O Takis για 10 χρόνια είχε αφήσει έργα του στη Γλυπτοθήκη της Εθνικής Πινακοθήκης στο Άλσος Στρατού στο Γουδί, με τη προϋπόθεση να είναι εκτεθειμένα στο κοινό και να συντηρούνται. Όταν πήγε να τα δει, τα βρήκε σχεδόν σάπια. (Φωτογραφία από το προφίλ του Takis Vasilakis στο Facebook)

Στην Ελλάδα δεν σεβόμαστε τους καλλιτέχνες. Δεν αγαπάμε την Τέχνη. Δύο περιστατικά:

Από τα «Αιολικά Σινιάλα» της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αθήνα 2004…

Έργα του Takis στο κέντρο της Αθήνας, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, η τότε δήμαρχος Ντόρα Μπακογιάννη είχε ζητήσει να εκθέσει έργα του Takis Vasilakis. Μετά το τέλος τον παρακάλεσε να παραμείνει κάποιο έργο του στο δήμο, δηλαδή να τo αγοράσει.

Της είπε: «Θα σου δώσω δύο έργα, αλλά το τρίτο θα πρέπει να πληρωθεί στο μίνιμουμ ώστε να καλυφθούν τα έξοδα του ιδρύματός μου (ΚΕΤΕ)».

Ο επόμενος δήμαρχος, όμως, Νικήτας Κακλαμάνης υποστήριξε πως «εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε το πρόγραμμα της προηγούμενης δημάρχου και έτσι ο κύριος Τάκις πρέπει να έρθει να τα πάρει τα έργα του».

…Στην Γλυπτοθήκη στο Άλσος Στρατού.

Τα μάζεψε τα έργα του ο γλύπτης Takis από τη Γλυπτοθήκη της Εθνικής Πινακοθήκης στο Άλσος Στρατού στο Γουδί.

Δέκα ολόκληρα χρόνια, από το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχε αφήσει τα γλυπτά του επειδή δεν είχε χώρο στο Γεροβουνό, με τη προϋπόθεση να είναι εκτεθειμένα στο κοινό και να συντηρούνται.

Στην έκταση με το γρασίδι γύρω από τα παλιά στρατιωτικά κτίρια φιλοξενούνται έργα διακεκριμένων Ελλήνων καλλιτεχνών που βρίσκονταν στις αποθήκες τις πινακοθήκης.

Οι δημιουργίες του Takis στη Ντεφάνς στο Παρίσι, που αν και βρίσκονται μέσα στα νερά, είναι σαν καινούρια. (Φωτογραφία: Wikimedia Commons)

Στο μοναδικό υπαίθριο γλυπτικό πάρκο στην Ελλάδα, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί στα μονοπάτια που κόβουν ατέρμονα το γρασίδι και οδηγούν σε σύγχρονα υπαίθρια γλυπτά.

Μερικά από αυτά τα έργα: «Αφηρημένο» (1974) του Κ. Κουλεντιανού, αντίγραφο του «Δισκοβόλου» του Κ. Δημητριάδη, οι «Κύκλοι» του Ζογγολόπουλου, το έργο «Μαζική Μεταφορά» του Γιάννη Γαϊτη, και άλλα.

Γιατί τόσα χρόνια η Εθνική Πινακοθήκη δε του έχει κάνει μια έκθεση, εκείνον που τον τιμούν από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική;

Από μακριά εντυπωσίαζε με την ευρηματικότητά της η αιωρούμενη σύνθεση του Takis «Αιολικά Σινιάλα» που έδινε ένα ιδιαίτερο χρώμα στο πάρκο. Τα έργα αυτά μεταφέρθηκαν στο Γεροβουνό.

Κόντεψαν να σαπίσουν. Αφρόντιστα. Εγκαταλελειμμένα. Όταν σαράντα χρόνια τώρα στη Ντεφάνς στο Παρίσι τα έργα του, αν και βρίσκονται μέσα στα νερά, είναι σαν καινούρια.

O Takis με τον Νίκο Σταθούλη.

Πήγε να τα δει ο Takis και τρελάθηκε… Σάπια. Όταν δίνεις 1. 000 000 ευρώ για ασφάλεια στην έκθεση του Χένρι Μουρ, είναι γαϊδουριά μεγάλου μεγέθους να μη συντηρείς τα δανεικά έργα με τα οποία καμαρώνεις σαν γύφτικο σκερπάνι ότι τα έχεις στις συλλογή σου.

Ο διάλογος:
– Μα καλά, γιατί τόσα χρόνια η Εθνική Πινακοθήκη δε σου έχει κάνει μια έκθεση, σε σένα που σε τιμούν από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική; Ενώ έχει κάνει εκθέσεις σε πολύ νεώτερους σου, σε πολλούς κατώτερούς σου;

(Ο Takis, το καλοκαίρι του 2015 έκανε έκθεση στο Palais de Tokyo, στο Παρίσι και στο Μουσείο των Ντε Μενίλ, στο Χιούστον του Τέξας)

Με κοίταξε χωρίς να μιλάει. Σιωπή…
Επέμενα…
– Γιατί;
– Γιατί ο Takis δεν έγλειψε ποτέ κώλους, ήταν η ακαριαία απάντηση του.

 

Διαβάστε ακόμα: Η ζωή σαν τα γλυπτά του Takis Vasilakis

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top