Photo Credit: Brookings Institution/flickr

«Ενώνουν πολλά κοινά πράγματα τους δύο λαούς μας, ας ξεχωρίσουμε κι αυτά που ενώνουν τις πολιτικές ηγεσίες τους. Ο λαοπρόβλητος ηγέτης της γειτονικής χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πήρε δεόντως πολύ πρόσφατα τη σκυτάλη από τους δικούς μας προαγωγούς της ”αγοράς του αιώνα”». Photo Credit: Brookings Institution/flickr

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελέα,

Πιθανολογώ ότι εμπνευσθήκατε την ιδέα σας για ένα «Μουσείο της μίζας» από το εξαίσιο μυθιστόρημα του Κωνσταντινουπολίτη Ορχάν Παμούκ «Το μουσείο της αθωότητας». Ίσως επειδή και στις δύο, διαμετρικά βέβαια αντίθετες, περιπτώσεις το δράμα εκτυλίσσεται με αφορμή και με φόντο –στο βιβλίο, ιδίως, του νομπελίστα συγγραφέα– έναν παράφορο έρωτα.

Ποια θα μπορούσε λοιπόν να είναι τα εκθέματα του αμαρτωλού μουσείου που έχετε εσείς κατά νου; Ως συνετός και ολιγαρκής δημόσιος λειτουργός, περιορίζεσθε, απ’ ό, τι διάβασα, στην προβολή σε δημόσια θέα όλων των κατά καιρούς συναφθεισών «διάτρητων συμβάσεων». Έχοντας σαφώς μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων ο εμπνευστής του κατ’ αντιπαράσταση πάναγνου μουσείου επιλέγει να εκθέσει σ’ αυτό ως και τις σκόρπιες γόπες, τα αποτσίγαρα που χάρηκαν κάποτε μαζί οι δύο μοιραίοι εραστές. Εκείνες ιδίως που είχαν επάνω τους ίχνη από το κραγιόν των χειλιών της ιδανικής ερωμένης –ισάριθμα κειμήλια για τον βαριά ερωτοχτυπημένο πρωταγωνιστή της ιστορίας.

«Το μουσείο της μίζας, την ίδρυση του οποίου εισηγείστε, θα μπορούσε να είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία για τη σύσφιγξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων».

Να λοιπόν, σε παρένθεση, και μια δική μου πρόταση: Κατά το πρότυπο των νοσταλγικά σημαδεμένων αποτσίγαρων του μουσείου της Κωνσταντινούπολης, στο μουσείο που οραματίζεσθε εσείς, κύριε Εισαγγελέα, απέναντι από τον ιερό μας βράχο θα μπορούσαν να βρουν τη σωστή τους θέση και τ’ αποκόμματα του Τύπου –γιατί όχι και αποσπάσματα από τα πρακτικά της Βουλής; – με τα οποία αθωώνονταν πανηγυρικά οι πρωταγωνιστές των επίμαχων σκανδάλων, που έβγαζαν ωστόσο από πάντα μάτι. Ανενόχλητοι πλέον αυτοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν τα πάρτυ, τις λαμογιές τους, και βέβαια τις χαρές τους με τις εκάστοτε συμβίες ή παλλακίδες τους.

Υποκουλτoύρα ή μέσο για τη γυναικεία χειραφέτηση;

Με την άδειά σας πάντα, ας κάνουμε ωστόσο, αξιότιμε κ. Εισαγγελέα, κι ένα βήμα παραπέρα. Έχει όντως γίνει αρκετά πληκτική η σταθερή αναφορά στο σερσέ λα φαμ. Το μουσείο της μίζας, την ίδρυση του οποίου εισηγείστε, θα μπορούσε να είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία για τη σύσφιγξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ενώνουν πράγματι πολλά κοινά πράγματα τους δύο λαούς μας, ας ξεχωρίσουμε επιτέλους κι αυτά που ενώνουν τις πολιτικές ηγεσίες τους. Ο λαοπρόβλητος ηγέτης της γειτονικής χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πήρε δεόντως πολύ πρόσφατα τη σκυτάλη από τους δικούς μας προαγωγούς της «αγοράς του αιώνα», με τον στόλο των καμαρωτών γερτών υποβρυχίων τους, των αιλουροειδών αρμάτων μάχης, των καταδικασμένων σε αχρηστία Τορ- Μι- Ενα και, αλίμονο, πού να συμμαζευτεί το πράγμα;

Σε ένα μουσείο άθλιων και ολέθριων αναμνήσεων ας τους βάλουμε επιτέλους όλους αυτούς μαζί.

Μετά τιμής,
Δ. Π.

Διαβάστε ακόμα: «Πώς οδηγήσαμε το κτήριο Δοξιάδη στη νέα εποχή»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top