Ένα fuck you button στο Facebook θα είχε εξαιρετική επιτυχία στα καθ’ημάς.

Το Χειμωνάς-gate των ημερών (ο καλός συγγραφέας και τομεάρχης πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ έγραψε σε σχολιάστρια στο facebook ότι γ@μ*ει τη μάνα της στον κ#λο) είναι ακόμα μια μικρή, αλλά ουσιαστική απόδειξη ότι βρισκόμαστε στο πρωκτικό στάδιο ως κοινωνία και έχουμε αρκετή απόσταση να διανύσουμε μέχρι να αποκτήσουμε αστική συνείδηση.

Όχι επειδή δεν βρίζουμε όλοι, ούτε επειδή τάχα δεν υπάρχει χυδαιότητα στο δημόσιο βίο παγκοσμίως. Αλλά διότι βλέπουμε ότι και στο καλλιεργημένο, προοδευτικό κομμάτι της ντόπιας ελίτ υπερισχύει η ανατολίτικη αφοσίωση στους «δικούς μας» αντί της στοιχειώδους ευγένειας απέναντι σε όλους, για να μην πω της κοινής λογικής.

Διαβάζουμε πολλούς φίλους του Θανάση Χειμωνά –δημοσιογράφους, πολιτικά πρόσωπα, καλλιτέχνες- που  σπεύδουν να τον υπερασπιστούν. ‘Ολοι τους πλέκουν το εγκώμιο ενός αγαθού ανθρώπου και πιστού φίλου, ενός ελεύθερου πνεύματος και μιας παιδικής ψυχής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έτσι ακριβώς θα είναι ο ΘΧ, για να το διατρανώνουν σοβαροί άνθρωποι που τον αγαπούν. Όμως, αυτό δεν έχει σχέση με το ολίσθημά του ή μάλλον είναι ένας λόγος παραπάνω για να το αναιρέσει.

Ολοι οι φίλοι του παραδέχονται ότι έκανε λάθος που χρησιμοποίησε αυτές τις εκφράσεις. Γιατί δεν τον συμβουλεύουν να επανορθώσει;

Στην πραγματικότητα, οι υπερασπιστές του ΘΧ θέλουν απλώς να στηρίξουν τον φίλο τους που έχει έρθει σε δύσκολη θέση. Κανείς δεν μπορεί να τους ψέξει γι’ αυτό. Θα μπορούσαν, όμως, να σκεφτούν ότι μάλλον του προσφέρουν κακή υπηρεσία, αφού δεν τον βοηθούν να διορθώσει ένα λάθος.

Όλοι οι φίλοι του παραδέχονται ότι έσφαλε, χρησιμοποιώντας αυτές τις εκφράσεις. Γιατί δεν τον συμβουλεύουν να επανορθώσει; Μάλλον για να του είναι αρεστοί.

Οδηγούνται από καλή πρόθεση σε αυθαίρετους συμψηφισμούς, εξισώνοντας το υβρεολόγιό του με τις απαράδεκτες προσβολές που ο ΘΧ δέχτηκε εκ των υστέρων, από άλλες μεριές («ευτυχώς που πέθανε ο πατέρας σου και δεν πρόλαβε να δεί τα χαϊρια σου» κ.ά.). Ακόμα, λένε ότι η θιγόμενη τσακώνεται κι αυτή βρόμικα στο facebook και επιπλέον κινείται πέραν της δεξιάς πολιτικά, άρα της αξίζει κάθε βρισίδι.

Γενικά, αρκετοί κάνουν λόγο για όψιμη πολιτική ορθότητα από εκείνους που ενοχλήθηκαν, αλλά σίγουρα βρίζουν ή ξύνουν τη μύτη τους όταν κανείς δεν κοιτάει. Εννοούν ότι η πολλή ευγένεια είναι υποκρισία.

Σε τελική ανάλυση, λένε, ο ΘΧ έβρισε στον «τοίχο» του στο facebook, όπου ο καθένας κάνει «ό,τι γουστάρει». Όμως, ο τοίχος του είναι  ανοικτός στο κοινό και τον χρησιμοποιεί ως συγγραφέας και πολιτικό πρόσωπο, για να επικοινωνεί δημόσια. (Δεν έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια ιδιωτική στιγμή που φαίνεται να υποκλάπηκε – π.χ. περίπτωση Σακελλαρίδη).

Το να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε εντός των ορίων που αποφασίσαμε ότι αποτελούν την επικράτειά μας, αδιαφορώντας για τους άλλους, είναι αυθαιρεσία. Αντιθέτως, η ευγενική συμπεριφορά δεν είναι υποκρισία, αλλά προϋπόθεση κοινωνικής συνύπαρξης. Διαφορετικά, δεν θα έπρεπε να μας πειράζει όταν κάποιος φτύνει στο δρόμο ή παρκάρει στο πεζοδρόμιο.

Tο να συμπεριφέρεσαι ευγενικά δημοσίως δεν είναι υποκρισία αλλά προϋπόθεση κοινωνικής συνύπαρξης.

«Γιατί να μην είμαστε πιο αυθόρμητοι;», είναι ο αντίλογος. «Να μπορούμε να λέμε και μια κουβέντα παραπάνω ή να παρκάρουμε και στο πεζοδρόμιο, για να παραλάβουμε το παιδί μας απο τον παιδικό σταθμό; Πρέπει να γίνουμε αποστειρωμένοι σαν Ελβετοί για να συνυπάρξουμε; Στο κάτω  κάτω, ας μην τον προκαλούσε τον ΘΧ αυτή η γυναίκα».

Το να λες μια κουβέντα παραπάνω δεν είναι κακό. Ενδεχομένως, ούτε το να αφήνεις το αμάξι για λίγα λεπτά στο πεζοδρόμιο, σε μια πόλη όπου δεν υπάρχουν θέσεις στάθμευσης. Το πρόβλημα αρχίζει όταν λες πολλές κουβέντες παραπάνω ή -τηρουμένων των αναλογιών- αφήνεις το αυτοκίνητο σε θέση ΑΜΕΑ και φεύγεις για Σαββατοκύριακο στη Μύκονο.

Αν η ασύμμετρη αντίδραση στην πρόκληση περιλαμβάνει και λεκτικούς σοδομισμούς εν ονόματι του αυθορμητισμού, γιατί να μη δικαιολογήσουμε και τον «αυθορμητισμό» του φρικτού Κασιδιάρη απέναντι στην εριστική Κανέλλη;

Εντέλει, πώς περιμένουμε να χειραφετηθούμε από αλληλοσπαρασσόμενοι ραγιάδες σε πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις και να γίνουμε μια κανονική χώρα, αν η ελίτ της κοινωνίας μας δικαιολογεί αυτήν τη συμπεριφορά απο έναν δυνητικό Υπουργό Πολιτισμού;

Μην ξεχνάμε ότι ο ΘΧ είναι Τομεάρχης Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ και, συνεπώς, έχει κάθε δικαίωμα να φιλοδοξεί να καταλάβει τα ανάλογα δημόσια αξιώματα. Του το ευχόμαστε ειλικρινά. Καλύτεροι ήταν οι Μιχάλης Λιάπης ή Γιώργος Βουλγαράκης, για να αναφέρουμε μονάχα δύο πρώην ενοίκους της οδού Μπουμπουλίνας;

Μια απλή συγγνώμη απο μέρους του θα αρκούσε. Στην περίπτωση αυτή, η θιγόμενη δεν θα έπρεπε διόλου να πανηγυρίσει, αλλά να αποδεχτεί τη συγγνώμη με μια δημόσια διατύπωση που θα έκλεινε οριστικά το ζήτημα. Θα μπορούσε μάλιστα, με τη σειρά της, να ζητήσει συγγνώμη που προκάλεσε αρχικά τον Χειμωνά. Αυτό θα ήταν πραγματικά ευγενικό.

 

Διαβάστε ακόμα: 

Γιώργος Κωνσταντινίδης: Και η ευγένεια, γαμώτο;

Ο συγγραφέας Δημήτρης Σωτάκης γράφει για τον κολλητό του, Θανάση Χειμωνά 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top