Χνουδωτή μασχάλη: η άλλη όψη του αιδοίου

Η Alexandra Marzella στο φακό του Richard Kern για το Dazeddigital.

Θυμάμαι μικρός εκείνο το κορίτσι (συμμαθήτρια, ξαδέλφη;) με τις χρυσές της μπούκλες που ερχόταν τα κυριακάτικα μεσημέρια να ηλεκτρίσει την οικογενειακή ατμόσφαιρα όταν σήκωνε τα φτερά για να μαζέψει τα μαλλιά της, μοστράροντας το κοκκινόξανθο χνούδι της μασχάλης της. Δεν ήταν λεία και αγνή, δεν ήταν πια άγγελος και παρθένα. Δείχνοντας τις μασχάλες της, μου αποκάλυπτε -χωρίς ίσως να το ξέρει- το αιδοίο της. Γεγονός συναρπαστικό και υπέροχα αναίσχυντο.

Αυτή η κρύπτη του γυναικείου χεριού, αρωματική, υγρή και βελούδινη, φέρνει στο νου εκείνη την ηφαιστειακή ανάμεσα στους μηρούς. «Μυρίζουν ωραία οι μασχάλες του;» ρώταγε συστηματικά ο Πικάσο, όταν έδειχνε κάποιο γυμνό του. Στα μυθιστορήματα, η τρωτότητα του ιδρώτα απαλύνει τη βιαιότητα της οσμής. Κι εκείνη της μασχάλης είναι εξόχως σημαντική για τον ερωτικό ακαδημαϊσμό.

Και η οδυνηρά σέξι Έμιλυ Ρατακόφσκι αποτολμά την αξύριστη μασχάλη.

Για τον πολυαγαπημένο Ρεϊμόν Κενώ, είναι ένα πανίσχυρο ερέθισμα που κρύβει πλήθος τρυφηλών απολαύσεων, και γίνεται ακόμα πιο ελκυστικό όταν αφήνεται να αποκαλυφθεί. Η μυρωδική παρουσία των υπαλλήλων στο οικογενειακό κατάστημα μυεί το νεαρό αγόρι στη γυναικεία οσμή και από κει στον ερωτισμό του γυναικείου κορμιού: «Μεγάλωνα ανάμεσα σ’ αυτές τις δεσποινίδες ανασαίνοντας τον ιδρώτα τους, ο οποίος -καρπός της δουλειάς τους- σχημάτιζε μικρές πέρλες στις μασχάλες τους».

Οι τριχούλες σού μιλάνε για σεξουαλική ωριμότητα (Credits: Ben Hopper).

Το άρωμα της ανθόσπαρτης μασχάλης, κομψής όσο η forcola της γόνδολας, ένα τοπίο του Χόκνεϊ, ένα γλυπτό του Μπρανκούζι, γίνεται ακόμα πιο μεθυστικό όταν την απαλή κοιλάδα της μισοσκεπάζει ένα πουπουλένιο στρωματάκι. E, ναι! Μια μικρή επανάσταση συνετελέσθη πριν από 20 χρόνια, όταν κυκλοφόρησαν δύο φωτογραφίες στα περιοδικά: μία της Μίλα Γιόβοβιτς και μια δεύτερη της Τζούλια Ρόμπερτς. Οι σταρ σηκώνουν το χέρι, αποκαλύπτοντας μια τουφίτσα κάτω απ’ τη μασχάλη. Ο Τύπος έμεινε πρώτα ξέπνοος και μετά αποφάσισε να σκανδαλιστεί. Ωστόσο, το Elle έσπευσε να υπερθεματίσει, πληροφορώντας το κοινό ότι στο Χόλιγουντ αυτό είναι τάση και συμβουλεύοντας τις κυρίες να προσθέτουν μια υποψία τζελ με παγιέτες, ώστε να λάμπουν στις βραδινές τους εξόδους.

Η έκπαγλη ιταλίδα ηθοποιός Stefania Santrelli είχε δείξει το δρόμο.

Κι όμως, προτού ενσκύψει το σύνδρομο Gillette τη δεκαετία του ’70, βαριανάσαινα βλέποντας στην οθόνη τις σκιασμένες μασχάλες της Σιλβάνα Μάνγκανο στο Πικρό Ρύζι (1949) ή εκείνες της Χούλια Μιγκένες στην Κάρμεν (1984). Κι ούτε μπορώ να ξεχάσω την εξαίσια γύμνια της Σίντνεϊ Ρομ στο Τι; (1970), εκείνη της Μαρία Σνάιντερ στο Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (1972) ή της Παλόμα Πικάσο στις Ανήθικες Ιστορίες του Μπόροβζικ (1974). Κι ακόμα τις συγκινήσεις που έζησα με την trash ταινία Μιράντα του Τίντο Μπρας (1989).

Η Silvana Magnano στο «Μαύρο Ρύζι».

Ζητώ συγγνώμη από τα λεπτά και υψιπετή πνεύματα, αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι, αν κι οι περισσότεροι δεν θα το ομολογήσουν ποτέ. Πεθαίνω για την εγκατάλειψη των γυναικείων χεριών, απλωμένων πάνω από το χείμαρρο των μαλλιών. Να διατρέχεις με το στόμα σου την απροστάτευτη μασχάλη. Να τη μυρίζεις και να τη γεύεσαι. Να φωλιάζεις μέσα της ολόκληρος.

Δεν τίθεται θέμα αμφίβολης υγιεινής, ούτε έλλειψης θηλυκότητας – το αντίθετο. Οι τριχούλες σού μιλάνε για σεξουαλική ωριμότητα. Ότι δεν παλινδρομεί καθ’ υπόδειξιν, με τα αποσμητικά και τα αποτριχωτικά της, σε κάποια προεφηβική ηλικία. Στο κάτω-κάτω, όπως έλεγε ο Μπορίς Βιάν: «Μύριζε ευκρινώς και μονίμως σαπούνι. Στον αγύριστο. Καλύτερα να κοιμηθείς μ’ ένα πλυντήριο».

Διαβάστε ακόμα: Γυναικείος λαιμός, η επέκταση του πεδίου της πάλης.

TAGS :
ερωτισμός σεξ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook