«Ελπίζω, μια κάποια πλειονότητα των εκλογέων να αντιλαμβάνεται πως η πορεία της Ελλάδας από δω και πέρα σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το πώς θα εξελιχθεί η Ευρώπη τους επόμενους μήνες». Photo Credit: Lost Star/flickr

«Ελπίζω, μια κάποια πλειονότητα των εκλογέων να αντιλαμβάνεται πως η πορεία της Ελλάδας από δω και πέρα σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το πώς θα εξελιχθεί η Ευρώπη τους επόμενους μήνες». Photo Credit: Lost Star/flickr

Θα πάμε λοιπόν καταπώς φαίνεται σήμερα να εκλέξουμε ευρωβουλευτές τιμώντας την παράδοση: με βλέμμα καρφωμένο στα εγχώρια. Αυτή τη φορά βεβαίως, η ομφαλοσκόπηση όσο να ’ναι δικαιολογείται περισσότερο. Αυτά που μας συμβαίνουν, λίγο περιθώριο μας αφήνουν να κοιτάξουμε παραέξω. Το να ζητά κανείς σήμερα από τους Έλληνες να ψηφίσουν ευρωπαϊκά, είναι σαν να λέει σε κάποιον που η γυναίκα του είναι ετοιμόγεννη να την πάει στο μαιευτήριο με τη συγκοινωνία για να μην συμβάλει με τα καυσαέριά του στην κλιματική αλλαγή. Μεγαλύτερο πρόβλημα η κλιματική αλλαγή, αμεσότερο το να προλάβεις να γεννήσεις.

Παρ’ όλα αυτά φαντάζομαι, δηλαδή ελπίζω, μια κάποια πλειονότητα των εκλογέων να αντιλαμβάνεται πως η πορεία της Ελλάδας από δω και πέρα σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το πώς θα εξελιχθεί η Ευρώπη τους επόμενους μήνες. Όμως, για να πούμε του στραβού το δίκιο, το συνολικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην ΕΕ, στο βαθμό που αυτό ρεαλιστικά μπορεί να μεταβληθεί τις μέρες που μας απομένουν, λίγο σημασία έχει. Ξέρουμε ήδη πως οι ευρωσκεπτικιστές (μεταξύ αυτών και οι ακραίοι κάθε απόχρωσης) θα σπάσουν κάθε ιστορικό ρεκόρ, κι αυτό είναι το κρίσιμο δεδομένο. Μπορεί ακόμη να μην ξέρουμε το όνομα του επόμενου Προέδρου της Κομισιόν, όμως μπορούμε ήδη να είμαστε σίγουροι ότι αυτός θα προκύψει ύστερα από συνεννόηση δύο ή περισσότερων από τις παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις: τους Συντηρητικούς, τους Σοσιαλιστές, τους Φιλελευθέρους, τους Πρασίνους.

«Πάνω απ’ όλα, χρειάζεται να αποκατασταθεί η οπτική του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος –όχι πια ως αγωνία «αν χαθεί ένας, θα χαθούμε όλοι», αλλά ως προοπτική: να βγούμε όλοι κερδισμένοι».

Και είναι σαφές πως, αν όντως θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον ευρωσκεπτικισμό και όλα τα επικίνδυνα που αυτός σέρνει μαζί του, αυτή η συνεννόηση πρέπει να γίνει βαθύτερη, μονιμότερη και αποτελεσματική. Η νέα ευρωπαϊκή σύνθεση που περιμέναμε ότι κάποια στιγμή θα αποφάσιζε να προωθήσει η καγκελάριος Μέρκελ έστω και χωρίς τη Γαλλία, τον παραδοσιακό έτερο πυλώνα σε τέτοιες προσπάθειες, σήμερα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Είναι σαφές πως για να διασωθεί το πράμα, χρειάζεται και δημοσιονομική σταθερότητα, και ανάπτυξη. Χρειάζεται και πειθαρχία, και αλληλεγγύη –μια αλληλεγγύη εμφανέστερη ακόμη και από τα όσα πρωτοφανή έγιναν και γίνονται για να γλιτώσει η Ελλάδα από τα χειρότερα.

Διαβάστε ακόμα: Ας ψηφίσουμε για μια ανοιχτή, συνδεδεμένη, γνωστική Ευρώπη

Πάνω απ’ όλα, χρειάζεται να αποκατασταθεί η οπτική του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος –όχι πια ως αγωνία «αν χαθεί ένας, θα χαθούμε όλοι», αλλά ως προοπτική: να βγούμε όλοι κερδισμένοι. Γιατί εντέλει αν κάτι συμβολίζει η Ευρώπη, αυτό είναι η πίστη ότι οι άνθρωποι, οι λαοί και τα έθνη δεν είμαστε μοιραία εγκλωβισμένοι σ’ ένα εξοντωτικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος.

Με τη σημερινή λοιπόν δομή της Ένωσης, το αν η Ευρώπη θα καταφέρει να πάρει αυτό το δρόμο, εξαρτάται λιγότερο από την κατανομή των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και περισσότερο από τις επιμέρους εθνικές ψηφοφορίες που θα εκλέξουν τις επόμενες Κυβερνήσεις των κρατών-μελών. Και περισσότερο ακόμη, στη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε, εξαρτάται από την οξυδέρκεια όσων ήδη βρίσκονται στις ηγετικές θέσεις – κλειδιά.

Σ’ αυτή την συνθήκη της ασταθούς ισορροπίας, η ψήφος των Ελλήνων, μολονότι εσωστρεφής, έχει σημασία. Όχι τόσο για το ποιοι θα καταλάβουν τις 21 ελληνικές έδρες, όσο για τις συνέπειες που μπορεί να προκύψουν στο εσωτερικό, σε ένα από τα πιο ανοιχτά, τα πιο καυτά μέτωπα που έχει σήμερα να αντιμετωπίσει η Ευρώπη –σε μεγάλο βαθμό σ’ έναν από τους πιο δυναμικούς καταλύτες των προσεχών ευρωπαϊκών εξελίξεων. Μ’ αυτή την έννοια, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο, η ψήφος μας θα επηρεάσει το μέλλον και της Ένωσης. Πιστεύω, δηλαδή ελπίζω, τουλάχιστον υποσυνείδητα κάπου να το συναισθανόμαστε αυτό.

Διαβάστε ακόμα: Επτά απλές αλήθειες (;) για τις αυτοδιοικητικές εκλογές

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top