Συμμετοχή, ακτιβισμός και όρια

Όποιος διαφωνεί με την παρέμβαση των όποιων atenistas πού πάει; Στο facebook τους;

Ο δημόσιος χώρος είναι η τρισδιάστατη απεικόνιση του κακού μοντέλου διακυβέρνησης και του δημοσίου που έφτιαξε το πολιτικό προσωπικό δεκαετιών κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του. Φτιάξαμε ένα κράτος κλειστό, εσωστρεφές και συντηρητικό. Ένα κράτος που στήθηκε «απέναντι» στον πολίτη, και όχι δίπλα του. Ο ρόλος της προστασίας και της αρωγής στρεβλώθηκε για να καταλήξει εργαλείο συναλλαγής και εξυπηρέτησης ίδιων επιδιώξεων. Ο δημόσιος χώρος μαράζωσε, αφού «κλειδώθηκε» από μία γραφειοκρατία που μπέρδεψε την διαχείριση με την ιδιοκτησία.

Κανείς δεν προσπάθησε σοβαρά να αλλάξει αυτό το μοντέλο όσο υπήρχε η ευκαιρία –τον καιρό της «ανάπτυξης» μέσω κατανάλωσης αντί παραγωγής· όσο το χρήμα της φούσκας έρεε και λίπαινε τις αντιπαραθέσεις. Με τη σχέση του πολίτη με το κράτος σε απορρύθμιση, πέσαμε στα βαθιά της οικονομικής κρίσης και αυτή έγινε πολιτική: έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, αντιπαλότητα, πόλωση και εν τέλει άνοδος των πιο ακραίων και αντιδραστικών ενστίκτων στην κοινωνία.

Αν ήταν μια φορά δύσκολο να αλλάξει αυτό το μοντέλο τις δεκαετίες που προηγήθηκαν, σήμερα είναι δέκα. Κι αυτό γιατί μαζί με την δυσπιστία των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας έχουν μεγαλώσει οι αντιστάσεις των αντιδραστικών –αυτών που έχουν κάτι να χάσουν από τη στροφή προς την κανονικότητα. Καλούμαστε σήμερα να μάθουμε τι εστί δημοκρατία από την αρχή. Πώς δουλεύει, ποιες είναι οι θεμιτές σχέσεις, πώς συμμετέχουμε και ποια είναι η θέση μας μέσα σε αυτό το οικοσύστημα και τα υποσύνολα του: από το υπουργικό συμβούλιο μέχρι την ομάδα πολιτών μιας γειτονιάς.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις στάθηκε η κλιμακούμενη δράση των, εξαιρετικά καλών προθέσεων (και αποτελεσμάτων), atenistas στις γειτονιές της Αθήνας με τελευταία αυτή του χρωματισμού της σκάλας στη Μαρασλή. Η διαχείριση του δημόσιου χώρου είναι ρητή αρμοδιότητα του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι μέχρι σήμερα ενέργειες των atenistas γίνονταν είτε σε ιδιωτικά (εγκαταλελειμμένα) οικόπεδα, είτε σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων –ειδικά αν είχαν παρεμβατικό χαρακτήρα και δεν ήταν απλώς ζήτημα καθαρισμού ή αποκατάστασης πρασίνου. Μπορούμε να συζητήσουμε τους όρους και τους κανόνες διαχείρισης, αλλά όχι να υποκαταστήσουμε την δημοκρατική λειτουργία της ανάθεσης διαχείρισης σε σώμα εκλεγμένων εκπροσώπων, είτε μας ικανοποιεί η μέχρι τούδε απόδοσή τους είτε όχι.

Στο σημερινό χάος, δυστυχώς, οι πολίτες καλούνται να κρατήσουν εκείνοι πρώτοι τα όρια αν επιθυμούν την αλλαγή του παραδείγματος. Είμαι βέβαιος ότι μόνο καλές προθέσεις υπήρχαν από όσους συμμετείχαν στη Μαρασλή, και πολύ σκληρή δουλειά. Η παρέμβαση στην Μαρασλή ξεπέρασε κατά πολύ τη νομιμότητα. Δεν νομιμοποιείται κανείς μας επειδή ανήκει σε κάποια ομάδα πολιτών, να επιβάλλει, επί της ουσίας, την άποψή του στους υπολοίπους. Αυτό δεν είναι συμμετοχή, αλλά επιβολή· είναι ένα μοντέλο που αν κανείς το δει από άλλο πρίσμα, με άλλο δρώντα, θα δει το πόσο αντιδημοκρατικό είναι.

Ας αναλογιστούμε το απλό: αν κάποιος διαφωνεί με τη δράση του Δημοτικού Συμβουλίου ή του Δημάρχου μπορεί να απευθυνθεί σε ένα σωρό διαφορετικά σώματα για να λύσει την διαφορά, βάσει νομοθεσίας. Όποιος διαφωνεί με την παρέμβαση των όποιων atenistas πού πάει; Στο facebook τους;

TAGS :
Ακτιβισμός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook