Βαρουφάκης: Μια αρχαιοελληνική προσέγγιση

H ύβρις ξεκινάει από την υπερτίμηση των δυνατοτήτων/των επιτευγμάτων του ατόμου.

Μας προτάθηκε να δούμε τον Γιάνη (με ένα “ν”) Βαρουφάκη και την εκκίνηση της διαπραγματευτικής του πρακτικής – η οποία δείχνει να επιλέγεται αντί της πιο σταδιακής λογικής Γιάννη Δραγασάκη – υπό το πρίσμα της ύβρεως. Έχουμε την αίσθηση ότι πιο κατάλληλο εργαλείο θα ήταν να κάνει κάποιος μια βουτιά στα ρηχότερα νερά της γιουνγκ-ιανής ανάλυσης, όμως εντάξει – θα ανταποκριθούμε στην πρόταση να πάμε βαθύτερα. Όχι όμως απλώς στην προσέγγιση της ύβρεως, αλλά στο σχήμα: Ύβρις – Άτη – Νέμεσις – Τίσις. Ώστε να έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα.

Λοιπόν: η ύβρις ξεκινάει από την υπερτίμηση των δυνατοτήτων/των επιτευγμάτων του ατόμου (ή/και της ομάδας), η οποία οδηγεί σε συμπεριφορές έντονες, υπερφίαλες, επιθετικές που αποτελούν  πρόκληση για τους θεούς. Σήμερα, θεοί δεν υπάρχουν, άρα η πρόκληση αφορά στην κοινή γνώμη – η οποία, βέβαια, σε πρώτη φάση ενθουσιάζεται (η περίπτωση Βαρουφάκη ήδη δημιουργεί Βαρουφίτσες^. σ’ ένα πιο ουσιαστικό επίπεδο είναι μοχλός, προκειμένου να κερδίσει η κυβέρνηση Τσίπρα μια ευρύτερη έλξη προς τον κόσμο που νοιώθει όχι απλώς πιεσμένος αλλά και περιφρονημένος, αν μη ατιμασμένος από την Τρόικα, τους Ευρωπαίους “εταίρους” κ.ο.κ.).

Όμως, στο αρχαιοελληνικό σχήμα, η Ύβρις προκαλεί την Άτη, την οποία σαν τυφλόμυγα στέλνουν οι θεοί: αυτή τυφλώνει τον υβριστή, τον κάνει να περιπίπτει σε νέες υβριστικές συμπεριφορές, κάπου τον κάνει να τρελαθεί (Ας μας επιτραπεί, καθώς πλέον οι θεοί δεν υπάρχουν, να προτείνουμε το σχήμα “Ύβρις – Άτη” για τη συμπεριφορά της Γερμανίας τα χρόνια αυτά: η επιτυχία τους φέρνει τρέλα των Γερμανών – πολιτικά).

Την Άτη ακολουθεί η γνωστότερη Νέμεσις: αυτή είναι η τιμωρία που στέλνουν οι θεοί, είναι το κόστος της παραζάλης. Και για να κλείσει ο κύκλος των αρχαίων, επέρχεται στο τέλος η Τίσις: αυτή είναι η πτώση, η συντριβή – κάπου η κάθαρση (“δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν”, για να βάλουμε και λίγο Αριστοτέλη).

Σπεύδουμε να πούμε -αφού ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση- ότι η δική μας κατασκευή του φαινομένου Βαρουφάκη και της υιοθέτησής του σ’ αυτήν τη φάση από το ΣΥΡΙΖΑ κινείται πιο ρηχά. Πιο εργαλειακά, ας πούμε. Τραβάει την προσοχή. Ανταποκρίνεται σε μιαν ανάγκη της κοινής γνώμης. Μιλάει στα διεθνή media (τα οποία δεν είναι δε και το αγλάϊσμα του ορθολογισμού). Και, πώς το λένε, sets the table.

Η συνέχεια – πού αλλού; – επί της οθόνης.

Διαβάστε ακόμα: Ένα best of των πολιτικάντηδων που εκλέξαμε και φέτος.

TAGS :
Βαρουφάκης Τσίπρας χρέος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook