Μεγάλα και νεφελώδη κεφάλαια κινούνται στον ουρανό του City, το οποίο αποτελεί το οικονομικό κέντρο της πρωτούουσας της Γηραιάς Αλβιώνας, αλλά ταυτόχρονα κερδίζει και η κοινωνία.

Μεγάλα και νεφελώδη κεφάλαια κινούνται στον ουρανό του City, το οποίο αποτελεί το οικονομικό κέντρο της πρωτούουσας της Γηραιάς Αλβιώνας, αλλά ταυτόχρονα κερδίζει και η κοινωνία.

Τι έκανες στην Άγρια Δύση, μπαμπά; Δανείζομαι τον τίτλο της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας σε σκηνοθεσία του Ρον Άντεργουντ, με τον φοβερό και τρομερό Μπίλι Κρίσταλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να περιγράψω συμπεράσματα και εμπειρίες των τελευταίων δύο χρόνων. Αφού είναι, βέβαια, η μόνιμη ερώηση που μου κάνει η κόρη μου, κάθε φορά που επιστρέφω: Τι έκανες στο Λονδίνο, μπαμπά;

Το Λονδίνο, μια πόλη μαγική. Σχεδόν σαγηνευτική. Νομίζεις πως από κάθε γωνιά σου τραγουδούν οι Σειρήνες. Σαν πατήσεις το πόδι σου, δεν θέλεις να το αποχωριστείς. Σαν άλλος Οδυσσέας, κάθε μέρα μπορείς -αν το θέλεις- να ζεις μια καινούργια περιπέτεια. Ή τουλάχιστον έτσι θέλεις να την πλάθεις στο μυαλό σου, κάνοντάς τη να φαντάζει πιο ωραία απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Ίσως.

Εγώ, πάντως, από τη στιγμή που άνοιξε το πρώτο “The Life Goddess”, για να είμαι ειλικρινής, βρίσκω την πατρίδα μου, τη Θεσσαλονίκη, πιο όμορφη από ποτέ.

Το Λονδίνο είναι ως γνωστόν η πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας και αποτελείται από 32 διαφορετικά διαμερίσματα. Ένα μητροπολιτικό Λονδίνο, λοιπόν, με 32 μικρούς δημάρχους και έναν πανίσχυρο υπερδήμαρχο -σχεδόν κωμική φιγούρα- τον Boris Johnson, ο οποίος φιγουράρει στους διεκδικητές της διαδοχής στο συντηρητικό κόμμα, των αποκαλούμενων και “Tories”. Ο προυπολογισμός του για το 2015 φτάνει το 1 δις λίρες, ενώ στις βασικές αρμοδιότητές του είναι η αστυνομία, η πυροσβεστική, οι μεταφορές και δημιουργία προυποθέσεων για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της στέγης.

Ενδεικτικά, πενήντα εκατομμύρια στερλίνες θα δαπανηθούν στην ανάπτυξη των συγκοινωνιών, 138 εκατομμύρια σε έρευνα για τις υποδομές και 97 εκατομμύρια σε πραγματικές υποδομές σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας. Είναι χοντρό το παιχνίδι, λοιπόν. Παράλληλα, μεγαλύτερα και νεφελώδη κεφάλαια κινούνται στον ουρανό του City, το οποίο αποτελεί το οικονομικό κέντρο της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. Αλλά ταυτόχρονα, “μέρισμα” ευημερίας κερδίζει και η κοινωνία.

Η επιτυχία αυτής της πόλης, τόσο παραγωγικά όσο και τουριστικά, βασίζεται στο άρτιο σύστημα συγκοινωνιών. Μπορείς να επισκεφτείς κάθε γωνιά της με μετρό, λεωφορείο, καράβι, ποδήλατο, αυτοκίνητο, με τα πόδια και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ο σεβασμός στο δημόσιο χώρο, τα μεγάλα πάρκα -και οι μπίρες- κάνουν τη διαβίωση σε μια μεγαλούπολη, η οποία φιλοξενεί 9 εκατομμύρια μόνιμους κατοίκους, λιγότερο δυσβάσταχτη.

Απαλλαγμένοι από κόμπλεξ και εθνικισμούς, έχουν καταφέρει να μαζέψουν τα καλύτερα μυαλά του κόσμου, στην πιο φιλόξενη πόλη του κόσμου.

Οι δύο Tate -Modern και Britain- κάνουν την καθημερινότητα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, όταν σκέφτεσαι ότι πάντα έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς και να θαυμάσεις έναν Πικάσο ή ένα Μοντιλιάνι. Οι υπαίθριες αγορές φαγητού κάνουν την κάθε περιπλάνηση μια πρόκληση, παρότι συχνά έχεις την αίσθηση πως ολόκληρο το Λονδίνο είναι μια γιγάντια φριτέζα.

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που μου απευθύνουν όλοι για το “μπακάλικο” που ιδρύσαμε στο Bloomsbury είναι “Γιατί στο Λονδίνο”; Γιατί όχι στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα;

Η επιλογή της εκτός των συνόρων επιχειρηματικής δραστηριότητας, για όποιον την τολμά, δεν πρέπει ουδέποτε να ταυτιστεί με την εσωτερική κρίση στη χώρα. Ούτε καν με τα χρήματα. Η απόφαση ενός Έλληνα να κάνει κάτι “έξω” έχει να κάνει πρωτίστως με την ανάγκη της δημιουργίας. Το Λονδίνο ασκεί, άλλωστε, μια αστείρευτη γοητεία στους Έλληνες, η οποία κρατάει χρόνια. Προφανώς με τον τριπλασιασμό του πληθυσμού -με αφορμή την κρίση- θα συνεχίσει να το κάνει.

Διαβάστε ακόμα: Η περίπτωση ελληνικό περίπτερο.

Tate Modern

Οι δύο Tate -Modern και Britain- κάνουν την καθημερινότητα ακόμα πιο ανάλαφρη, όταν σκέφτεσαι ότι πάντα έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς και να θαυμάσεις έναν Πικάσο ή ένα Μοντιλιάνι.

Το ασταμάτητο ταξίδι αναζήτησης και πλιάτσικου πολλές φορές των Βρετανών ίσως να έπαιξε το ρόλο του. Απαλλαγμένοι σήμερα από κόμπλεξ και εθνικισμούς, έχουν καταφέρει να μαζέψουν τα καλύτερα μυαλά του κόσμου, στην πιο φιλόξενη πόλη του κόσμου. Τόσο απλά. Κι έτσι, κατάφεραν να βελτιωθούν και να βελτιώσουν. Δημιούργησαν μια win win κατάσταση, όπου κερδίζουν όλοι. Αυτό είναι ένα μεγάλο κίνητρο για τους εκατοντάδες νέους entrepreneurs που αναζητούν την τύχη τους στο Λονδίνο.

Οι δυσκολίες είναι πολλές. Το μεγάλο Κεφάλαιο μιας σκληρά καπιταλιστικής χώρας δύσκολα εμπιστεύεται αυτές τις εποχές επιχειρηματίες προερχόμενους από την Ελλάδα της κρίσης. Ο πλούτος της χώρας έχει συγκεντρωθεί σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της κοινωνίας που κατευθύνει τιμές, τάσεις και δημιουργία. Η λίρα έχει εκτοξευτεί. Το κόστος μετεγκατάστασης είναι σχεδόν απαγορευτικό. Και η προσαρμογή στον βροχερό καιρό ακόμα πιο δύσκολη…

Στο Λονδίνο μπορείς να ζήσεις τον έρωτα με την Αφγανή που ποτέ δεν θα σε άφηνε η μάνα σου. Και να την παντρευτείς ένα Σάββατο μεσημέρι -επειδή σου τη βάρεσε- στο Δημαρχείο του Westminster.

Τα καθημερινά κόστη είναι τεράστια και η διατήρηση μιας επιχείρησης είναι από μόνη της αληθινός Γολγοθάς. Καθημερινά ανταγωνίζεσαι το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο σαρώνει ποιότητα και διαφορετικότητα. Μία στις δύο μικρές επιχειρήσεις κλείνουν τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας τους. Μαξιλαράκι αυτής της προσπάθειας, βέβαια, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που αναζητά το διαφορετικό, το αληθινό. Αυτοί που στηρίζουν τη διαφορετικότητα σε μια πόλη που πρώτα σε πωλήσεις καφέ είναι τα φαστφουντάδικα του θείου Ronald McDonald.

Γιατί, λοιπόν, φεύγουν τόσοι πολλοί Έλληνες για το Λονδίνο; Ίσως γιατί εκεί όλα φαντάζουν πιο απλά. Μπορείς να συγκατοικείς με 5 Τούρκους και να μοιράζεσαι το ίδιο πιάτο φαγητό, χωρίς να πρέπει να σκέφτεσαι την Άλωση. Μπορείς να δοκιμάζεις κάθε μέρα μια διαφορετική κουζίνα και να μην σταματήσεις για έναν ολόκληρο μήνα. Μπορείς να κάνεις φίλους από τις πιο παράξενες χώρες του κόσμου και να έχεις ανοιχτή την πόρτα για να τις επισκεφτείς. Μπορείς να ταξιδέψεις στον κόσμο όλο οικονομικά.

Μπορείς να κάνεις την πιο τρελή δουλειά, αλλά το βράδυ να πίνεις μπίρες με τον φίλο σου που δουλεύει στην JP Morgan και βγάζει εκατομμύρια. Να ζήσεις τον έρωτα με την Αφγανή που ποτέ δεν θα σε άφηνε η μάνα σου. Και να την παντρευτείς κιόλας ένα Σάββατο μεσημέρι -επειδή σου τη βάρεσε- στο Δημαρχείο του Westminster. Μέχρι να τη δει η πεθερούλα, θα το έχει συνηθίσει. Γι’ αυτό και για άλλα πολλά, το Λονδίνο είναι ακόμα και σήμερα, ο πιο δημοφιλής προορισμός και η πρώτη πρόταση στο τραπέζι, όταν σκέφτεσαι τον ξενιτεμό. Ως Έλληνας.

Για να λέμε αλήθειες, όμως, όμορφος δρόμος της ξενιτιάς δεν υπάρχει. Είτε φεύγεις με ένα σακίδιο στην πλάτη με βάρκα την ελπίδα είτε κάνεις κάτι δικό σου είτε είσαι εφοπλιστής του City. Η μόνη διαφορά είναι το πόσο πιο συχνά μπορείς να επισκέπτεσαι την πατρίδα σου, and if you can afford the ticket.

Διότι ό,τι και να κάνουμε στο Λονδίνο, σημασία έχει τί θα δημιουργήσουμε στην Ελλάδα. Και κατά πόσο θα καταφέρουμε να γυρίσουμε όλη την περιπέτεια που ζούμε αυτά τα χρόνια προς όφελός μας. Ωστε ξανά προς τη δημιουργία να τραβήξουμε, παραφράζοντας τον εθνικό ποιητή…

 

Διαβάστε ακόμα: Διακόσια χρόνια “καπετανάτα” Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να γλιτώσει από την εσωτερική της κακοδαιμονία;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top