Ακολουθείστε / διαβάστε τον Prime Minister Gr έως τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

«Καυστικός. Ανατρεπτικός. Προβοκατόρικος. Χιουμοριστικός. Προεκλογικός. Ο Πρωθυπουργός (Prime Minister GR) του Ξενοφώντα Φύτρου θα σας κρατήσει συντροφιά μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Ακολουθήστε τον στα δύσβατα μονοπάτια της εξουσίας και προετοιμαστείτε για εκλογικές αναμετρήσεις, διπλωματικές συναντήσεις, ιδεολογικές διαμάχες, οικογενειακά βάρη και προσωπικές εξομολογήσεις. Και ποιος ξέρει; Αν τον επιβραβεύσετε με την αναγνωστική σας ψήφο, μπορεί να σας συντροφεύει και την επόμενη τετραετία!»

 

Οι έξυπνοι έχουν μια ψήφο. Οι ηλίθιοι έχουν μια ψήφο.
Απλά, οι ηλίθιοι είναι περισσότεροι.

 

Δεν έχω ιδέα ποιος το είπε αυτό.
Σίγουρα ήταν κάποιος ηλίθιος που περνιόταν για έξυπνος.

                Εγώ (1979-)

 

Δε θυμάμαι πότε μου μπήκε η ιδέα να σώσω τη χώρα. Τους συμπολίτες μου. Την Ευρώπη. Τον κόσμο. Το σύμπαν. Ό,τι ήθελε σώσιμο τέλος πάντων, είτε το ήξερε είτε όχι. Για να είμαι ειλικρινής, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, χεσμένους τους είχα και τους συμπολίτες μου και τη χώρα. Όσο για το σύμπαν, δεν είμαι σίγουρος. Πιθανόν, δεν είχα κατασταλαγμένη άποψη ακόμα. Ήθελα πρώτα να γνωριστούμε, να συστηθούμε, να σπάσουμε τον πάγο, να ανταλλάξουμε χόμπι και τηλέφωνα, να δώσουμε μερικά φιλάκια, να βάλουμε τα χεράκια μας μέσα στα βρακάκια μας.

Μπα, χεσμένο είχα και το σύμπαν, με βρακί ή ξεβράκωτο.

Αυτό που μάλλον συνέβη, ήταν ότι κάποια στιγμή μού μπήκε η ιδέα να σώσω τον εαυτό μου. Από τους συμπολίτες μου και τη χώρα. Σκέφτηκα πολλούς και διάφορους τρόπους για να τα καταφέρω:

Να πάω μετανάστης στην Αμερική (και να πλένω πιάτα)

Να πάω μετανάστης στην Αυστραλία (και να πλένω ποτήρια)

Να πάω μετανάστης στην Ευρώπη (και να πλένω τα πάντα δύο φορές)

Να πάω μετανάστης στην Ασία (και να μην πλένω τίποτα ποτέ)

Να πάω μετανάστης στην Ανταρκτική (δεν ξέρω γιατί, έτσι μου ‘ρθε)

«Δε θυμάμαι πότε μου μπήκε η ιδέα να σώσω τη χώρα. Τους συμπολίτες μου. Την Ευρώπη. Τον κόσμο. Το σύμπαν» (SOOC).

Αφού όμως τελείωσαν οι διαθέσιμες ήπειροι επιλογές, εξέτασα πιο πρακτικές λύσεις για να γλιτώσω από όλους εσάς και κατέληξα στην εξής απλή:

Να νοικιάσω ένα αεροπλάνο

Να πετάξω πάνω από τη χώρα

Να σας δείξω κωλοδάχτυλο

Να σας την αμολήσω κατακέφαλα

 

Έλεος, τι σκεφτήκατε; Τη βόμβα, εννοούσα. Την πυρηνική βόμβα. Στάχτη και μπούρμπερη. Επειδή όμως δε μου αρέσουν οι μισές δουλειές (αποκλείεται να ξεπάστρευα όλους τους αγαπημένους συμπολίτες μου με μία μόνο βόμβα) αποφάσισα ότι, αφού θα έκανα τη δουλειά, να την έκανα σωστή. Κι έτσι, το πήρα απόφαση:

Για τους συμπολίτες μου

                                Για τη χώρα

                                                Για την ανθρωπότητα

                                                                (Καλά, και για μένα)

                                                                                Βασικά, μόνο για μένα

                                                                                                Τον Πρωθυπουργό σας

 

Ναι, καλά καταλάβατε

Αποφάσισα να σας

αγαπήσω

ευλογήσω

ακουμπήσω

κυβερνήσω

 

 

Και να δείτε που όλα πήγαιναν περίφημα, μέχρι που…
Στη νίκη αξίζουμε σαμπάνια. Στην ήττα τη χρειαζόμαστε

Ναπολέων Βοναπάρτης (1769-1821)

Σας παρακαλώ να αποφεύγετε τα χυδαία υπονοούμενα

Εγώ (1979- )

 

 

Πότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά;

Μα πρέπει να ήταν εκείνη την αποφράδα μέρα που ο ελληνικός λαός ψήφιζε για να στείλει τους τηλεμαϊντανούς στις Βρυξέλλες να τρώνε λαχανάκια τους εκπροσώπους του έθνους στο ευρωκοινοβούλιο. Εκείνη τη μέρα όλα πήγαν σκατά κι απόσκατα πολύ άσχημα. Καταρχήν, δεν ξύπνησα καλά. Είδα στον ύπνο μου περίεργα όνειρα, που ακόμα και τώρα, τόσο καιρό μετά, δεν μπορώ να ερμηνεύσω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έπεφτα από μία πολυκατοικία 35 ορόφων, κι όταν έφτασα στον 23ο όροφο, τράκαρα πάνω σ’ έναν δίμετρο Κρητίκαρο με μουστάκι, που έλεγε παλαβομάρες:

Τα λόγια μου στερέψανε δε βγάνω μαντινάδες,

γιατί ο κόσμος τώρα πια ψηφίζει μπουρζουάδες.

Τέτοια ντροπή δεν την μπορώ και έχω πια ζοχάδες,

με τι ψυχή με άφησες γι’ αυτούς τους μπουνταλάδες.  

 

Όπως καταλαβαίνετε, δεν καταλάβαινα τίποτα. Εδώ που τα λέμε, ούτε κατάλαβα από που μου ήρθε. Αλλά σάμπως καταλαβαίνατε κι εσείς; Εδώ, ψηφίσατε για ευρωβουλευτές:

 

-Οχτώ νεοφιλελεύθερους δράκουλες που ρουφάνε το αίμα σας με καλαμάκι (και φτύνουν τα κουκούτσια)

-Έξι ριζοσπάστες αριστερούς, ταγμένους στην ανατροπή και την ανυπακοή*

*Συγκεκριμένα:

                -Μία πρώην τοπ μόντελ, μεταγραφή από τη ριζοσπαστική ακροδεξιά

                -Δύο πρώην προπαγανδιστές της Πράβντα δημοσιογράφους της ΕΡΤ

                -Έναν σταρ του σινεμά

                -Έναν σταρ του τουίτερ

                -Έναν φτωχό και μόνο μεγιστάνα από τον Παναμά Πειραιά

                -Μία διαγραμμένη/αφηρημένη κληρονόμο τραγουδιών του δρόμου και του ΑΤΜ

 

(Σαν να μην έφταναν αυτοί) ψηφίσατε κι αυτούς:

 

-Δύο ενταγμένους στο πλατύ προοδευτικό μέτωπο, που μας το παίζουν και δύσκολοι (και καλά η ξανθιά γκόμενα, αλλά και ο μουσάτος με τη χωρίστρα;)

-Δύο μαρξιστές-κομμουνιστές που θέλουν να καταστραφεί η ΕΕ (την οποία θα καταστρέψουν εκ των έσω, τόσο διαβολικοί και πανούργοι είναι)

-Δύο φασίστες-νεοναζί που θέλουν να καταστραφεί η ΕΕ (την οποία θα καταστρέψει ο ένας εκ των έσω και ο άλλος μέσω αλληλογραφίας και μαδώντας τα μουστάκια του)

-Έναν απεσταλμένο του Ιησού στη γη (τι, δε με πιστεύετε; Μισό λεπτό να βρω την υπογεγραμμένη θεϊκή επιστολή με το διορισμό του)

-Έναν οικονομολόγο/πρώην υπουργό/συγγραφέα/καθηγητή/τηλεστάρ/καταναλωτή εδεσμάτων με θέα την Ακρόπολη/παραλίγο σωτήρα των λαών της γης και των κατασκευαστών εμπριμέ πουκάμισων

 

Περιττό να πω ότι μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων λάβαμε επείγον μήνυμα από την Κομισιόν, που με χαρά μας ενημέρωνε ότι η παρουσία των νεοεκλεγέντων Ελλήνων ευρωβουλευτών στις εργασίες του ευρωκοινοβουλίου ήταν ευπρόσδεκτη μεν, όσο και η επιδημία βουβωνικής πανώλης, αλλά όχι άκρως απαραίτητη. Με δυο λόγια θα μπορούσαν να τα ξύνουν να εργάζονται από το σπίτι, χωρίς να χρειαστεί να πατήσουν το πόδι τους στο Στρασβούργο, πράγμα που χαροποίησε στεναχώρησε τους συνηθισμένους στην ξάπλα και το αραλίκι στη σκληρή δουλειά συμπατριώτες μας. Ιδιαίτερα απογοητεύτηκε ο θεϊκός απεσταλμένος, που ήλπιζε ότι στο ταξίδι του στην Ευρώπη θα αποκτούσε τις αυθεντικές επιστολές του Αποστόλου Παύλου, αλλά και διακόσια πενήντα κυβικά Τίμιου Ξύλου από εμποτισμένη φορμάικα, σε τιμή ευκαιρίας.

«Η διάθεσή μου χάλασε ακόμη περισσότερο βλέποντας τα ξινισμένα μούτρα του σογιού της γυναίκας μου, που είχε κατακλύσει τα κομματικά γραφεία» (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Όλα αυτά όμως είναι δευτερεύοντα μπροστά σ’ αυτό που μου συνέβη το βράδυ των εκλογών. Είχα αποφασίσει να αψηφήσω τη νέμεση που με κατατρέχει την αγαπημένη μου σύζυγο και να διαλέξω μόνος μου πουκάμισο για να εκφωνήσω το λόγο της νίκης. Μάλιστα είχα σημειώσει και το σχόλιο που θα έκανα ανάλογα με το εύρος της διαφοράς από την ακροδεξιά συμμορία το κόμμα της αντιπολίτευσης:

Με +5%: Ανεπανάληπτη νίκη

                Με +10%: Ανεπανάληπτος θρίαμβος

                                Με +20%: Όσο νυχτώνει, το ποσοστό μας μεγαλώνει

                                                Με -1%: Η διαφορά κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους

                                                                Με -2%: Στο δεύτερο ημίχρονο παίζουμε καλύτερα

                                                                                Με -3%: Η τρομοκρατία δε θα περάσει

 

Φανταστείτε το σοκ και την οδύνη μου όταν η σύζυγος μου εμφανίστηκε στο πρες ρουμ κρατώντας ένα απαίσιο πουκάμισο όταν η διαφορά εκτοξεύτηκε στο 9%.

Στο -9% για όνομα του Καρλ Μαρξ και της Ρόζα Λούξεμπουργκ!

Μπορώ, ακόμα και τώρα, να περιγράψω με ακρίβεια τα τραγικά συναισθήματα που με κατέκλυσαν. Ένιωθα σοκαρισμένος, όπως:

Ο Τζακ στον Τιτανικό, όταν γλίστρησε απ’ τη σανίδα

                                Οι γριές στον καναπέ, όταν τελείωσε η Λάμψη

                                                Ο Έρικ Χόνεκερ, όταν έπεσε το Τείχος

                                                                Ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν έμαθε ότι υπήρχε κι άλλο Τείχος

 

Με δυο λόγια, ένιωθα σαν να έφυγε η καρέκλα η γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Η διάθεσή μου χάλασε ακόμη περισσότερο βλέποντας τα ξινισμένα μούτρα του σογιού της γυναίκας μου, που είχε κατακλύσει τα κομματικά γραφεία, όπως οι σφήκες που εισβάλλουν στην κυψέλη με το μέλι (αλλά για τα οικογενειακά μου παρατράγουδα ζητήματα θα σας μιλήσω στη συνέχεια της αφήγησής μου, ας μην ξεφεύγω από το θέμα μου). Όταν επιβεβαιώθηκε το επάρατο αποτέλεσμα, κάλεσα σε άμεση σύσκεψη τα κορυφαία κυβερνητικά και κομματικά στελέχη και ζήτησα τις απόψεις όλων. Οι κυριότερες που ακούστηκαν ήταν:

-Να το κάνουμε Κούγκι (δανεισμένο από προηγούμενο κλόουν υπουργό, απορρίφθηκε ασυζητιτί)

-Να αλλάξουμε την Ελλάδα, την Ευρώπη και το γαλαξία (και τον εκλογικό νόμο για 482η φορά)

-Να περιμένουμε το exit poll της έγκυρης εταιρίας Magiki Sfaira Provlepseis LTD (που μας έδινε ποσοστό 116% και προβάδισμα 69% σε δείγμα 82,5 εκατομμυρίων ατόμων, γεννημένων μεταξύ 1821 και 2025)

-Να περιμένουμε την ενημέρωση της ΕΡΤ (που είχε τα καλύτερα νούμερα στο πάνελ στη διάθεσή της)

-Να καταγγείλουμε στον ελληνικό λαό τη βία και τη νοθεία της αντιλαϊκής κυβέρνησης (απορρίφθηκε για τεχνικούς λόγους)

-Να μπούμε στο αεροπλάνο για το Καράκας, που μόλις εκείνη την ώρα ξεφόρτωνε το εικοστό φορτίο χρυσού και πολύτιμων λίθων μπανανών και αυθεντικού επαναστατικού αέρα

-Να παραγγείλουμε πιτόγυρα και μπύρες γιατί η νύχτα προβλεπόταν βαριά και μακριά (είπα, δε θέλω πρόστυχα υπονοούμενα)

Εντέλει, συγκέντρωσα τις απόψεις όλων και, έχοντας συναίσθηση των κρίσιμων στιγμών για το Κόμμα και τη χώρα, αποφάσισα να κάνω ότι έκανα πάντα: Ρώτησα τη γυναίκα μου να μου πει τι να κάνω. Εκείνη με διέταξε μου συνέστησε να ακούσω τη φωνή της διαίσθησης μου και να πράξω ανάλογα. Επίσης, να μην τολμήσω να χάσω και τις επόμενες εκλογές, γιατί ήταν πιο εύκολο να ξεφορτωθώ ολόκληρη τη χώρα, παρά εκείνη απ’ το σβέρκο μου. Αφού στραβοκατάπια από την τρομάρα μου και έχοντας πάρει πια αποφάσεις μου, απευθύνθηκα στον ελληνικό λαό, λέγοντας τα εξής:

-Σέβομαι την ετυμηγορία των αχάριστων ζωντόβολων των Ελλήνων πολιτών

-Σέβομαι τη δημοκρατία και τους θεσμούς (ε ρε, Μαδούρο που σας χρειάζεται)

-ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο (παλιό αλλά καλό, μπορεί να συγκινήσει τη βάση)

-Προκηρύσσω εκλογές για τις 30 Ιουνίου, 7 Ιουλίου ή 23 Ιουνίου (όποτε τέλος πάντων κλείσει ραντεβού για χτένισμα και ίσιωμα η γυναίκα μου)

-Η Ελλάδα δε γυρίζει πίσω (ούτε εγώ στην αντιπολίτευση, προτιμώ να γυρίσω στο τέρας με τα εφτά κεφάλια στη αγαπημένη μου σύζυγο)

 Δάκρυα συγκίνησης και οδυρμοί θλίψης υποδέχτηκαν την ανακοίνωσή μου. Έδωσα κουράγιο στα κομματικά στελέχη που τραβούσαν τις τρίχες απ’ τα κεφάλια τους και τους μισθούς απ’ τους λογαριασμούς τους και αποσύρθηκα στα ιδιαίτερα για να πνίξω τον πόνο μου στη βότκα στο ουίσκι στο κρασί στις προεκλογικές προσλήψεις. Ανυπομονείτε να σας πω τι συνέβη την ημέρα που η γυναίκα μου έκλεισε ραντεβού στο κομμωτήριο που ο ελληνικός λαός έκλεισε ραντεβού με την κάλπη; Θα σας τα πω σε επόμενο κεφάλαιο.

Αμ, τι νομίζατε, ότι η ιστορία μου τελειώνει έτσι απλά; Όχι βέβαια, σας υπόσχομαι ότι δε θα γλιτώσετε από μένα έτσι εύκολα. Έχετε ακόμα πολλά κεφάλαια να με διαβάσετε και πολλές τετραετίες να με ψηφίσετε. Άλλωστε, εσείς με έχετε χρίσει ως ένα από τα δύο κωλομέρια τους δύο πόλους του πολιτικού μας συστήματος που βρωμάει και ζέχνει που υπηρετεί τη χώρα και την κοινωνία. Αμ, πως.

 

Με τιμή,
Ο Πρωθυπουργός σας

 

//Ο Ξενοφών Φύτρος γεννήθηκε στη Σαντορίνη τον Νοέμβριο του 1979. Από μικρός ονειρεύεται να γίνει Πρωθυπουργός. Ως τότε, θα γράφει και θα επιμελείται κείμενα. Έχει γράψει δύο αστυνομικά διηγήματα που βραβεύτηκαν σε διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής και εκδόθηκαν σε συλλογικούς τόμους (Στο μυαλό των πιο διάσημων ντετέκτιβ & Noir road stories 2). Από τις Εκδόσεις BELL κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Ο Θεός του Πολέμου.

 

Διαβάστε ακόμα: Στέλιος Κυμπουρόπουλος – «Προσβολή να ασχολούνται μόνο με την αναπηρία και να με ακυρώνουν ως άτομο».

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top