«Δημόσια πανεπιστήμια για φοιτητοπατέρες και μπαχαλάκηδες»

Ο Prime Minister GR υπόσχεται «ανοιχτά» πανεπιστήμια για να εκφράζουν άπαντες την άποψή τους ( Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Εκ του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού – Non Paper 8

Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση
Μπέρτραντ Ράσελ (1872-1970)

Ασφαλώς εννοείτε την ιδιωτική
Ο Πρωθυπουργός σας (1979-)

«Τρία πράγματα απειλούν θανάσιμα το μέλλον της χώρας: Η υπογεννητικότητα, οι κρεατοφάγοι και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια». Θυελλώδη χειροκροτήματα υποδέχτηκαν τη φράση μου (δεν ξέρω αν θέλετε να τη σημειώσετε· κάποια μέρα μπορεί να τη χρειαστείτε για κάποιο βιβλίο που θα γράφετε) και το αμφιθέατρο του πανεπιστημίου σείστηκε από τα χειροκροτήματα και τις ζητωκραυγές του κοινού, που συνοπτικά αποτελούνταν από:

-Νέους Έλληνες και Ελληνίδες, που η μόνη σχέση με γέννηση που θα είχαν στη ζωή τους θα ήταν μ’ αυτή των κουταβιών των σκύλων τους.

-Νέους Έλληνες και Ελληνίδες, ως ανωτέρω, που επιπλέον δεν έτρωγαν κρέας (ούτε καν τους σκύλους τους).

-Νέους (φοιτητές), μεσήλικες (φοιτητοπατέρες), γέρους (καθηγητές) Έλληνες και Ελληνίδες, των (δημόσιων) πανεπιστημίων. Τουλάχιστον, όσων βρίσκονται ακόμα εντός Ελλάδας· οι υπόλοιποι βρίσκονται σε (ιδιωτικά) πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Τι δουλειά είχα εγώ σε πανεπιστήμιο, σαράντα χρονών νταγλαράς; Μα ήμουν αιώνιος φοιτητής Μα εκλογές έρχονταν, ψήφους έψαχνα, η Παιδεία ήταν ανέκαθεν προνομιακός μου χώρος. Και ως γνωστόν, η Παιδεία στην Ελλάδα είναι δημόσιο αγαθό και παρέχεται δωρεάν από το Κράτος. Έτσι, τα ελληνόπαιδα φοιτούν κατά σειρά:

-Σε δημόσια νηπιαγωγεία*

(*Και σε ιδιωτικά φροντιστήρια για να μάθουν να ζωγραφίζουν με νερομπογιές).

-Σε δημόσια δημοτικά σχολεία*

(*Και σε ιδιωτικά φροντιστήρια για να μάθουν την αλφαβήτα).

-Σε δημόσια γυμνάσια*

(*Και σε ιδιωτικά φροντιστήρια για να μάθουν τη γαμαδέλτα).

-Σε δημόσια λύκεια*

(*Και σε ιδιωτικά φροντιστήρια για να μάθουν πώς θα πετύχουν στις εξετάσεις για να πάρουν δελτίο ανεργίας πτυχίο πανεπιστημίου και πώς θα πετυχαίνουν το αφρόγαλο στον καπουτσίνο.

-Σε δημόσια πανεπιστήμια*

(*Και σε ιδιωτικά κολλέγια στην Ελλάδα και ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό).

Όπως καταλαβαίνετε, μέχρι να έρθει η ώρα οι μαθητές να φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο, έχουν γίνει εξπέρ από τα τόσα φροντιστήρια που έχουν πληρώσει τόσα μαθήματα που έχουν κάνει στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Έτσι, αυτοί που χρειάζονται επιπλέον γνώσεις και μόρφωση φοιτούν σε πανεπιστήμια εκτός Ελλάδας, ενώ αυτοί που τα ξέρουν ήδη όλα, αράζουν φοιτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Όχι ότι κάθονται βέβαια· για τα επόμενα χρόνια, για να μην πω δεκαετίες της ζωής τους, μαθαίνουν τα εξής χρήσιμα πράγματα:

-Πώς να τρώνε τα λεφτά του μπαμπά (και της μαμάς, άμα δουλεύει κι εκείνη).

-Πώς να γίνουν (κατά σειρά) κομματικοί νεολαίοι, βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί (σε εξαιρετικές περιπτώσεις και στήλες άλατος πρόεδροι της δημοκρατίας).

-Πώς να κάνουν σκι στην Αράχωβα, (ξε)σκι στη Μύκονο και υποβρύχια στην παραλιακή.

-Πώς να παρασκευάζουν πανό, μολότοφ, οδοφράγματα και τσιγαριλίκια (κι άλλα εργαλεία διανόησης και κοινωνικού προβληματισμού).

-Επίσης, γνωρίζουν τις τελευταίες τάσεις στο γκραφίτι, την πατητή τσιμεντοκονία, τη φλις κουκούλα και τις βαριοπούλες με στρογγυλεμένες γωνίες και στυλιάρι από γραφίτη.

Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα του δημόσιου πανεπιστημίου τα τόνισα ένα προς ένα στο κοινό που με παρακολουθούσε και κατένευε, συμφωνώντας απόλυτα με τις σκέψεις μου. Επειδή, όμως, είμαι υπέρ του διαλόγου, αποφάσισα να δώσω το λόγο στους φοιτητές, ώστε να συνεισφέρουν στο μονόλογο της κυβέρνησης στο διάλογο των κοινωνικών φορέων για το αύριο του δημόσιου πανεπιστημίου. Πρέπει να τονίσω ότι το αμφιθέατρο είχε κατακλυστεί απ’ άκρη σ’ άκρη κι έτσι έδωσα πρώτα το λόγο στους φοιτητές που συνωστίζονταν δίπλα μου στο βήμα και φρόντιζαν ώστε η ομιλία μου και η κατοπινή συζήτηση να διεξαχθούν υπό το καθεστώς της δημοκρατικής ανταλλαγής απόψεων και ιδεών*.

(*Άλλωστε, όσοι καθηγητές και φοιτητές δε συμφωνούσαν με το καθεστώς και τις απόψεις όσων βρισκόμασταν στην αίθουσα, ήταν σοβαντισμένοι κλειδωμένοι εδώ και δύο μέρες στα υπόγεια του πανεπιστημίου, μαζί με το στοκ των πολεμοφοδίων για την επανάσταση των απαραίτητων υλικών για την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. (Να τονίσω ότι δεν ανησυχούσα διόλου για την υγεία τους· αν έβρισκαν το στοκ από τους μπάφους, είμαι σίγουρος ότι θα περνούσαν υπέροχα).

Συνεχίζω, λοιπόν, με τη συζήτηση που διεξαγόταν στην ολομέλεια των σοβιέτ στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου. Ο πρώτος φοιτητής που πήρε το λόγο τόνισε ότι η δημόσια Παιδεία έπρεπε να θέσει ως προτεραιότητες:

-Τις αντιαλλεργικές κουκούλες (όλη την ώρα ξυνόταν κάτω από την κουκούλα του)

-Τις αντιασφυξιογόνες μάσκες (σε όλα τα χρώματα, για να τις βάζουν και οι κοπέλες)

-Τις ανεξίτηλες μπογιές (για να μη χρειάζεται και δεύτερο χέρι πέρασμα)

-Τη συντριβή του καπιταλισμού (πάγιο ζητούμενο των φοιτητικών σπουδών)

-Τα λαστιχένια στυλιάρια για τις βαριοπούλες (μου έδειξε με πόνο τους γρότζους στα χέρια του)

Ακολουθείστε / διαβάστε τον Prime Minister Gr έως τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Ο δεύτερος φοιτητής συμφώνησε με τον προηγούμενο και με ρώτησε σε σπαστά ελληνικά αν θα αργούσα πολύ ακόμα να είμαι στο βήμα, γιατί ήθελε να το σπάσει με τη βαριοπούλα (με τις στρογγυλεμένες γωνίες και το στυλιάρι από γραφίτη). Επίσης με ρώτησε πώς ένιωθα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξήγαγαν οι Αμερικάνοι στην πατρίδα. Στο σημείο αυτό ζήτησα μια διευκρίνηση γιατί δε γνώριζα το θέμα, και μου εξήγησαν ότι ο φοιτητής σύντροφος καταγόταν από το Αφγανιστάν. Του απάντησα ότι είχε απόλυτο δίκιο κι ότι θα έθετα το θέμα στην επόμενη σύνοδο της ΕΕ  του ΝΑΤΟ  της Αντάντ  της Αθηναϊκής Συμμαχίας  της συνδιάσκεψης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση το θάνατο τα βαφτίσια την ίδρυση της αντι-ιμπεριαλιστικής (συγ)κίνησης των αποπυρηνικοποιημένων δήμων της Αττικής.

Η επόμενη φοιτήτρια που πήρε το λόγο, με ρώτησε αν συμφωνούσα με τον αγώνα των Femen κι αν ήθελα να πεθάνουν όλοι οι φαλλοκράτες άντρες και όλες οι αφέντρες λεσβίες. Της είπα ότι συμμεριζόμουν τον αγώνα της κι ότι χαιρόμουν που έβλεπα επιτέλους ένα γυμνό πρόσωπο ανάμεσα σε τόσα κουκουλωμένα. Επίσης χαιρόμουν πολύ περισσότερο που έβλεπα το γυμνό της στήθος τη γιρλάντα στα μαλλιά της. Με μεγάλο ενδιαφέρον τη ρώτησα αν η μπογιά στο στήθος της ήταν ανεξίτηλη και τι ακριβώς σήμαινε το σύνθημα: Βόμβες είναι τα στήθη μας. Η φοιτήτρια μου είπε ότι αν τολμήσω να αγγίξω (τα στήθη της) θα εύχομαι να τις φάω στο κεφάλι (τις βόμβες των ιμπεριαλιστών).

Για να κλείσω αυτή την ωραία συζήτηση, τόνισα ότι όσο είμαι πρωθυπουργός δεν πρόκειται να επιτρέψω ποτέ την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπου η φοίτηση διαρκεί μόνο τέσσερα χρόνια, οι καθηγητές περνούν από αξιολόγηση, το πτυχίο συνδέεται με την αγορά εργασίας και απαγορεύονται σημαντικά επιτεύγματα της δημόσιας παιδείας, όπως οι αιώνιοι ρεμπεσκέδες φοιτητές, οι κουκουλοφόροι βάνδαλοι ειρηνικοί διαδηλωτές και οι γυμνόστηθες μανιακές φοιτήτριες. Στο άκουσμα αυτών των βλάσφημων λόγων, ένα ρίγος διέτρεξε το συγκεντρωμένο πλήθος και φωνές αγανάκτησης ακούστηκαν:

Όχι, μα τον Μαρξ!

                Ποτέ, μα τον Λένιν!

                                Επ’ ουδενί, μα τον Μπακούνιν!

                                                Με τίποτα, μα τον Ρασπούτιν!

                                                                                Αποκλείεται, μα τον Δία!

                                                                                                Αστερίξ, πεινάω, μα τον Τουτάτη!

Όπως αντιλαμβάνεστε, το ζήτημα έχει κλείσει:

Μπάχαλο κι αμορφωσιά Κράτος και προπαγάνδα μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

(Μα τα πλαστά πτυχία των διοικητών των ΔΕΚΟ!*)

*Μα κι αυτοί! Λες και είναι δύσκολο να πάρεις ένα αληθινό πτυχίο. Μια κομματική ταυτότητα και μια πτυχιακή εργασία από το ίντερνετ χρειάζεται. Άντε, κι ένα λουκέτο για να κλείσεις τον καθηγητή στο γραφείο του τη γνώση μέσα σου.

/ Ο Ξενοφών Φύτρος γεννήθηκε στη Σαντορίνη τον Νοέμβριο του 1979. Από μικρός ονειρεύεται να γίνει Πρωθυπουργός. Ως τότε, θα γράφει και θα επιμελείται κείμενα. Έχει γράψει δύο αστυνομικά διηγήματα που βραβεύτηκαν σε διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής και εκδόθηκαν σε συλλογικούς τόμους (Στο μυαλό των πιο διάσημων ντετέκτιβ & Noir road stories 2). Από τις Εκδόσεις BELL κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Ο Θεός του Πολέμου.

Διαβάστε ακόμα: «Όλα έγιναν μπάχαλο για το στήθος της Μελάνια».

TAGS :
prime minister πανεπιστήμιο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook