Αναρτήσεις
Καταρχήν οι κάλτσες πρέπει να είναι βαμβακερές, με αδρή πλέξη. Είτε στη "φρόνιμη" λογική που θέλει την κάλτσα στον ίδιο χρωματικό τόνο με το παντελόνι, είτε στη λογική “γιούχου!”, που διαδηλώνει με θράσος την παρουσία της κάλτσας ως στιλάτο αξεσουάρ. Με ριγέ και καρό παιχνιδίσματα, έντονα χρώματα και φορεμένα με βερμούδες ή παντελόνια πιο κοντά απ’ το κανονικό, ως επίδειξη σφρίγους. Προϋπόθεση, τα sneakers να είναι το πολύ δίχρωμα.
Η ελληνίδα Σοφία Βεργκάρα (Κάρμεν της τηλεοπτικής σειράς «Μοντέρνα Οικογένεια»), Κλέλια Ρένεση, επιτέλους -και αποκλειστικά- sexy.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός πρωταγωνιστεί σε ένα φωτογραφικό editorial έξι δεκαετιών απαράμιλλου στυλ και αυτοκίνησης: από το 1930 έως το 1980. Ακολουθώντας τις παράλληλες πορείες του αυτοκινήτου και του ανδρικού κοστουμιού ‒το δεύτερο όπως «μεταφράζεται» στην τελευταία λέξη του 21ου αιώνα.
Ο σκηνοθέτης (Νίκος Ορφανός) και οι τρεις πρωταγωνιστές (Πέτρος Αλατζάς, Βασίλης Βλάχος, Γιώργος Μωρογιάννης), της παράστασης «Βέρα» μιλούν για το στόρι και τους ρόλους του έργου τού Δημήτρη Κεχαΐδη, ιχνηλατούν τα όρια της ανδρικής φιλίας και αναζητούν αντανακλάσεις της Ελλάδας του εξήντα στην εποχή της Κρίσης.
«Κινέττα» του Γιώργου Λάνθιμου, «Μήδεια» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, «Attenberg» και «The Capsule» της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη. Με σημαντικές ήδη συνεργασίες στο παλμαρέ της και νέα μεγάλη πρόκληση το δικό της Garage Performing Arts Center στην Κέρκυρα, η χορεύτρια και ηθοποιός Ευαγγελία Ράντου (σαγηνευτική, αινιγματική, σχεδόν αέρινη...) «συνομιλεί» συνωμοτικά με το φακό της Μάρας Δεσύπρη.
Με αφορμή την παράσταση «Παραλλαγές Θανάτου», όπου πρωταγωνιστεί, ο Χρήστος Λούλης εξηγεί πόσο δύσκολο είναι (αν δεν βαυκαλίζεσαι διαρκώς πως είσαι μικρό παιδί που δεν φταίει σε τίποτα) να ισορροπείς στο θέατρο, στις σχέσεις, στις επιλογές –στην ίδια σου τη ζωή.
Στη συνάντηση μαζί της, η Τόνια Σωτηροπούλου μάς εκπλήσσει ευχάριστα, αποδεικνύοντας πως δεν είναι μόνο αυτό που δείχνει ‒τόσο εύγλωττα‒ ο φακός του Γιάννη Μπουρνιά. Μιλώντας, μεταξύ άλλων, για τη χαρά τού να ζεις και να λειτουργείς συλλογικά (όπως η ίδια σε μια πολυκατοικία στου Ψυρρή), την αδήριτη ανάγκη για αλληλεγγύη, τις κοινωνικές «ανορθογραφίες» που πρέπει να λύσουμε ως χώρα αν θέλουμε να πάμε παρακάτω...
Οι συντελεστές της παράστασης ο «Πουπουλένιος» μιλούν για τη βία της εξουσίας, την επανάσταση μέσα μας, το πέρασμα από την παιδικότητα στην ενηλικίωση και την ανάγκη να επιστρέψουμε εκεί όπου όλα ξεκινούν με το «Μια φορά κι έναν καιρό».