Σε ένα χείμαρρο ρευστότητας

Όλοι πλέον έχουμε συνειδητοποιήσει ότι «οι προβλέψεις είναι ζόρικη υπόθεση, ιδίως όταν αφορούν το μέλλον». Credit: The Market/Flickr

Μας ζήτησε φίλος να στραφούμε λίγο στο πώς εξηγείται ο πρόσφατος ενθουσιασμός στο ελληνικό Χρηματιστήριο – καλά, εντάξει: ανακόπηκε κάπου κάτω από τις 1300 μονάδες, αλλά δεν παύει να βρίσκεται σε εκτόξευση από την άβυσσο που είχε βρεθεί πριν λίγον, τελικά καιρό– την ώρα που όλοι (ή περίπου) βογκούν για τα πάθη της πραγματικής οικονομίας, και που ανησυχούν για την νέα έλευση των Τροϊκανών κοκ. Επέμεινε να κάνουμε και κάτι σαν πρόβλεψη για το πώς θα πάει το 2014, μάλιστα με τη συνέχιση της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού σκηνικού, την σχεδιαζόμενη αύξηση κεφαλαίου Eurobank και την άσκηση των warrants Alpha/Πειραιώς/Εθνικής, ή πάλι τους σχεδιασμούς των τηλεπικοινωνιακών.Μας παρότρυνε, μάλιστα, να τα συσχετίσουμε αυτά με την συνεχιζόμενη συζήτηση περί επανόδου της Ελλάδας «στις αγορές» (άλλα περιβάλλοντα, άλλα μεγέθη: πλην όμως όλη η χρηματοπιστωτική σφαίρα ενιαία), οι οποίες ποθούν να ξαναδούν ελληνικό χαρτί για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, κι αφού έκαναν πάρτυ με το ιρλανδικό και ήδη το πορτογαλικό δημόσιο χρέος…

Βαρύ το μενού. Καθώς, δε, όλοι πλέον έχουμε συνειδητοποιήσει ότι «οι προβλέψεις είναι ζόρικη υπόθεση, ιδίως όταν αφορούν το μέλλον» –καθώς δε η συνήθης μηντιακή αλλά και ακαδημαϊκή πρακτική είναι να διατυπώνονται (επιδέξια ή αδέξια) προγνώσεις ex post!– θα μείνουμε στο εύκολο κομμάτι. Τι συμβαίνει/τι σημαίνει. Λοιπόν: για μας, εκείνο που ζούμε είναι (α) η επίπτωση από την απόλυτη, υπερβολική καταβύθιση που είχε υποστεί το ΧΑΑ τα τελευταία χρόνια, (β) η ένταξη του ΧΑΑ, πάλι, στις αναδυόμενες αντί για τις ανεπτυγμένες αγορές, που έφερε στις ακτές μας funds και χαρτοφυλάκια «μαθημένα» να σηκώνουν πολύ μεγαλύτερους κινδύνους, (γ) η αίσθηση μέσα στο 2013 ότι «η Ελλάδα βρίσκεται πάλι υπό έλεγχο».

Αυτά, έφεραν στο δεύτερο 6μηνο της περσινής χρονιάς την άνοδο. Η άνοδος, τώρα, «έδωσε» σε όσους το ρίσκαραν επιβράβευση –αποδόσεις του 30% , καμιά φορά και πολλαπλάσιες–, ενώ οι κίνδυνοι χώρας, που δεν είχαν εκλείψει, πάντως δεν επιβεβαιώθηκαν. Προσθέστε, εδώ, και την μηντιακή μετάβαση από το Grexit στο success story, που ίσχυσε επί αρκετόν καιρό, συν τα stories γύρω από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, άντε τώρα την Forthnet που την διεκδικούν Vodafone και Wind μαζί κλπ, και έτσι στήνεται η σκακιέρα. Δεν υπάρχει και τόση διαφορά στο τι παίχτηκε με το ελληνικό χαρτί: κι εδώ, όσοι «έπαιξαν» και κράτησαν ελληνικά κρατικά ομόλογα (περίπτωση Third Point/Loeb) –πολύ ρηχή πλέον η αγορά– είδαν λαμπρές αποδόσεις: αυτό το παρατήρησαν άλλοι (περίπτωση Japonica/Kazarian) και έσπευσαν να στήσουν δικά τους σχήματα.

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι παρά καρυδότσουφλα στην επιφάνεια ενός μεγάλου ρεύματος, ή μάλλον ενός χείμαρρου διεθνούς ρευστότητας. Τι εννοούμε; Ότι η νομισματική διαχείριση όλου αυτού του καιρού –όχι, όχι της Ευρώπης «μας» –, το συνεχές ρίξιμο κεφαλαίων στην αγορά από ΗΠΑ, Αγγλία, Ιαπωνία προκειμένου να «κρατηθούν» οι οικονομίες μετά την βύθιση που έφερε το 2008, έχει δημιουργήσει μια πελώρια μάζα κεφαλαίων. Που αναζητεί, τι; Τοποθετήσεις, αποδόσεις! Εκεί, λοιπόν, η «ελληνική περίπτωση», με λίγο χάιδεμα των πιο ριψοκίνδυνων funds, αλλά και των «συνήθων υπόπτων» τύπου Goldman Sachs/Morgan Stanley/UBS κοκ. (που τρέχουν πίσω από fees για τα ομόλογα, από λίγο market-making για το Χρηματιστήριο) εύκολα απογειώνεται. Αυτό ζήσαμε, αυτό ζούμε.

Αύριο; Easy come easy go. Το tapering της «ποσοτικής χαλάρωσης» της αμερικανικής Fed θα δούμε τι θα φέρει. Για την ώρα, πάρτυ. Και κοντά στον βασιλικό των διεθνών αγορών, η ταπεινή μας ελληνική γλάστρα ποτίζεται αφειδώς.

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

TAGS :
αγορές χρηματιστήριο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook