c5713139f549df845b3036f73dc6ce8d

Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή, που οι περισσότεροι προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν με ηχηρά ψεύτικα γέλια είτε από αμηχανία, είτε επειδή βρίσκονται στα πρόθυρα πανικού με αποτέλεσμα να παραμένουν αδρανείς ελπίζοντας σε θαύματα. (Φωτογραφία: YouTube)

Είμαι πολύ υπέρ του γέλιου αλλά «χάχας» προσπαθώ να μην είμαι. Το γέλιο που έχει αξία είναι εκείνο που δε διαγράφεται απλώς στα χείλια και δε βγάζει ψεύτικους ήχους.

Ζούμε σε μια εποχή που τα γενικά προβλήματα επηρεάζουν όλους μας με αποτέλεσμα (ακόμη κι εκείνοι που έχουμε αποφύγει το άγχος και την κατάθλιψη) να διερωτόμαστε «πού πάμε;» (και αυτό όχι μόνο την ώρα που βλέπουμε ή διαβάζουμε τις μαύρες ειδήσεις).

Σύνηθες ξεθύμασμα των περισσότερων είναι: τα ηχηρά γέλια, η οινοποσία σε μεζεδοπωλεία και τα μερακλώματα ορισμένων (σαν να παραδίδονται με τα χέρια ψηλά στα πάθη τους!) στις κοσμικές πίστες τα Σαββατοκύριακα, και όλα αυτά ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα!

Εδώ και χρόνια (περίπου μετά το «θρίαμβό μας» με τους ολέθριους από οικονομικής πλευράς Ολυμπιακούς αγώνες του 2004) λέω και γράφω διάφορα ανησυχητικά. Έχω χαρακτηριστεί ως υπερβολικός, παθολογικά απαισιόδοξος, καταθλιπτικός, μηδενιστής, μάντης κακών, Κασσάνδρα κ.α.

Το σκεπτικό μου είναι απλό: «Προετοιμάσου για το χειρότερο» και αν δεν έρθει, πες από μέσα σου: «Μα τι μαλάκας που είμαι, τίποτα από αυτά δε συνέβη…». Δε στοιχίζει τίποτα!

Να σας φανερώσω λοιπόν πού οφείλονται αυτές οι τάσεις μου: από πολύ νωρίς στη ζωή μου ετοιμάζομαι για τα χειρότερα.

Το σκεπτικό μου είναι απλό: «Προετοιμάσου Καρατάσο για το χειρότερο» και αν δεν έρθει, πες από μέσα σου: «Μα τι μαλάκας που είμαι, τίποτα από αυτά δε συνέβη…». Δε στοιχίζει τίποτα! Αντιθέτως, όποια οικονομία ήθελε προκύψει από την αποφυγή του κακού (εάν αυτό δεν επέλθει) την αξιοποιώ κερνώντας ένα καλό γεύμα τους φίλους μου στο Τουρκολίμανο στο Jimmy & the Fish.

Με αυτήν τη μέθοδο περιέσωσα πολλά χρήματα, αποφεύγοντας «επελθούσες ζημίες» (αντίστοιχο του «διαφυγόντα κέρδη») με το να πουλήσω πολλές μετοχές μου όταν ήσαν ακόμη πολύ ψηλά και να μην επενδύσω στα όσα πρότειναν τότε (και έκαψαν πολύ κόσμο) έμπειροι οικονομολόγοι, χρηματιστές και άλλοι σύμβουλοι.

Συνεχίζει να θυμώνει ο γιος μας ο Μιχάλης όταν κάνω (εδώ και είκοσι χρόνια) δυσοίωνες προεκλογικές προβλέψεις της μορφής: όποιον και να ψηφίσετε από τους δοκιμασμένους, στα ίδια θα καταλήξουμε.

Ως ενεργός πολίτης, ορθώς διαφωνεί διότι έτσι πρέπει να σκέπτεται ένας νέος άνθρωπος. Δηλαδή, να θεωρεί ότι τίποτα δεν έχει κριθεί ανεπιστρεπτί και ότι υπάρχουν ελπίδες μιας άμεσης αλλαγής των διαφαινόμενων εξελίξεων ακόμη και με τους σημερινούς ανίκανους ή αδίστακτους κρατούντες.

Θεωρητικώς, ελπίδες πάντα πρέπει να υπάρχουν αλλά πρακτικώς, όταν βρίσκεται κάτι στην κατάψυξη, χρειάζεται χρόνο το ξεπάγωμα. Διότι ό,τι κι αν κάνουμε σε μια παγοκολώνα, μόνο ο καταλύτης του χρόνου μπορεί σταδιακώς να τη μετατρέψει σε νερό, ενώ μετά απαιτείται εύλογος χρόνος για να μετατραπεί σε αέρια κατάσταση.


Διαβάστε ακόμα: Η κατάρα του να είσαι Ελληνάρας


Χωριστήκαμε εδώ και χρόνια σε κομματικές στάνες και βρίζουμε πότε τον Κωστάκη, πότε τον Γιωργάκη, πότε τον Αντωνάκη (τώρα τον Αλέξη) λες και φταίνε μόνον αυτοί και οι κάποιοι άστοχοι χειρισμοί τους, τα κάποια ασυγχώρητα λάθη και οι κάποιες «λαδιές» ή τα «λαδώματα» ενός εκάστου και όχι η επιπολαιότητα, η ασυνέπεια, η ανευθυνότητα, η μπαγαποντιά και όλα τα άλλα που διακρίνουν σχεδόν όλους εμάς τους νεοέλληνες, με την πεποίθηση που κυριαρχεί ότι για όλα τα κακά (που μας βρήκαν) φταίνε οι ξένοι.

Τι προτείνω λοιπόν να κάνουμε τώρα, ενώπιον του γκρεμού, στο χείλος του οποίου φτάσαμε και μας πιάνει ζάλη από το χάος που βλέπουμε να εμφανίζεται μπροστά και από κάτω μας;

Όποιος βρεθεί (προσωπικώς) καλύτερα προετοιμασμένος για τα όσα θα υποχρεωθούμε να εφαρμόσουμε όλοι (σύμφωνα με τις αποφάσεις που θα ληφθούν ως το Πάσχα από τις Βρυξέλλες, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) θα περάσει καλύτερα τα προσεχή 7 με 10 χρόνια – που κατά τη γνώμη μου θα χρειαστούν για να δούμε καλύτερες μέρες…

Όποιος έχει την αφέλεια να νομίζει π.χ. ότι με τον Σαμαρά η κατάσταση θα ήταν καλύτερη ή ότι ο Κυριάκος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα οικονομικά μας προβλήματα καλύτερα, συγνώμη, αλλά τον θεωρώ βαθειά νυχτωμένο ως προς τα διεθνή στρατηγικά και οικονομικά δρώμενα που μοιραίως μας επηρεάζουν άμεσα.

Δε στέκει κατά τη γνώμη μου αυτή η παντελής έλλειψη κοινού νου, ούτε και η αυτονόητη διάγνωση των ψυχολόγων ότι οι ματαιοδοξίες ή τα καθημερινά ζωτικά προβλήματα επιβίωσης θολώνουν τα μυαλά ακόμη και των πολύ έξυπνων ανθρώπων.

Πιο συγκεκριμένα: Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι αν ο Σαμαράς ξανακέρδιζε τις εκλογές, θα άφηναν οι λαϊκιστές Συριζαίοι να κατακλύσει η Cosco με τους γερανούς της το λιμάνι του Πειραιά, και το Κερατσίνι μέχρι το Πέραμα;

Ειλικρινώς πιστεύει κανείς ότι η λαϊκίζουσα δεξιά θα μπορούσε ποτέ να εφαρμόσει τα εκβιαστικώς ζητούμενα από τους δανειστές των τεράστιων ποσών που κατασπατάλησε η ΝΔ βοηθούμενη εναλλάξ από το ΠΑΣΟΚ της ρεμούλας;

Μη μου πείτε πάλι μερικοί ότι πρόσκειμαι στον ΣΥΡΙΖΑ απλώς επειδή δηλώνω πολύ ευχαριστημένος από το γεγονός ότι ο Τσίπρας και η παρέα του αναγκάστηκαν (εκ των πραγμάτων) να αθετήσουν σχεδόν όλες τις υποσχέσεις τους;

Μη μου πείτε ότι οφείλω να στενοχωριέμαι που ο Αλέξης υποδέχτηκε με ανοικτές αγκάλες τους Κινέζους στον Πειραιά, τους Ιταλούς για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την πολυεθνική που ετοιμάζεται να λειτουργήσει όλα σχεδόν τα επαρχιακά αεροδρόμια επί 24ώρου βάσεως (αντί μερικών ωρών πριν) με τους βολεμένους εργαζόμενους να πηγαίνουν (μόλις φύγει το αεροπλάνο) για καφέ το χειμώνα και για μπάνιο το καλοκαίρι;

Προετοιμαστείτε λοιπόν για τα χειρότερα των προσεχών ετών και μην περιμένετε τίποτα από κανέναν, παρά από τα όσα είναι δυνατόν να καταφέρετε μόνοι σας δίχως τη συμβολή θεών και «φιλανθρώπων»…

Τι άλλο να κάνουμε (αντί να κλαψουρίζουμε σαν κροκόδειλοι μήπως και μας λυπηθούν τα πλούσια τσίρκα και μας ρίξουν κανένα κομμάτι κρέας) εφόσον τελείωσαν τα ψέματα και ήρθε πλέον η ώρα να αποπληρωθεί το μεγάλο φαγοπότι μας των τελευταίων 20 ετών;

Ως προς τους «μη επώνυμους» δεν φοβάμαι το μέλλον της μειοψηφίας των νοικοκυραίων που έχουν με εργατικότητα σκάψει καλά το χωραφάκι τους και φύτεψαν σωστά τα «εφόδια ζωής» τους και ήδη δρομολογούν, μήπως χρειαστούν, κάποιες εναλλακτικές λύσεις.

Φοβάμαι όμως για τη μεγάλη πλειοψηφία (που δεν έχουν πάρει ακόμη είδηση τι μας περιμένει) και συνεχίζουν χαχανίζοντας να βλέπουν τη ζωή τους όπως θα την ήθελαν να είναι (και όχι όπως είναι) είτε από αμηχανία, είτε επειδή βρίσκονται στα πρόθυρα πανικού με αποτέλεσμα να παραμένουν αδρανείς ελπίζοντας σε θαύματα.

Προετοιμαστείτε λοιπόν ΟΛΟΙ φίλοι και friends (έστω και στο 12 παρά 1′) για τα χειρότερα των προσεχών ετών και μην περιμένετε τίποτα από κανέναν, παρά από τα όσα είναι δυνατόν να καταφέρετε μόνοι σας δίχως τη συμβολή θεών και «φιλανθρώπων»…

 

Διαβάστε ακόμα: Ο θίασος των αρπακτικών που υποδύονται τους αστούς ευθύνεται για το χάλι μας

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top