Η γλώσσα του σώματος τα λέει όλα. Ο Τραμπ φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι, την ίδια ώρα που ο Πούτιν έχει στο πρόσωπό του ζωγραφισμένο το χαμογελάκι της νικηφόρου αλεπούς. (Φωτογραφία: Mikhail Svetlov / Getty Images / Ideal Image)

Μέχρι χθες, η θεωρούμενη ως χειρότερη συνάντηση στην ιστορία των Αμερικανό-Ρωσικών σχέσεων ήταν αυτή του Ρώσου ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ και του Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι στην Βιέννη το 1961, οπότε ο απροετοίμαστος Κένεντι έγινε βορρά στα δόντια της γριάς αλεπούς Χρουστσόφ. Τα φραστικά πυρά που αντηλλάγησαν μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ και του σοβιετικού ηγέτη στη συνάντηση της Βιέννης το 1961 γέμισαν τις στήλες του διεθνούς Τύπου. Ήταν μια συνάντηση στην οποία ο ηγέτης της μιας υπερδύναμης υπερίσχυσε έναντι του ομολόγου του.

Στη συνάντηση του Ελσίνκι ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλάντιμιρ Πούτιν ξύπνησαν ανάλογες μνήμες. Ο Πούτιν που κατηγορείται από το σύνολο της Δύσης για την εμπλοκή του στις Αμερικανικές εκλογές του 2016 και για την επεμβατική του πολιτική στη Μέση Ανατολή, κατάφερε να την «βγάλει καθαρή». Είναι άγνωστο γιατί ο Τραμπ ζητούσε εδώ και καιρό να συναντηθεί με τον Πούτιν ο οποίος έφυγε από την συνάντηση αυτή με κάτι σαν φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του. Η «ετυμηγορία» του γερουσιαστή Τζον Μακέιν σχετικά με την επίδοση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στη Σύνοδο Κορυφής στο Ελσίνκι ήταν σκληρή, αλλά εύστοχη: «Κανένας άλλος Πρόεδρος δεν είχε ποτέ πριν εξευτελιστεί τόσο άγρια μπροστά σε έναν τύραννο».

«Όταν ο Τραμπ είναι δίπλα στον Πούτιν ή σε άλλους δικτάτορες μεταμορφώνεται σε στόκο» αναγκάστηκαν να γράψουν οι New York Times μετά το τέλος της συνάντησης στο Ελσίνκι.

Ένα λογικό και απλό ερώτημα είναι γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται να εμπιστεύεται περισσότερο τον Ρώσο πρόεδρο και να δέχεται την διάψευση του ότι η Ρωσία δεν είχε λόγο να ανακατευτεί στις εκλογές, αντί να εμπιστεύεται τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας του. Ο πρώην διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν δήλωσε ότι η συμπεριφορά του Τραμπ «ξεπέρασε το όριο ανάμεσα στο πλημμέλημα και το έγκλημα. Ήταν ξεκάθαρα προδοτική». Ο επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Τσακ Σούμερ, χαρακτήρισε «απερίσκεπτες, επικίνδυνες και αδύναμες» τις δηλώσεις Τραμπ, ενώ η Νάνσι Πελόζι, επικεφαλής της μειοψηφίας στη Βουλή, αναρωτήθηκε «με τι κρατάει τον Τραμπ ο Πούτιν;».

Αυτό είναι μάλλον που θα πρέπει να μας προβληματίσει μαζί με το πότε ο ειδικός εισαγγελέας Μιούλερ που ερευνά το συγκεκριμένο θέμα θα καλέσει τον ίδιο τον Τραμπ να καταθέσει. Όπως φαίνεται, ο πραγματικός νικητής των εκλογών του 2016 στην Αμερική ήταν και είναι ο Πούτιν. Ο Πούτιν όχι μόνο κατόρθωσε να θέσει υπό αμφισβήτηση το αποτέλεσμα, αλλά πολλοί λένε ότι «έχει στο χέρι» τον ίδιο τον Πρόεδρο της Αμερικής με αποδείξεις για τη Ρώσικη εμπλοκή που θα μπορούσαν να «κάψουν» τον Τραμπ.

Σε διεθνές επίπεδο αυτός που «ανέβηκε» ήταν ο Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν χρειαζόταν συγκεκριμένα, απτά αποτελέσματα. Και μόνο το γεγονός ότι συναντά τον Τραμπ επί ίσοις όροις στο Ελσίνκι, χωρίς να παραχωρεί τίποτε σε συμβολικό επίπεδο, συνιστά επικοινωνιακό θρίαμβο. Παρότι είχε δεχθεί επανειλημμένως επιθέσεις λόγω της Κριμαίας, της ανάμειξης στον συριακό εμφύλιο, και των περιστατικών με τις δηλητηριάσεις στην Μεγάλη Βρετανία, ο Ρώσος πρόεδρος προβλήθηκε στο Ελσίνκι ως ένας παγκόσμιος παίκτης που λύνει προβλήματα.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα των New York Times σύμφωνα με το οποίο ο Τραμπ «δεν διστάζει όταν βρίσκεται δίπλα στους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ να τους χαρακτηρίζει κακοπληρωτές και την Ε.Ε. “αντίπαλο” ή να κατακεραυνώνει τα ΜΜΕ ως “εχθρούς του λαού”. Όμως, όταν είναι δίπλα στον κ. Πούτιν ή σε άλλους δικτάτορες μεταμορφώνεται σε στόκο». Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι σε επίπεδο ήπιας ισχύος η Ρωσία δεν έχει σε καμία περίπτωση το εκτόπισμα της Αμερικής, ούτε καν της Ιαπωνίας και της Κίνας, αφού είναι μια κατεξοχήν στρατιωτική δύναμη. Παρόλα αυτά, ο Τραμπ φαίνεται να την έφερε πίσω από το κρύο, βοηθούντος και του Μουντιάλ. Δεν είναι μόνο ο Ψυχρός Πόλεμος που τελείωσε. Η μεταπολεμική τάξη των διεθνών αξιών μπορεί να φθάνει στο τέλος της επίσης καθώς κλονίζονται εμπορικές συμφωνίες, ηθικές αξίες και παραδοσιακές φιλίες.

 

Διαβάστε ακόμα: Το κλαμπ των μονοκρατόρων του 21ου αιώνα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top