Την προηγούμενη Πέμπτη, στις κρίσιμες γενικές εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι πολίτες -που θα έλεγε και ο Γιωργάκης- ψήφισαν σε εκλογικά κέντρα που στεγάζονταν, μεταξύ άλλων, σε ένα ανεμόμυλο (θα μπορούσε να υποκρύπτει αρνητικά σημαινόμενα για τα όνειρα του εκλογικού σώματος), σε ένα προπονητήριο μποξ, σε μια παμπ, σε ένα πλυντήριο για το κοινό ή laundromat επί το αγγλικότερον ή, ακόμη ακόμη, και σε ένα τροχόσπιτο! Μαιευτήριο, φευ, δεν υπήρχε ανάμεσα στα επιλεγμένα εκλογικά κέντρα, έτσι δεν βρήκε την ιστορική της δικαίωση, τουλάχιστον στα βρετανικά εδάφη, η ρήση του Eθνάρχου Καραμανλή: “H κάλπη είναι σαν την έγκυο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι κυοφορεί”. Επιστημονική υποσημείωση: Ο Eθνάρχης το είχε πει αυτό όταν ακόμη ο υπέρηχος δεν ήταν του συρμού.
Είναι αδύνατο, φυσικά, κάποιος να φανταστεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην Ελλάδα του απώτερου παρελθόντος (όταν και στα εκλογικά τμήματα φύλαγαν σκοπιά κληρωτοί φαντάροι) ή του σύγχρονου παρόντος (του άγρυπνου, γερακίσιου βλέμματος των εκπροσώπων των κομμάτων). Πέρα από την πρακτικότητα των logistics -πού να χωρέσουν όλοι αυτοί σε ένα τροχόσπιτο- δεν θα μας το επέτρεπαν η υπερβολικά σοβαρή (λέγεται και σοβαροφανής) θεώρησή μας για τους θεσμούς και οι χρόνιες αγκυλώσεις γύρω από την έννοια που αποδίδουμε στη “Γιορτή της Δημοκρατίας”.
Φυσικά, τα logistics και μόνον είναι που κάνουν τους Βρετανούς να επιλέγουν αυτά τα απροσδόκητα μέρη ως εκλογικά κέντρα. Η εγγύτητα του εκλογικού τμήματος για τον ενδεχόμενο ψηφοφόρο -σε μια χώρα που η αποχή σε αυτές τις εκλογές έφτασε το 33% και θεωρήθηκε χαμηλή- είναι ένας βασικός παράγοντας, έτσι ώστε να αφαιρέσει κάθε εύκολη δικαιολογία για την απροθυμία του να συμμετέχει στα κοινά.
Μια δεύτερη πρακτική παράμετρος είναι ακόμη το γεγονός ότι αυτή η “ακατανόητη” εμμονή των Αγγλοσαξόνων να διεξάγουν τις εκλογές του καθημερινές -κι όχι στα δικά μας ένδοξα long weekends με τα καραβάνια των ετεροδημοτών- καθιστά τα σχολεία ως εκλογικά κέντρα, αυτόματα, μια προβληματική λύση.
Θα μπορούσε να δει κάποιος την επιλογή τέτοιων λύσεων ως εκλογικά τμήματα είτε ως μια απαξίωση είτε ως μια εξύψωση της Δημοκρατίας, ανάλογα με τη σκοπιά που θα επέλεγε -και ενδεχομένως κάθε οπτική θα είχε και τα δικά της πολύ σοβαρά και βάσιμα επιχειρήματα. Ανάλογα και με τις αναφορές και τις παραδόσεις του καθενός φυσικά. Όσες απορίες και να δημιουργεί το γεγονός ότι την προηγούμενη Πέμπτη κάποιοι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας προσήλθαν να ψηφίσουν σε μια pub στο Kensington ανάμεσα σε γουλιές από το δροσερό τους pint, δεν πρέπει να λησμονείται ότι στις γενικές εκλογές του 1826, στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ψηφοφόροι είχαν κληθεί να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα σε μια κατακόμβη! Ενώ, από την άλλη, σίγουρα θα ενθουσίαζε αρκετούς η ιδέα στην επόμενη, εγχώρια εκλογική αναμέτρηση να έριχναν μονοκούκι την ψήφο τους και, στη συνέχεια, να κατέβαζαν μονορούφι ένα σφηνάκι malt στο μπαρ Γκάλαξυ -εντός στοάς…