vancouverclub-bar-01

Πραγματική φροντίδα είναι το να αντιλαμβάνεσαι το τι πραγματικά χρειάζεται ο άλλος και να προσπαθείς να του το δώσεις στο μέτρο των δυνατοτήτων σου. (Ρhoto credit: vancouverclub.ca)

Είναι ίσως περίεργο –και ειλικρινά αυτό που θα πω δεν είναι ούτε γκρίνια ούτε περιλαμβάνει καμία αξιολογική κρίση για κανέναν άλλον–, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να συμμεριστώ το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό των φίλων μου για το φαγητό, το ποτό και τα δώρα τις μέρες των Χριστουγέννων.

Εννοείται ότι χαίρομαι με τη χαρά τους και χαμογελάω όταν φίλοι μου μοιράζονται όμορφες οικογενειακές ή ατομικές στιγμές. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, για μένα οι γιορτές και ειδικά, περισσότερο από κάθε άλλη γιορτή, τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος της εξαίρεσης: η περίοδος που βιώνουμε κάτι που δεν βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.

Είμαι αρκετά τυχερός για να έχω κατά τη διάρκεια της χρονιάς και στην καθημερινότητα μου όποιο φαγητό θέλω και όσα υλικά αγαθά έχω ανάγκη, επομένως κανένα δώρο ή γεύμα δεν μπορεί να μου προσφέρει κάτι ιδιαίτερο. Πολλοί βλέπουν το φαγητό ή τα δώρα ως τρόπο έκφρασης της αγάπης και φροντίδας για τον άλλον – και φυσικά οι κοινωνικές συμβάσεις υπάρχουν για συγκεκριμένους λειτουργικούς ρόλους τους οποίους εξυπηρετούν.

Ο περισσότερος κόσμος έχει ανάγκη να τον ακούσεις και θα προτιμούσε να έχει μία ώρα από την προσοχή σου παρά το οποιοδήποτε υλικό δώρο.

Πιστεύω, όμως, ότι από τη στιγμή που δεν έχεις πραγματική ανάγκη για κάτι από αυτά, τότε και αυτός ο τρόπος έκφρασης της αγάπης χάνει το διαδραστικό νόημά του: παύει να γίνεται για τον δέκτη και γίνεται για την ικανοποίηση αυτού που το δίνει. Πραγματική φροντίδα είναι το να αντιλαμβάνεσαι το τι πραγματικά χρειάζεται ο άλλος και να προσπαθείς να του το δώσεις στο μέτρο των δυνατοτήτων σου.

H εντύπωσή μου είναι ότι ο περισσότερος κόσμος έχει ανάγκη να τον ακούσεις και θα προτιμούσε να έχει μία ώρα από την προσοχή σου παρά το οποιοδήποτε υλικό δώρο. Πέρα από την αυτονόητα πολύτιμη ευκαιρία κοινωνικοποίησης και συνάντησης με αγαπημένους ανθρώπους τους οποίους δεν έχεις την ευκαιρία να δεις συχνά, ίσως το σημαντικότερο στοιχείο των Χριστουγέννων για μένα είναι η έννοια της παύσης.

Η μοναδική στιγμή που –αν είσαι τυχερός– οι υποχρεώσεις, ο επαγγελματικός ανταγωνισμός, ο ψυχολογικός καρκίνος των email και των εκκρεμοτήτων, ο θόρυβος της επικαιρότητας και της καθημερινότητας σταματάει και σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι λίγο ήρεμος με τον εαυτό σου, να αναλογιστείς, να σκεφτείς, να πάρεις μια ανάσα χωρίς φόβο κι ενοχές, με την αντίληψη ότι το ίδιο κάνουν και άλλοι σε όλον τον κόσμο.

Η παύση είναι πολύ σημαντική στην κλασική μουσική (και τόσο υποτιμημένη στη βιομηχανοποιημένη τέχνη και την καλωδιωμένη καθημερινότητα της μόνιμης υστερίας). Επομένως, η δική μου ευχή είναι να μπορέσουμε να βρούμε λίγες στιγμές ησυχίας και ηρεμίας και ν’ ακούμε λίγο περισσότερο ο ένας τον άλλον.

Διαβάστε ακόμα: Ώρα για μια νέα Ηθική

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top