Πού πάμε με τσιτάτα και συνταγές 30 ετών;

“Δείτε πόσο ανεπίκαιροι και παλιοί είμαστε ως έθνος, ως χώρα. Τι σημαίνει δεξιός, αριστερός, κεντρώος σήμερα ενόψει του 2020;” Credit: flickr.com/alexcoitus/

Βαρέθηκα, βρε παιδιά. Πέρασα 44 χρόνια σε αυτό το μάταιο κόσμο και, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να καταλαβαίνει, ακούω τα ίδια και τα ίδια. Να κάνει επενδύσεις το κράτος (λες κι είναι κάποιος άλλος), να εγγυηθούμε το εισόδημα του τάδε (δικός μας να ’ναι…), να συνδεθούν τα πανεπιστήμια με την παραγωγή (την ποια;), να στηριχθούν οι ευαίσθητες ομάδες (γενικά, ωραίο ακούγεται), να δώσουν κίνητρα (δηλαδή σπρώξε λίγο δανεικό χρήμα), είναι έτσι, είναι αλλιώς. Μια μονότονη και παλαιομοδίτικη συζήτηση σε μια χώρα γεμάτη ενοχικά σύνδρομα, με εμμονές στη συνήθεια 30 χρόνων και αγκυλώσεις. Βαρέθηκα να είμαι πολίτης στο ίδιο σκηνικό.

Κουράστηκα να ακούω ανθρώπους που αναπαράγουν τσιτάτα, χωρίς καν να γνωρίζουν το αντικείμενο. Γέμισα από ιδέες καθηγητών και ειδικών που από τηλεοράσεως ή έδρας μας λένε κάτι περισπούδαστα πράγματα, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Νιώθω προδομένος, να προσπαθώ σιωπηλά να μεγαλώσω τρία παιδιά σε μια χώρα που δεν έχει εξελιχθεί ούτε βήμα. Κάθε λίγο και λιγάκι ένας νέος σωτήρας, μια νέα υπόσχεση που παρατείνει τα αδιέξοδά μας και κάνει ένα λαό να αντιμετωπίζει παθητικά το μέλλον. Κάποιος θα κάνει, ο άλλος θα δώσει, εκείνος θα προσλάβει, και σε κουβέντα να είμαστε.

Για 44 χρόνια δεν έχω δει ένα πρόσωπο να συνεπάρει με μόνιμες και συνεπείς αλήθειες το κοινό μυαλό μας. Να μας εκπαιδεύσει πρακτικά για τα προβλήματα, παρουσιάζοντας όλες τις πλευρές ενός θέματος ώστε να είμαστε έτοιμοι για καθετί. Με ποιον κάνουμε μάχη χαρακωμάτων; Μεταξύ μας; Και ο κόσμος, οι αλλαγές, τα άλλα έθνη, οι διεθνείς εξελίξεις, η κοινωνία της γνώσης; Πού μας αγγίζουν στην καθημερινότητα; Πώς τα κάνουμε κτήμα μας, ώστε να αντιγράψουμε, έστω, αποτελεσματικές λύσεις και αλλαγές για τα παιδιά μας που έρχονται; Τίποτε, κολλητέ, άσ’ τα ίδια και όλοι να επαναλαμβάνουμε ό,τι λέει το κόμμα, ο ειδικός, ο δημοσιογράφος, η ομάδα που ανήκουμε. Έτσι είναι οι φιλελεύθεροι, έτσι πιστεύουν οι αριστεροί, έτσι σκέφτονται οι επαναστάτες, έτσι οι τάδε. Χιλιάδες ομάδες χωρίς καμμία κοινή εθνική αφήγηση και σύνθεση, ούτε στα βασικά, τα πολύ αντικειμενικά βασικά! Πρέπει να γράψω βιβλίο για αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία, θα γίνει best-seller.

Διαβάστε ακόμα: «Πώς να χρεοκοπήσεις μια χώρα» -Εγχειρίδιο για αρχάριους

Δείτε πόσο ανεπίκαιροι και παλιοί είμαστε ως έθνος, ως χώρα. Τι σημαίνει δεξιός, αριστερός, κεντρώος σήμερα ενόψει του 2020; Ναι, ξέρω, καταβολές και θεώρηση με διαφορετική ματιά μεγάλων θεμάτων, θα μου πείτε ή… η ιστορία του διχασμού της χώρας (θα προσέθετα). Και λοιπόν; Γιατί αυτές οι ετικέτες δεν συναντιώνται ποτέ σε κοινά –των πολιτών– πρακτικά θέματα; Αρκεί, άραγε, η ετικέτα από μόνη της για να απαντήσεις πρακτικά, να έχεις σχέδιο και να πράττεις απέναντι στα νέα προβλήματα που δεν έλυσε (και δεν γνωρίζει) η μικροπολιτική στη χώρα; Ας πούμε, έτσι για «ξενέρωμα», μερικά.

1. Η κλιματική αλλαγή –που επιβαρύνει με κόστος δισεκατομμυρίων τον εθνικό προϋπολογισμό, το σύστημα υγείας, την ποιότητα ζωής των πολιτών, τη ζωή στις πόλεις, τα κόστη μετακίνησής μας– πώς θα λυθεί; Εφαρμογή νέων τεχνολογιών; Θεσμοθέτηση εργασίας από το σπίτι; Αντιρρυπαντικές πολιτικές πόλεων; Δίκτυο πραγματικά βιολογικών καλλιεργειών και έλεγχος; Δίκτυο φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων; Εξαγωγή ενέργειας, για να χρηματοδοτούμε άλλες κοινωνικές πολιτικές; Πρόληψη ως εθνική πολιτική υγείας, αντί για ελλείμματα; Μπα, τι λες, με το περιβάλλον σχετίζεται η Υγεία!; Σήμερα η Σαουδική Αραβία επενδύει 100 δις δολάρια για την παραγωγή 41GW ηλιακής ενέργειας, το 30% των αναγκών της μέχρι το 2030 (μη βιαστείτε να πείτε αυτοί έχουν: επενδύουν για να έχουν, αφού τα αποθέματα πετρελαίου και το κόστος παραγωγής δεν έχουν καλούς οιωνούς για το μέλλον). Εμείς «παίξαμε πολιτική» με την ηλιακή ενέργεια, ως μια άλλη ακόμη εξαγγελία, ενώ δεν συζητάμε καν ότι η ηλιακή ενέργεια καλύπτει μόλις το 0,17% της παγκόσμιας αγοράς ενέργειας 5 τρις δολαρίων (ευκαιρία ο ήλιος μας, ε;)!

2. Πόσο αντιπροσωπευτική της ζωής της πλειοψηφίας των πολιτών είναι η νομοθεσία; Μάθαμε καλά τα τελευταία χρόνια ότι η νομοθέτηση «φωτογράφιζε» συμφέροντα ομάδων, και δεν αναφερόταν απαραίτητα στο σύνολο των πολιτών. Βλέπετε, τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης «ζουν» από τη μεμψιμοιρία και δεν έδιναν πραγματικά έμφαση στον πολίτη και τις μελλοντικές ανάγκες και δράσεις του. Αν κάθε νομοσχέδιο που έρχεται στη Βουλή δεν προνοεί για τον πολίτη, θα συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε γιατί ποτέ δεν θα έχουμε καλές πλευρές ζωής, όπως σε Σουηδία, Ολλανδία και Καναδά. Ποιος θα ζητήσει την αποδοτική –για το σύνολο– στήριξη παραγωγικών ομάδων, νέων επιχειρηματιών, κοινοπραξιών, οικοτεχνικών επιχειρήσεων, νέων μητέρων, ανέργων που θα προσφέρουν εργασία, φοιτητών που κάνουν έργα-μελέτες με αντίκρισμα για την αγορά; Πότε θα ασχοληθούμε με τις ανάγκες των ανθρώπων στο μέλλον;

Διαβάστε ακόμα: Η κοροϊδία με τους φόρους: Τι άλλο να πληρώσω;

3. Μετατροπή του συστήματος εκπαίδευσης σε σύστημα ανάπτυξης καινοτόμων και σύγχρονων νέων πολιτών. Η καινοτομία είναι ένα σύνολο πρακτικών δράσεων και λύσεων που κάθε φορά καλυτερεύουν και αλλάζουν τη ζωή μας. Είναι μαζί και ένα σύνολο νέων χαρακτηριστικών προσωπικότητας και τεχνικών ικανοτήτων, που λείπουν σήμερα από τα νέα παιδιά, αλλά τα ζητούν οι διεθνείς αγορές εργασίας και βελτίωσης. Στην Ελλάδα η εκπαίδευση είναι χώρος κομματικής και στημένης διαρκούς αντιπαράθεσης. Κοιτάξτε διαφορά: η Goldsmiths ανακοίνωσε ότι μέσω διαφόρων εταιρειών και προγραμμάτων τα λονδρέζικα πανεπιστήμια μέσα στο 2013 πήραν £13.6 δις για να γίνουν έργα, μελέτες, και δράσεις καινοτομίας που θα βοηθήσουν την οικονομία της Μ. Βρετανίας. Ξέρετε ποιο είναι το εμπορικό έσοδο που έφεραν τα τελευταία δύο χρόνια τα πανεπιστήμια εκεί; Κρατηθείτε, £73 δις(!) από πατέντες και έργα που πρακτικά θα αξιοποιήσει η οικονομία, νέες θέσεις εργασίας και καλά εκπαιδευμένους νέους πολίτες.

Μου λέτε παρακαλώ κύριοι-ειδικοί-αναλυτές-ξερόλες-πολιτικολόγοι-τουιτεροexperts, πώς θα αντιμετωπίσουμε τα παραπάνω ενδεικτικά θέματα στα επόμενα 30 χρόνια; Mε τις παλιοταμπέλες που δίνουν αίσθηση ασφάλειας και «ανήκειν», αλλά έχασαν το νόημά τους; Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ένα καλύτερο αύριο που δημιουργείται με ευρύτερες δυνάμεις στη χώρα, πρέπει να πάψουμε να έχουμε φραγμούς σε ιδέες, να μην μας οδηγεί το κομπλεξικό μας παρελθόν. Αλλιώς ας ζήσουμε με τους χαρτζιλικωμένους επαναστάτες των γονιών-αστών, τα λογής άκρα, τις βόμβες, και το μίσος που φέρνουν. Η εξέλιξη, οι νέες τάσεις, η κοινωνία της πληροφορίας δεν θα περιμένουν για πολύ την Ελλάδα των διορισμένων, των επίορκων και των «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Η χώρα μας, ιστορικά, πριν καλά-καλά αποκτήσει την ανεξαρτησία της, είχε… κλίση στα δάνεια. Ας δεχτούμε, ότι οι «ωραίοι έχουν χρέη», εντάξει, αλλά οι λαοί παλεύουν και αναδημιουργούν, δεν συζητούν ακατάπαυστα τις ίδιες ιδέες-σλόγκαν! Η χώρα μας πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της και να σπάσει τα δεσμά της από το ναρκωτικό-παρελθόν της. Το ξέρουμε όλοι μέσα μας πως δεν δημιουργήσαμε κάτι παγκοσμίως αξιομνημόνευτο, γιατί να μην το βάλουμε στόχο τώρα; Ο καθένας πρώτα με τον εαυτό του και μετά όλο και περισσότεροι, συζητώντας το καινούργιο που χρειαζόμαστε. Θα μου πεις, όσο ζω να ελπίζω – αφού και ο άρρωστος ελπίδα θέλει.

Διαβάστε ακόμα: Business: Το μέλλον είναι στα μαζικά δεδομένα

TAGS :
Goldsmiths δάνεια Ελλάδα επενδύσεις οικονομία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook