«Θα είναι χαρά μου η κόρη μου να παίζει με τα παιδιά των προσφύγων»

Μόνο αν μπορούσαμε να φανταστούμε τι έχουν περάσει οι άνθρωποι αυτοί να φερόμασταν διαφορετικά, λέει ο Άκης Τεμπερίδης. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Charles-André Habib)

Μαθαίνω από post φίλων ότι μια πολυκατοικία στο Κτήμα Καραγκιόζη της Επανωμής -του Γαρυφάλλου- στην περιοχή όπου βρίσκεται το εξοχικό των γονιών μου και το σπίτι της αδερφής μου, έχει νοικιαστεί στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ώστε να φιλοξενηθούν πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν.

Προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου η ιδέα να γεμίσουν κάποια άδεια σπίτια (πολυκατοικίες του ’70 πεθαμένες μαζί με τους ιδιοκτήτες τους τα τελευταία χρόνια) με ανθρώπους που έχουν ανάγκη να ξεχειμωνιάσουν κάπου, φέρνοντας μάλιστα κάποια έσοδα στους ιδιοκτήτες των οικημάτων.

Κι αυτό όχι γιατί δεν νοιάζομαι για την ασφάλεια ενός τόπου που αγαπώ και τον χαίρομαι από το 1980 μέχρι σήμερα αλλά επειδή έχω ταξιδέψει πολύ ώστε να ξέρω ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα από τις οικογένειες προσφύγων, ειδικά όταν είναι υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ.

Ενοχλούμαι αντίθετα από κάποια πράγματα που διαβάζω: ότι θα γεμίσουμε τζιχαντιστές, ότι θα μας βρωμίσουν την παραλία μας, ότι θα μας κολλήσουν ηπατίτιδα, ότι θα μας ρημάξουν τα σπίτια, ότι θα απειλήσουν την ασφάλεια των παιδιών μας και ότι όλα τα κακά θα μας βρουν επειδή 250 πρόσφυγες θα βρουν στέγη εκεί με τις οικογένειές τους.

Δεν μου φαίνονται περίεργες τέτοιες αντιδράσεις, ούτε υποδηλώνουν απαραίτητα απανθρωπιά. Υποδηλώνουν φόβο – εύλογο ίσως. Όμως ξέρετε κάτι; Όταν φοβόμαστε εκ των προτέρων όλα αυτά που ΘΑ γίνουν, όταν αντιδρούμε έτσι στην ιδέα ότι θα συγκατοικήσουμε με κάποιους ανθρώπους επειδή αυτοί έχουν διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, καταγωγή και κουλτούρα, αυτό ακριβώς είναι εθνικισμός, σωβινισμός και, ναι, ρατσισμός.

«Δεν με νοιάζει ρε φίλε, δεν θέλω εγώ να κάνουν μπάνιο τα παιδιά μου με τους αραπάδες και τους αλάχου ακμπάρ να πούμε». ΟΚ, δεκτόν ότι δεν θέλεις. Άλλο θέμα όμως τι επιτρέπεται και τι πρέπει να γίνει ώστε να λυθεί το τεράστιο αυτό ανθρωπιστικό θέμα.

Σε αυτό το κτήμα της Επανωμής θα φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν. (Εικόνα από το Google Maps).

Ίσως αν μπορούσαμε να φανταστούμε τι έχουν περάσει οι άνθρωποι αυτοί να φερόμασταν διαφορετικά. Ίσως τελικά να τους ανοίξουμε τα σπίτια και τις καρδιές μας όταν δούμε ότι δεν είναι αυτό που φοβόμασταν. Ναι, οι ίδιοι που τους «σιχαινόμασταν». Έλληνες είμαστε κατά βάθος.

Φυσικά, από την άλλη έχω την απαίτηση αυτοί οι άνθρωποι να σέβονται τη δική μας κουλτούρα, τη θρησκεία, τις συνήθειες, τους κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, όπως έχω απαίτηση και από κάθε Έλληνα. Και ακόμη περισσότερο έχω απαίτηση από την πολιτεία να μας προστατέψει, εφόσον δεν τηρούν αυτούς τους κανόνες…

Κάντε μου επίθεση τώρα ελεύθερα γνωστοί και φίλοι αλλά μην γράψετε το βαρετό «εσύ μένεις στην Ιταλία και δεν έχεις ανάγκη». Οικογενειακώς θα μας δείτε του χρόνου το καλοκαίρι στο Κτήμα του Καραγκιόζη και σε πείσμα της προκαταβολικής τρομάρας ορισμένων, θα περάσουμε εκεί περισσότερες ημέρες από ποτέ. Και θα είναι χαρά μου η Αναστασία να παίξει με παιδάκια από τη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν ή το Ιράκ ώστε να είναι προπονημένη όταν θα χρειαστεί να ταξιδέψει στα μέρη τους.

Διαβάστε ακόμα: Top 10 ποιήματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

TAGS :
μετανάστες πρόσφυγες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook