3768721716_aab5b424ef_b

Ο Σταύρος Δήμας ως Επίτροπος, στη Σουηδία. Ευτυχώς, η ευρωπαϊκή παρέμβαση ενάντια στα χρυσαυγίτικα ψηφαλάκια που κάποιοι ήθελαν να αθροίσουν στην υποψηφιότητά του για τον προεδρικό θώκο συνδυάστηκε με τη δική του παλικαρίσια άρνηση. Credit: flickr.com/dimaswebteam

Θα φανεί ίσως παράξενο, αλλά αν ήταν να διαλέξουμε μια διατύπωση με την οποία φρονούμε ότι θα πορευτούμε στην ψηφοφορία στη σεπτή Βουλή των Ελλήνων στις 29 Δεκεμβρίου – εμείς, οι πολίτες/ψηφοφόροι, διότι οι άτυχοι συνάνθρωποι μας που είναι οι βουλευτές βαθμιαία συνειδητοποίησαν ότι η απόφαση έχει φύγει από τα χέρια τους και περιέρχεται στα δικά μας – δεν ήταν τοποθέτηση Σαμαρά ή Βενιζέλου ή Τσίπρα. Προέρχεται από κείνο το χώρο που λέγεται “άνθρωποι της αγοράς”. Και δεν αναφερόμαστε καν στην έκκληση του ΣΕΒ, όπως ήρθε λίγο πριν από την τελική ψηφοφορία, “να συμφωνήσουν τα κόμματα στα βασικά στοιχεία μιας εθνικής στρατηγικής για την Οικονομία”, ήρθε ανατρέποντας μια λογική διακριτικότητας που φαινόταν να αποτελεί την επιλογή ΣΕΒ σε τούτη την στροφή.

Ό,τι κι αν γίνει στις 29, η αληθινή κάλπη δεν θα αργήσει, λόγω του βάρους των προβλημάτων.

Προτου δώσουμε τη δική μας επιλογή, θα ζητήσουμε από τον αναγνώστη να ξαναδεί τι άφησε πίσω το λασπόλουτρο Χαϊκάλη-Αποστολόπουλου-Καμμένου-Λαζόπουλου, με ό,τι εν συνεχεία “ανέβασε”, όπως (αυτό είναι το κρίσιμο) ήρθε και συνδυάστηκε με τη φρικαλέα τσαχπινιά που επιχείρησε να στρατεύσει την ψήφο των Χρυσαυγιτών στην εκφώνηση του πολυπόθητου “Σταύρος Δήμας!”, ώστε να… αποφευχθεί η αποσταθεροποίηση, λέει.

Είναι ευτύχημα που – στο τελευταίο – υπήρξε βαριά (ταπεινωτική, πλην σωτήρια!) ευρωπαϊκή/γερμανική παρέμβαση προς Μαξίμου, η οποία συνδυάστηκε με τα αντανακλαστικά Κυρ. Μητσοτάκη – Ντόρας Μπακογιάννη και κλείδωσε με την άρνηση του ίδιου του Σταύρου Δήμα να δεχθεί την ψήφο των Χρυσαυγιτών. (Οπότε έκαναν πίσω, επίσημα, οι ίδιοι, αλλά και -διακριτικά- οι μηχανευθέντες και διακινήσαντες την προσβλητική τσαχπινιά της Χρυσαυγίτικης ψήφου).

Αυτή η – απόλυτη – ακρισία που έδειξε να οδηγεί τα βήματα του πολιτικού προσωπικού “μας” φόβισε, από ένα σημείο και πέρα, ακόμη και το ίδιο. Το ζήτημα πια είναι κατά πόσον θα βγάλει από τη βολική στάση της επανάπαυσης και εμάς, το σώμα των πολιτών. Της επανάπαυσης και της εναπόθεσης των επιλογών ουσίας στα χέρια των επαγγελματιών της πολιτικής. Αυτό εκφράζει η διατύπωση που επιλέξαμε και προτείνουμε ως οδηγό – και για να οδηγήσει την ψήφο της 29ης Δεκεμβρίου, αλλά και την επακόλουθη δικιά μας (ό,τι κι αν γίνει στις 29, η αληθινή κάλπη δεν θα αργήσει, λόγω του βάρους των προβλημάτων): “Η στάση του δραπέτη, η οποία διαπερνά την ελληνική κοινωνία, δεν γίνεται πλέον να συνεχισθεί […] Ούτε με το φόβο ούτε με την ελπίδα αγοράζεται πια οτιδήποτε”. Η ατάκα ανήκει στον Δημήτρη Μαύρο, στο πλαίσιο διοργάνωσης της ΕΕΔΕ. Πάει, όμως. πολύ μακριά…

 

Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι χρυσαυγίτες είναι αντίχριστοι και ανθέλληνες

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top