O Χαρίδημος άντεξε στις δυσκολίες, τόσο όσο να αναγνωριστεί σαν ένας cult, αλλά καθόλου γραφικός οινοποιός, κάποιος που άνοιξε δρόμους και τα κρασιά του είχαν τη σφραγίδα του. (Φωτογραφίες: hatzidakiswines.gr)

May fine wines await you,
Wines whose every drop matters,
Because someone fought, thought and laboured for it,
As you yourself did,
And succeeded in sculpting his personality in that drop,
And the character of the terroir,
Like you did.
May you drink in fine company,
Such as you deserve
And transform the wine into the substance of the universe,
As we all should
As is its purpose.

Αν υπήρξε ένας άνθρωπος που πάτησε γερά πάνω στην παράδοση για να χτίσει την μάλλον αιρετική του άποψη για το κρασί της Σαντορίνης και όχι μόνο, αυτός ήταν ο Χαρίδημος Χατζηδάκης.

Γνωριστήκαμε στα τέλη του περασμένου αιώνα στο σκοτεινό κελάρι του στη Σαντορίνη, δοκιμάζοντας από τα βαρέλια. Τον καιρό εκείνο η Σαντορίνη είχε ήδη ανακαλύψει την τραγανή οξύτητα, αλλά έπινε κυρίως ξίδια και ο Χαρίδημος έφτιαχνε ήδη περίεργα κρασιά, που δεν έμοιαζαν με τα λαμπερά καινούργια, αλλά είχαν μια διαφορετική, γήινη υπόσταση. Αργότερα έμαθα ότι πειραματιζόταν με γηγενείς ζύμες και οριακές οινοποιήσεις προσπαθώντας να ανιχνεύσει τα όρια της ποικιλίας.

Κρασί απίστευτης πολυπλοκότητας και χαρακτήρα, κάθε γουλιά εντυπώνεται στον σκληρό σου δίσκο και δεν το ξεχνάς. Τεράστιο δυναμικό παλαίωσης.

Στα πρώτα Οινοράματα, που είχε χρόνο, με κάθιζε στο σκαμνί όταν με έβλεπε και κάναμε κάθετες. Και πάλι τα κρασιά του είχαν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από τις υπόλοιπες Σαντορίνες. Μάλλον μοιραζόμαστε το ότι δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνεις τον καλό σου εαυτό, όταν η ζωή σου δίνεται για να ανακαλύψεις το εύρος σου. Φυσικά αυτό σημαίνει πως θα ρισκάρεις και ήττες, μικρές ή μεγάλες, που θα σε οδηγήσουν όμως μακρύτερα, αν αντέχεις. Και ο Χαρίδημος άντεξε, τόσο όσο να αναγνωριστεί σαν ένας cult, αλλά καθόλου γραφικός οινοποιός, κάποιος που άνοιξε δρόμους και τα κρασιά του είχαν τη σφραγίδα του, όσο και τη σφραγίδα του αμπελοτοπιού του. Και το έκανε πριν αρχίσουμε να μηρυκάζουμε τη λέξη terroir.

Τα κρασιά του είχαν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από τις υπόλοιπες Σαντορίνες. Μάλλον μοιραζόμαστε το ότι δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνεις τον καλό σου εαυτό, όταν η ζωή σου δίνεται για να ανακαλύψεις το εύρος σου.

Όσο ο ίδιος ήταν χαμηλών τόνων, τόσο πελώρια ήταν τα κρασιά του. Assyrtiko de Mylos, γέρικα κλήματα, ώριμος τρύγος, παραμονή γλεύκους με τα στέμφυλα, ζύμωση στους 18 βαθμούς με ιθαγενείς ζύμες, παραμονή με τις οινολάσπες για άλλους 10 μήνες, αφιλτράριστο, οριακά πράγματα παντού. Και ιδού: κρασί απίστευτης πολυπλοκότητας και χαρακτήρα, κάθε γουλιά εντυπώνεται στον σκληρό σου δίσκο, δίπλα στα άλλα Μεγάλα Κρασιά και δεν το ξεχνάς. Τεράστιο δυναμικό παλαίωσης.

Έφυγε αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και ένα ξεκάθαρο στίγμα για τους διαδόχους του.

Έφυγε αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό, big shoes to fill, αλλά και ένα ξεκάθαρο στίγμα για τους διαδόχους του. Καλή αντάμωση, may fine wines await you!

//Ο Θεμιστοκλής Νικολετόπουλος είναι ο εμπνευστής της διοργάνωσης Cycling4Wine.

 

Διαβάστε ακόμα: Ανοιχτόχρωμα ροζέ – Μια ευκαιρία για την Ελλάδα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top