Τα προβλήματα στην Ουκρανία αρχίζουν τώρα…

Σε μια υποκλαπείσα τηλεφωνική της συνομιλία, ηχογραφημένο απόσπασμα της οποίας αναρτήθηκε ανώνυμα στο YouTube, η πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας ‒και νυν υποψήφια πρόεδρός της‒ Γιούλια Τιμοσένκο ακούγεται να λέει ότι θέλει τον Βλαντίμιρ Πούτιν νεκρό. Η ίδια υποστήριξε πως ένα μέρος της αποτελεί προϊόν μοντάζ. Photo Credit: European People’s Party/flickr

«Εμείς πρέπει να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από την Τουρκία. Είμαστε χριστιανοί, κομμάτι της ευρωπαϊκής ιστορίας, ενώ εκείνοι είναι μουσουλμάνοι, κομμάτι της Ασίας» μου είχε πει, πριν από δέκα χρόνια στις Βρυξέλλες, ένας σύμβουλος του τότε υπουργού εξωτερικών της Ουκρανίας.

Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση ποτέ δεν είχε ξεκάθαρη άποψη για τις δημοκρατίες που προέκυψαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμη και τώρα, που εσπευσμένα υπέγραψε τη συμφωνία σύνδεσης με την Ουκρανία, απέδειξε ότι όταν κοιτά την Μόσχα, έχει το αυτί της στημένο στις επιλογές των ΗΠΑ.

Η κρίση της Ουκρανίας ανέτρεψε οριστικά τα δεδομένα στα ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έθεσε νέα διλήμματα στις χώρες – μέλη της. Για μια ακόμη φορά Παρίσι, Λονδίνο και Βερολίνο υπέστησαν σε επίπεδο πρόβλεψης κρίσεων μια στρατηγική έκπληξη, ανάλογη με εκείνην που υπέστησαν από το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης, το οποίο δεν είχαν προβλέψει. Το Λονδίνο αντέδρασε πολύ καθυστερημένα, δείχνοντας την ανικανότητα του Κάμερον σε κρίσιμες καταστάσεις. Το Παρίσι εφάρμοσε ακόμη μια φορά την ξεπερασμένη τακτική Ντε Γκολ, των ίσων αποστάσεων. Το Βερολίνο νόμισε ότι του δόθηκε η ευκαιρία να επιβληθεί εντός ΕΕ και στην εξωτερική πολιτική, αλλά αναδιπλώθηκε πάραυτα.

Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι εξωτερική πολιτική δεν διαθέτει. Έτσι  επιβεβαιώθηκε η μόνιμη στάση του Λουξεμβούργου, της πιο βαρύνουσας χώρας-μέλους της ΕΕ σε διεθνή θέματα, ότι η Ευρώπη έχει να διανύσει μακρύ δρόμο μέχρι να αποκτήσει κοινή εξωτερική πολιτική.

Τελικά ο κερδισμένος από την κρίση στην Ουκρανία ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και σε προσωπικό επίπεδο και σε εθνικό. Η Ρωσία πήρε πίσω αυτό που έχασε από τις εθνικιστικές κουτοπονηριές του Νικήτα Χρουστσόφ επί ΕΣΣΔ, ενώ ο Πούτιν αποδείχθηκε στον ρυθμιστή του ρωσικού μέλλοντος στον 21ο αιώνα.

Πολλοί περίμεναν ότι θα μπαίναμε σε ένα νέο σκηνικό Ψυχρού Πολέμου. Αγνοούν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έχει επιδειξει την πιο συγκρατημένη πολιτική στα διεθνή θέματα σε σχέση με τους προηγούμενους προέδρους. Επιπλέον, ξεχνούν ότι ΗΠΑ και Ρωσία έχουν ήδη συνεργασία στην Κεντρική Ασία. Η Ρωσία έχει αφήσει προ πολλού τις ΗΠΑ να εγκαταστήσουν βάσεις στο Τατζικιστάν. Και, βέβαια, παραβλέπουν ότι όταν οι ΗΠΑ έκοβαν την πρώην Γιουγκοσλαβία σε κομμάτια, η Ρωσία φέρθηκε όπως οι ΗΠΑ σήμερα: έσκουξε μόνο για το θεαθήναι.

Οι ΗΠΑ μακροπρόθεσμα δεν σκοπεύουν να έχουν κακές σχέσεις με την Ρωσία. Το είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ο πρώην Ρεπουμπλικάνος υπουργός εξωτερικών Ντόναλντ Ράμσφελντ. Η Ρωσία στο μέλλον θα αποτελεί για τις ΗΠΑ αντίβαρο στην διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην διεθνή σκακιέρα.

Εντούτοις, τα προβλήματα στην Ουκρανία αρχίζουν τώρα και η Ενωμένη Ευρώπη και πάλι δεν είναι έτοιμη να τα αντιμετωπίσει.

Στον Πούτιν δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση σταθερότητα στην Ουκρανία. Θα πιέζει μέσω των ρωσόφωνων περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας. Και η πίεση θα είναι για τη δημιουργία μιας χαλαρής ομοσπονδίας, που σταδιακά θα οδηγήσει την Ουκρανία στη διάλυση. Και αν όχι στη διάλυση, σίγουρα όχι στην αγκαλιά της Ευρώπης.

Από την άλλη, η σημερινή ουκρανική κυβέρνηση είναι δέσμια των πιο ακραίων στοιχείων της δυτικής Ουκρανίας που μισούν την Ρωσία. Οι επερχόμενες εκλογές στην Ουκρανία ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου στα πιο επικίνδυνα και εξτρεμιστικά στοιχεία της χώρας, εκφραστές της πιο απίστευτης οικονομικής και κοινωνικής διαφθοράς.

Ήδη οι πύρινες προεκλογικές δηλώσεις της πάμπλουτης Γιούλια Τιμοσένκο δείχνουν ότι ο κίνδυνος ξεσπάσματος ενός εμφυλίου στην Ουκρανία δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ένα τέτοιο σενάριο μοιάζει μόνο με εφιάλτη. Αρκεί να λάβει κανείς υπόψη ότι η Ουκρανία έχει ως κληρονομιά της Σοβιετικής Ένωσης αποθέματα πυρηνικών και προηγμένα δορυφορικά συστήματα.

Σε καμία περίπτωση οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν να εξελιχθούν τα πράγματα προς μια τέτοια κατεύθυνση. Άρα, στο επόμενο διάστημα, η αφανής συνεργασία ΗΠΑ – Ρωσίας για την αποφυγή των χειρότερων θα ενταθεί. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ακολουθεί σιωπηρά τις αποφάσεις των δύο ισχυρών. Αυτό αποτελεί ένα ιδιαίτερα αυστηρό μάθημα για την Άγκελα Μέρκελ, που στο άκουσμα Πούτιν και Ρωσίας επιμένει να αντιδρά θερμοκέφαλα, με τα αντανακλαστικά της πρώην Ανατολικογερμανίδας.

Διαβάστε ακόμα: Ανήκομεν… πού αλήθεια;

TAGS :
'Ενωση ΕΕ ουκρανία Πολιτική Σοβιετική Τιμοσένκο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook