Το μόνο ζωντανό κύτταρο των Ανύδρων είναι το Παλιό Σχολειό, ένα γλυκό και ταπεινό ταβερνάκι στην άκρη ενός μικρού γκρεμού.

Το φετινό καλοκαίρι που κλείνει τον κύκλο του σιγά σιγά (έχουμε λίγες ευκαιρίες απόδρασης ακόμα), με έφερε στους Άνυδρους στη Νότια Κρήτη. Στην Παλαιόχωρα των Χανίων. Βλέπεις μετά από τα πολλά χιλιόμετρα για το roadtrip του Andro έπρεπε λίγο οι ρυθμοί να πέσουν. Κάπως έτσι επέλεξα το μικρό χωριό των Ανύδρων. Η βασική, βέβαια, αιτία ήταν πώς μερικά χρόνια πριν εκεί είχα απολαύσει εάν από τα πιο εξαιρετικά γεύματα ως τώρα. Στο Παλιό Σχολειό.

Το μόνο ζωντανό κύτταρο των Ανύδρων είναι το Παλιό Σχολειό, ένα γλυκό και ταπεινό ταβερνάκι στην άκρη ενός μικρού γκρεμού. Ούτε μπακάλικα ούτε τίποτα άλλο. Και ήταν αυτό η αφορμή που βρέθηκα εκεί για τις φετινές μου διακοπές. Στην πορεία κατάλαβα ότι είναι αγαπημένο μέρος για πολλούς ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου. Ανθρώπους που επιλέγουν αυτόν τον ευλογημένο τόπο ανάμεσα σε χαράδρες και αγριοκάτσικα για να περάσουν ένα από τα καλοκαίρια της ζωής τους. Απόλυτα και ολοκληρωτικά δοσμένοι στους αέρηδες και στα βράχια στον τόπο τούτο.

Για να εργαστείς στο χώρο της εστίασης, θα πρέπει να είσαι πρωτίστως γενναιόδωρος – αυτό είναι το μεγάλο δώρο που προσφέρεις στους άλλους.

Και πόσα άλλα μέρη, και πόσες άλλες εικόνες. Και πόσες άλλες φορές ήταν οι θύμησες μιας γεύσης που μας «τράβηξε» στο ίδιο και το ίδιο σημείο. Ή ακόμα περισσότερο, η ελπίδα μιας ονειρικής γευστικής εμπειρίας μας έκανε να οδηγήσουμε, να πετάξουμε, να αφεθούμε γενικώς και να το απολαύσουμε.

Όταν οι αναμνήσεις μερικών γεύσεων σε «τραβάνε» πίσω σε ένα μέρος. Αυτό καταφέρνει αυτή η παραδοσιακή ταβερνούλα στους Άνυδρους στη Νότια Κρήτη.

Πόσα μέρη. Άγνωστα μέχρι τώρα, έγιναν ανάρπαστα. Από το elBulli στο Roses της Καταλωνίας, το El Celler de Can Roca στη Girona και πόσα άλλα. Mirzur, Menton, Piazza Duomo, Alba. Arzak, San Sebastian, De Librije, Zwolle, Κοντοσώρος, Ξινό Νερό, Fat Duck, Bray, Θωμάς, Σκλήθρο. Τί να πρωτογράψεις, τί να πρωτοθυμηθείς.

Δεκάδες πόλεις, χωριά και γειτονιές που θα αγνοούσαμε την ύπαρξή τους αν δεν βρισκόταν μια χούφτα ονειροπόλοι να ανοίξουν εκεί τα εστιατόριά τους. Πλούτος και χαρά που απλόχερα προσφέρεται σε εργαζομένους, επισκέπτες και εμπειριών συλλέκτες. Γι’ αυτό σεβασμός στους ανθρώπους της γαστρονομίας που μπορεί να παράγει την μεγαλύτερη των ικανοποιήσεων από μια χούφτα σαλιγκάρια μα πάνω από όλα στους ανθρώπους που εργάζονται όταν εμείς απολαμβάνουμε.

Διάβαζα πρόσφατα πως για να εργαστείς στο χώρο της εστίασης, θα πρέπει να είσαι πρωτίστως γενναιόδωρος. Το μεγάλο δώρο σου είναι να προσφέρεις αυτή την χαρά φτιάχνοντας από τον πιο απλό καφέ στο μπρίκι μέχρι και την πιο περίτεχνη γαλλική κουζίνα. Γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωπο αξίζουν την αγάπη μας, ας το θυμηθούμε την επόμενη φορά που θα γκρινιάξουμε σαν κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα.

 

Διαβάστε ακόμα: Top5 σημεία στην Καρδαμύλη που θα νιώσεις ότι τα αφήνεις όλα πίσω σου

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top