Ο Παναγιώτης Περάκης γεννήθηκε κάποτε (όπως όλοι), συνεχίζει να υπάρχει (όχι όπως όλοι, που κάποτε γεννήθηκαν) και βρίσκεται ήδη στην τρίτη δεκαετία της ζωής του. Λησμονημένη πρώτη πατρίδα η Κρήτη, δεύτερη η Θεσσαλονίκη, τρίτη... κανείς δεν ξέρει (όπου γης και πατρίς).
Καταπιάστηκε με πολλά, που μπορεί να είναι μείζονος σημασίας για κείνον, αλλά για τους άλλους ίσως όχι, γι' αυτό και δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν.
Ενίοτε του προσάπτουν το χαρακτηρισμό του ελιτιστή, άλλοτε του απόμακρου ή του περίεργου... Κάτι που φυσικά δεν ισχύει, μιας και κανείς δεν είναι μόνο ένα πράγμα, αλλά πολλά μαζί, τα οποία αλλάζουν θέση στη σκηνή, ανάλογα με την οικειότητα που εμπνέουν οι εκάστοτε συνθήκες.
Αθεράπευτα φιλότεχνος (φιλότεχνος ≠ καλλιτέχνης), είναι ευγνώμων στον Γουτεμβέργιο και στην εφεύρεσή του, ενώ ανάμεσα σ'ένα συνειδητά ανειλικρινές άτομο και σ'ένα καλό βιβλίο, φυσικά και επιλέγει το βιβλίο.
