2_

«Δυστυχώς, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον της Ελλάδας. Πολύ φοβάμαι ότι το παλιό πελατειακό status θα αντικατασταθεί από το καινούργιο, από μια νέα γενιά που θα εξυπηρετήσει νέα συμφέροντα», λέει ο Βασίλης Μπαρτζώκας.

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω εκείνους που καταπιάνονται ταυτόχρονα με πολλά πράγματα. Ίσως επειδή προσωπικά ήμουν πάντα προσανατολισμένος, στοχοπροσηλωμένος όπως λέγεται, σε έναν και μοναδικό χώρο. Αυτόν της αρχιτεκτονικής.

Έτσι, από τότε που γνώρισα τον Βασίλη Μπαρτζώκα, εδώ και πολλά χρόνια, μου δημιουργήθηκε ακριβώς αυτή η απορία, καθώς υπέθεσα ότι με τόσες δραστηριότητες που είχε και έχει εντός και εκτός Ελλάδας δεν θα πρέπει να του επαρκούν ούτε οι 24 ώρες της ημέρας. Κι όμως, αν δει κάποιος πίσω από τις «γραμμές», όλες αυτές οι δράσεις που γεμίζουν τη ζωή του Βασίλη –άλλοτε παράλληλες, άλλοτε πάλι συμπληρωματικές μεταξύ τους– έχουν έναν και μοναδικό κοινό παρονομαστή. Την αισθητική και την καινοτομία που εμπεριέχει η συνθετική επινόηση, όπως αυτή αποτυπώνεται σε οτιδήποτε δημιουργικό μπορεί να αποδοθεί με «ιδέα» και σχέδιο.

Ο Βασίλης Μπαρτζώκας, από το 2004 έως το 2010 «έτρεχε» ως Διευθύνων Σύμβουλος την Carteco. Είναι επίσης ιδρυτής και επιμελητής της πρώτης ελεύθερης βιβλιοθήκης υλικών (The Archive) για αρχιτέκτονες και designers. Ακόμη, εκδότης και ιδρυτής του ηλεκτρονικού περιοδικού Archisearch.gr –σε συνεργασία, τα πρώτα χρόνια, με τον υποφαινόμενο. Το όνομά του έχει συνδεθεί με πολλές σημαντικές εκδηλώσεις και δράσεις στο χώρο της αρχιτεκτονικής και του design, όπως είναι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και, στη συνέχεια, η διεθνής έκθεση του Invisible Hotel, το Green Design Festival, επίσης το ΕΣΩ, ενώ τελευταία δημιούργησε το Design Lobby με έδρα το Βερολίνο. Πρόκειται για μια ιντερνετική πλατφόρμα που συνδέει δημιουργικούς ανθρώπους (αρχιτέκτονες, designers κ.ά.) με πελάτες από όλον τον κόσμο.

Η οικονομική κρίση στάθηκε τροχοπέδη στα εγχώρια επιχειρηματικά σχέδια του Βασίλη, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε και η αφορμή για να ξεπεράσει τα μίζερα όρια της ελληνικής πραγματικότητας. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Βερολίνο και από εκεί άρχισε να δρομολογεί τις νέες επιχειρηματικές του «ιδέες».

Περισσότεροι από 400.000 Έλληνες έχουν εγκαταλείψει τον τόπο. Σύμφωνα με τον Guardian, πρόκειται για το μεγαλύτερο brain drain που έχει ποτέ συμβεί σε δυτική χώρα στη σύγχρονη εποχή.
5_

«Με το Green Design Festival ήθελα να συνδέσω την οικολογία με το design και τη μόδα, ώστε να δοθούν ερεθίσματα στο ειδικό και μη ειδικό κοινό για το sustainable living».

Λέει ο ίδιος: «Ξεκίνησα από την επιχείρηση designembassador.com, η οποία μέσα σε ένα χρόνο έγινε η μητρική εταιρεία των brands που δημιούργησα στην συνέχεια: το archisearch.gr και επίσης το designlobby.asia, με την οποία προχώρησα τη διείσδυση στην αγορά της Κίνας. Είχα ήδη λανσάρει το 2009, στην Θεσσαλονίκη, το πιλοτικό project The Archive, με την μορφή ενός inshop concept, στο οποίο οποιοσδήποτε σχεδιαστής-μέλος είχε πρόσβαση με την κάρτα του τόσο στη βιβλιοθήκη και τις πηγές όσο και στο πελατολόγιο. Να προσθέσω και το Green Design Festival, το οποίο έστησα το 2008 και το 2010 στην πλατεία Συντάγματος, για να συνδέσω την οικολογία με το design και τη μόδα, ώστε να δοθούν ερεθίσματα στο ειδικό και μη ειδικό κοινό για το sustainable living».

Περισσότεροι από 400.000 Έλληνες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ανάμεσά τους και άνθρωποι σαν τον Βασίλη Μπαρτζώκα. Δημιουργικοί, πολυσχιδείς, «ανήσυχοι». Χρήσιμοι για την πατρίδα μας. Σύμφωνα με τη βρετανική Guardian, πρόκειται για το μεγαλύτερο brain drain που έχει ποτέ συμβεί σε δυτική χώρα στη σύγχρονη εποχή. Μηχανικοί, γιατροί, επιστήμονες κάθε ειδικότητας και επιχειρηματίες, έχουν καταφύγει σε ευρωπαϊκά κράτη και στις ΗΠΑ, βλέποντας την επιστροφή στην Ελλάδα να μοιάζει όλο και πιο απίθανη αν αυτή δεν ανακάμψει οικονομικά.


Διαβάστε ακόμα: Περί «Αισιοδοξίας» και «Απαισιοδοξίας»


Από το ποσοστό του πληθυσμού που έφυγε, περισσότεροι από τους μισούς μετοίκησαν στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία. Η μετανάστευση αυξήθηκε κατά 30% σε σύγκριση με τα προ κρίσης επίπεδα, καθώς η ανεργία των νέων έχει ξεπεράσει το τρομακτικό 50%. Περίπου το 55% εκείνων που επηρεάζονται από τα επίπεδα-ρεκόρ της ανεργίας είναι κάτω των 35 ετών. Μοιάζει αδιανόητο.

Ο Λόης Λαμπρινίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δηλώνει ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι φεύγουν για ακόμη πιο απομακρυσμένους προορισμούς. «Αισθάνονται παγιδευμένοι. Το οικονομικό και ταυτόχρονα το πολιτικό κλίμα είναι τόσο άσχημα που ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι ελάχιστα καλύτερες στο εξωτερικό, προτιμούν να φύγουν», υποστηρίζει. «Οι Έλληνες πηγαίνουν οπουδήποτε μπορούν να βρουν δουλειά, είτε στην Ασία είτε στην Αφρική, την Αυστραλία ή τη Μέση Ανατολή», λέει ο καθηγητής.

«Έφυγα από την Ελλάδα γιατί με κούρασε η αναξιοκρατία και δεν ήθελα να αφήσω τα παιδιά μου να ζουν σε ένα περιβάλλον που περνά τεράστια κρίση αξιών και ηθικής».
1_

«Προσωπικά δεν σκέφτομαι να επιστρέψω στην Ελλάδα, παρά μόνο για διακοπές. Μπορώ να βοηθήσω τη χώρα μου κι από εδώ, όπου είμαι ευτυχισμένος», τονίζει ο Μπαρτζώκας.

Kαι προσθέτει: «Παρατηρείται ένα νέο φαινόμενο, κατά το οποίο ακόμα και άνθρωποι που δεν είναι πτυχιούχοι ακολουθούν αυτό το ρεύμα εξόδου από τη χώρα». Στο τέλος του άρθρου, η Guardian σημειώνει ότι πολλοί Έλληνες θα ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μόλις ανακάμψει η Οικονομία της χώρας, ενώ σύμφωνα με ειδικούς οι νέες νοοτροπίες που υιοθετούν οι μετανάστες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μελλοντικά την κινητήρια δύναμη της αλλαγής που χρειάζεται η Ελλάδα. Όλα αυτά μένουν βέβαια να αποδειχθούν. Προσωπικά είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός ως προς το πόσοι θα επαναπατριστούν.

Ο Βασίλης Μπαρτζώκας άφησε τον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και δούλεψε για ένα νέο ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα. Και δεν το μετάνιωσε. Εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, φοβούμενος στην αρχή ότι θα αντιμετωπίσει ξενοφοβικές συμπεριφορές, αλλά η πραγματικότητα τον διέψευσε. «Εντυπωσιάζομαι, λέει, γιατί μου μιλούν για τη χώρα μου με τα καλύτερα λόγια. Αυτό, όμως, που δεν καταλαβαίνουν είναι το γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Ότι, δηλαδή, διοικούμαστε για πολλά χρόνια από ένα ανεπαρκές πολιτικό σύστημα, το οποίο βάζει διαρκώς εμπόδια σε οτιδήποτε προσπαθεί να ανθίσει».

«Δυστυχώς, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον της. Πολύ φοβάμαι ότι το παλιό πελατειακό status θα αντικατασταθεί από το καινούργιο, από μια νέα γενιά που θα εξυπηρετήσει νέα συμφέροντα. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ελπίζουν, αλλά προσωπικά δεν σκέφτομαι να επιστρέψω, παρά μόνο για διακοπές. Μπορώ να βοηθήσω τη χώρα μου κι από εδώ, όπου είμαι ευτυχισμένος. Και όταν είσαι ευτυχισμένος αποδίδεις τα μέγιστα».

Και ανακεφαλαιώνει: «Έφυγα από την Ελλάδα επειδή ένιωθα πως έπρεπε να προχωρήσω στη ζωή μου, να κάνουμε μία νέα αρχή σε έναν τόπο όπου τον πολίτη τον σέβονται. Εγκατέλειψα την πατρίδα μου γιατί με κούρασε η αναξιοκρατία, γιατί δεν ήθελα να αφήσω τα παιδιά μου να ζουν σε ένα περιβάλλον που περνά τεράστια κρίση αξιών και ηθικής. Ήθελα να ζήσουν σε μια χώρα όπου λειτουργούν οι θεσμοί και θα αισθάνονται ασφαλείς. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι Έλληνας, είμαι επίσης περήφανος για την ιστορία μας και για το ένδοξο παρελθόν μας. Σήμερα, όμως, πείτε μου, για ποιον λόγο μπορώ να λέω πως είμαι περήφανος;»

Το αποδεκάτισμα της νέας, και λιγότερο νέας, γενιάς των Ελλήνων είναι το πιο ολέθριο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης των τελευταίων πέντε ετών. Μακροπρόθεσμα την απώλεια αυτή θα την πληρώσουμε πανάκριβα.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Renzo Piano και το ΚΠΙΣΝ μας αξίζουν;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top