεις πέραν της ΝΔ, ώστε να κάνει την σοβαρή δουλειά. Να συμμαζέψει τα ερείπια, που εγκαταλείπει η δραματική εθνική μας επιλογή «να-δοκιμάσουμε-Τσίπρα,-γιατί-οι-άλλοι-καλύτεροι-ήταν;». Λόγω εκτάκτων συνθηκών (χρεωκοπία ξαναπλησιάζει, μόνο λόγω ασφαλιστικού), δεν χωρούν μαξιμαλισμοί σήμερα. Τα κουκιά είναι μετρημένα: «First we take (down) SYRIZA, then we take Berlin (the rest of THE System)». Μονόδρομος…

Παραλειπόμενα:

Το μίσος βλάπτει σοβαρά την εξωτερική μας πολιτική.

Μια ακόμα θλιβερή πτυχή του ΠΑΦ.
Δεδομένων των ανωτέρω, ας θεωρηθεί πταίσμα, αλλά να επισημανθεί: κακώς κάποιοι συνήθεις νεοδημοκρατικοί κύκλοι, κακώς και η Βουλή(!), αβαντάρανε εκ των υστέρων το απονενοημένο διάβημα του μακαρίτη Κατσίφα. Άμα αύριο με το καλό κυβερνήσουν, ας θυμηθούν: απαγορεύεται η Ιδιωτική Εξωτερική Πολιτική, που και στα Ύμια στηλιτεύσαμε. Όταν κάθε πικραμένος (αντί-να-κάνει-έρωτα-κάνει-πόλεμο) παίρνει μια σημαία και κάνει πρόγραμμα για-την-Ελλάδα-ρε-γμτ, αυτό πάντα βλάπτει σοβαρά την εθνική υγεία. Τώρα οι ιστορικά πονεμένοι Βορειοηπειρώτες θα πληρώσουν με καταστολή την μαγκιά του στρατόκαυλου παιδιού με το καλάσνικοφ και των ΕΜΑ-ΚΕ-ΤΗΜΙ-ΚΑΙ-ΜΙΣΟΣ που πήγαν προκλητικά στο ξόδι του. Το Εθνικό Κράτος είναι μια καθολική συνομολόγηση, που αναγκαστικά/καλώς καταστέλλει κάποιες ελευθερίες: «κόβει» την όρεξη σε κάθε πυροβολημένο/εθνοκάπηλο αυτόκλητο σωτήρα, που πάει να υποκαταστήσει τους έστω και ανίκανους θεσμικά αρμόδιους για τις Εξωτερικές Υποθέσεις.

Πολυτεχνειακά.
Μεθαύριο, που είναι του Πολυτεχνείου, ξαναθυμηθείτε αυτό, γιατί κάποτε πρέπει να γυρίσει η σελίδα: «Ψωμί, Παιδεία, Φιλελεύθερη Δημοκρατία».

Σημιτικά.
Πάνω που τα λέγαμε στο προηγούμενο, ΤΟ Καθεστώς (με το μακρύ χέρι της Αντιμνημονιακής Δικαιοσύνης του) ξεκίνησε την αθλιότητα κατά Σημίτη…

Έρχεται Σαββόπουλος γιορτινός.
Ο Εθνικός Ποιητής πάλι στο Πάλκο, τώρα στο «Άλσος»!

* «Καταστροφές και Θρίαμβοι»: ο Στάθης Καλύβας προσφυώς παρατηρεί ως τώρα στην Νεοελληνική Ιστορία επτά κύκλους «Θριάμβων-Καταστροφών». Και προφανώς, ενώ ζούμε ακόμα την Έβδομη Καταστροφή, δεν διασφαλίζεται νομοτελειακά κάποιος δια μεταφυσικής χάριτος Όγδοος Θρίαμβος: Ας θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι αν προκύψει, δεν θα τον φέρει το «έχει ο Θεός», αλλά το «συν Αθηνά και χείρα κίνει», οπότε ας κανονίσουμε.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook