Πώς να βρίζεις με στυλ

O αγαπημένος μου φιλόσοφος, ο Αρθούρος ο Σοπενχάουερ, αρεσκόταν να σκυλοβρίζει, κάθε ώρα και στιγμή, όλους όσους τον περιστοίχιζαν, ακόμα και την μητέρα του. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr orse)

Αποφάνσεις περί της ελλιπούς διανοητικής κατάστασης του συνανθρώπου, προτροπές σε ορμητική γενετήσια πράξη και ευωδιαστές σκατολογικές αναφορές δίνουν και παίρνουν. Χώρια τις Χριστοπαναγίες και τα γαμωσταυρίδια που αποτελούν μέρος μιας σεβάσμιας ορθόδοξης παράδοσης.

Περιττό να αναφερθούμε στην ευρεία χρήση της λέξης (όρου) «μαλάκας», η οποία εκστομίζεται με όλες τις σάλτσες και με κάθε αφορμή, για να αρχίσεις μια φράση, να την τελειώσεις, να διατυπώσεις μια γνώμη, να την υπογραμμίσεις, ακόμα και να εκφράσεις την τρυφερότητα των αισθημάτων σου προς τον ευγνώμονα συνομιλητή σου.

Η κοινόχρηστη αυτή λέξη (όρος) θα μπορούσε να συστήσει μια ολοκληρωμένη «λεξικο-ιατρική» θεωρία, σύμφωνα με την οποία έχουμε εδώ μια διατύπωση που λειτουργεί αρκούντως ικανοποιητικά ως δεκανίκι για να εκφράσεις φόβο, στρεσάρισμα, βιαιότητα, ακόμα και οικειότητα. Ούτως ειπείν, συνιστά ένα εργαλείο κοινωνικής ενσωμάτωσης.

Μια σοβαρή ανάλυση στο γόνατο θα αποφαινόταν ότι, εν προκειμένω, έχουμε να κάνουμε με τα βάσανα του μεταμοντέρνου ανθρώπου υπό διαρκή πίεση, ο οποίος καταφεύγει στο βρισίδι και τη χυδαιότητα ως ασφαλιστική δικλείδα προς ανακούφιση.

Το «μαλάκας» είναι η αγαπημένη λέξη του Έλληνα και την χρησιμοποιεί όποτε μπορεί – ακόμα και για να εκφράσει την τρυφερότητα των αισθημάτων του. (Εικόνα από το YouTube)

Σκατά κι απόσκατα, το κέρατό μου… Εντάξει, δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε πρωτότυπο. Εδώ ο αγαπημένος μου φιλόσοφος, ο Αρθούρος ο Σοπενχάουερ, αρεσκόταν να σκυλοβρίζει, κάθε ώρα και στιγμή, όλους όσους τον περιστοίχιζαν, της μητέρας του συμπεριλαμβανομένης. Η οποία, παρά ταύτα, διατήρησε τα τρυφερά της αισθήματα απέναντί του μέχρι τέλους.

Το άτομο συνέγραψε το εμπεριστατωμένο Η τέχνη του να είσαι προσβλητικός, το οποίο εξεδόθη φυσικά μετά θάνατον και στην Ελλάδα το 2012 από τις θρασύτατες εκδόσεις Γνώση. Εξαιρετικά ευφάνταστος επί του θέματος και αιτιολογώντας τη στάση του με θαυμαστή επάρκεια.

Ας πούμε, συμβουλεύει πως, όταν ο δικός σας το χοντραίνει, εσείς το χοντραίνετε εις διπλούν. Δεν τείνει και την άλλη παρειά ο Σόπι. Επαυξάνει μάλιστα. Μην κωλώνετε: ξύλο, σφαλιάρες, σκαμπίλια, φτυσίματα είναι άκρως καλοδεχούμενα.

Η ουσία έχει ως εξής: Η βρισιά, για να είναι αποτελεσματική, οφείλει να διαθέτει το ταλέντο και την ευρηματικότητα ενός Μακιαβέλι. Ούτως ώστε ο υβριστής να αποστομωθεί και να κλάσει μπάμιες, χωρίς στρατηγική δυνατότητα επαναφοράς.

Υπάρχει, βέβαια, και η αντίθετη άποψη: ότι δεν πρέπει να απαντάς στους μαλάκες, καθότι μια τέτοια συμπεριφορά τους επιμορφώνει. Εξάλλου, είναι τόσο πολύ μαλάκες που συνήθως ούτε οι ίδιοι ανέχονται τον εαυτό τους.

Διαβάστε ακόμα: Οι σατιρικές εκπομπές, το χιούμορ κι ο Σαμφόρ

Ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα του λεξιλογίου. Υιοθετούμε ξένες βρισιές και μαθαίνουμε να τις προφέρουμε σωστά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό: μεταξύ περιφρόνησης και εμπαιγμού, μια απλή, μπανάλ λεξούλα μπορεί να μετατραπεί σε ισχυρή βόμβα διασποράς που θα αφήσει τον άλλο μόκο. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Ελόου!

To άλλο ζητούμενο είναι οι παρευρισκόμενοι να διστάζουν να εγκαταλείψουν το δωμάτιο πριν από σας, φοβούμενοι ότι θα τους ξεχέσετε. Οπότε το ευφυές βρίσιμο το θεωρώ προαπαιτούμενο. Φανείτε γενναιόδωροι.

Είναι απολύτως επoικοδομητικό να θέλετε να χύσετε το δηλητήριό σας. Ωστόσο, η κοινοτοπία καθίσταται άγονη, αν μη ανασταλτική. Όταν βρίζουμε χοντρά απαιτείται κομψότης. Οφείλετε να είστε πτυχιούχος πανεπιστημίου και να μην έχετε αποδημήσει στο εξωτερικό. Αυτό συνιστά προδοσία, καθότι απολλύεται το βάρος του momentum.

Αν η αισθητική είναι το μέλημά σας, απλώς δεν βρίζετε. Το να με ξεσυνερίζεστε θα ήτο λάθος. Επίσης, σε αντίθεση με το υποκείμενό μου, δεν κλάνετε ούτε ρεύεστε –τουλάχιστον παρουσία ικανού αριθμού προσώπων. Το χαμόγελο είναι σημαντικό. Αφοπλίζει τον Γκούφι απέναντι.

Η βρισιά, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να καινοτομεί χωρίς να χάνει τη φινέτσα της. Οι αλπικοί κρετίνοι και οι ανθρωποπίθηκοι του καπιτέν Χαντόκ στον Τεντέν συνιστούν ένα επoικοδομητικό παράδειγμα.

Η ουσία έχει ως εξής: Η βρισιά, για να είναι αποτελεσματική, οφείλει να διαθέτει το ταλέντο και την ευρηματικότητα ενός Μακιαβέλι. Ούτως ώστε ο υβριστής να αποστομωθεί, χωρίς στρατηγική δυνατότητα επαναφοράς. (Φωτογραφία από το Pinterest)

Άλλη εξαιρετική επιλογή, ο χαρίεις Ζουράρης: όμβαξ, τέττιξ, οθνείος, μεγαλαυχής, βαρυβρεμέτης, λασιόθριξ. Η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είμαι ένας βαρυβρεμέτης. Καλύτερα να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.

Προτού το κάνω, θυμήθηκα ότι φέτος γιορτάζουμε την 400στή επέτειο του θανάτου του Ουίλιαμ του Σαιξπήρου. Συνεπώς, θεώρησα χρήσιμη την παράθεση κομψευόμενων ρήσεων, του στυλ «άντε γαμηθείτε». Ούτως ειπείν:

– «Βασιλιάς Ληρ». Πράξη 5η, Σκηνή 6η. Και Πράξη 2η. Σκηνή 2η.
– «Όπως αγαπάτε». Πράξη 3η, Σκηνή 2η.
– «Περικλής». Πράξη 4η. Σκηνή 6η.
– «Μάκβεθ». Πράξη 5η, Σκηνή 3η.
– «Βασιλιάς Ερρίκος ΣΤ’». Μέρος 2ο. Πράξη 2η. Σκηνή 1η.

Από ευγένεια, περιορίζομαι στις παραπομπές. Καθότι o σκοπός της στήλης είναι πρωτίστως επιμορφωτικός. Οπότε, τσακιστείτε να βρείτε τις ατάκες, βασιβουζούκοι!

Info: Για καλύτερη αξιοποίηση του λεκτικού μας πλούτου, μπορείτε να ανατρέξετε στην 3τομη «Νεοελληνική Αθυροστομία» της Μαίρης Κουκουλέ, εκδ. Νεφέλη, 1984.

Διαβάστε ακόμα: Πειράζει που θέλω να βρίσω τα παιδάκια των Ελληναράδων;

TAGS :
βρισιές γλώσσα ευγένεια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook