Οι νέοι «δρόμοι του μεταξιού» είναι οι ευρυζωνικές συνδέσεις

Οι McKinsey υπολογίζουν ότι, σε βάση 195 χωρών, ηλεκτρονικό εμπόριο, συναλλαγές και δεδομένα εισφέρουν επιπρόσθετα μεταξύ $ 250 έως $ 450 δις ετησίως.

Ο Marco Polo είναι σχεδόν συνώνυμος των δρόμων του μεταξιού, μιας και μας έφερε τη μαγεία των μπαχαρικών, των αρωμάτων και τις εδαφικές διενέξεις. Θεωρήθηκε από πολλούς ο πατέρας του διεθνούς εμπορίου. Έδωσε έμπνευση στους Ολλανδούς, γύρω στο 1600, να φτιάξουν την πρώτη μορφή ανώνυμης εταιρίας, ενώνοντας όλα τα καράβια τους σε μία οντότητα. Από τους δρόμους του μεταξιού έως και τη βιομηχανική επανάσταση, οι έμποροι ήταν κυρίαρχοι του παιχνιδιού. «Υπηρετώντας ανάγκες» ήταν το κλισέ μιας ολόκληρης μετα-βιομηχανικής Οικονομίας και το ξέρω από πρώτο χέρι, έχοντας εργαστεί για την ιδιότυπη «δίψα» των καταναλωτών να δοκιμάσουν νέα προϊόντα.

Οι McKinsey αναφέρουν σε μελέτες τους ότι η παγκόσμια εμπορική ροή προϊόντων και υπηρεσιών φτάνει τα $ 26 τρις το 2013 ή το 36% του παγκόσμιου ΑΕΠ, περίπου 1,5 φορές το επίπεδο του 1990. Αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι στην πιο πρόσφατη μελέτη τους ως εξαγώγιμο προϊόν δεν εννοούν πλέον τα φυσικά προϊόντα, αλλά στην ψηφιακή εποχή εννοούν ότι η δημιουργικότητα και η καινοτομία αποτελούν το νέο εμπορεύσιμο αγαθό που θα φέρει πλούτο τα επόμενα χρόνια. Υπολογίζουν ότι, σε βάση 195 χωρών, ηλεκτρονικό εμπόριο, συναλλαγές και δεδομένα εισφέρουν επιπρόσθετα μεταξύ $ 250 έως $ 450 δις ετησίως. Επίσης, αναφέρουν ότι σε χώρες που οι ευρυζωνικές συνδέσεις πολλαπλασιάζονται ραγδαία (νέοι χρήστες), το ΑΕΠ αυξάνει κατά 40% περισσότερο από τις χώρες που μένουν πίσω. Θα είναι μεγάλη τιμωρία να μείνεις πίσω στην ψηφιακή εποχή!

Όπως πολύ σωστά, λοιπόν, σημειώνουν οι New York Times, «Growth in Global Trade Is in Ideas, Not Stuff», και αυτή η τάση δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Ενώ μπορεί τα βιομηχανικά και καταναλωτικά προϊόντα να βρίσκουν εμπόδια -τέλη εισαγωγής και άλλες απαγορεύσεις-, η μετάδοση ιδεών θα αυξηθεί ραγδαία, θα καλυτερέψει, θα γίνει πιο εξειδικευμένη και θα φέρει έσοδα σε κάθε industry που θα μετασχηματίζεται, με σημείο αναφοράς τον ψηφιακό πελάτη, όπου κι αν είναι αυτός. Σκεφτείτε τεχνικά επαγγέλματα, θεματική συμβουλευτική, νέες υπηρεσίες πελατών παντού, νέους τρόπους εξυπηρέτησης και επίλυσης διαφορών, πληροφορική και επικοινωνίες ως ένα, χρήση περιεχομένου/data, θεματικό marketing, edutainment, e-learning, θεματικό τουρισμό με ειδικά concepts. Όσο πιο γρήγορη η ευρυζωνική σύνδεση και πιο ξεχωριστή η ιδέα τόσο πιο γρήγορη η επιλογή και η συναλλαγή!

Σε αυτήν την παγκόσμια αγορά ιδεών δεν αρκεί ένα website ή ένα e-shop. Όλοι σχεδόν έχουν… Οι μυρωδιές, τα συστατικά, η προέλευση, ο μύθος, το «σερβίρισμα», τα bundled-offers, οι add-on υπηρεσίες, η σημασία της ποιοτικής και οικολογικής συσκευασίας, το «ευχαριστώ», το καλωσόρισμα του νέου πελάτη, το πρόγραμμα επιβράβευσης, η αυτόματη καταγραφή επαναληπτικών αγορών και τα bonus-schemes, τα κίνητρα προς την κοινότητα, η επιστροφή στον κοινωνικό σύνολο, οι συνεργασίες που φέρνουν νέες θέσεις interns και τόσα ακόμη είναι αυτά που θα κρίνουν τους νικητές και όσους θα επιβιώσουν.

Γράφω τις παραπάνω σκέψεις και τρέχουν με κινηματογραφική ταχύτητα στο μυαλό όλα τα κακά παραδείγματα που έχω ζήσει ή έχω ακούσει. Επιχειρήσεις που αδυνατούν ή αργούν να προσαρμοστούν, επιχειρηματίες που ακόμη συμπεριφέρονται σαν σε «δικό τους μαγαζί», διστακτικότητα στην καινοτομία και την αλλαγή για τη τιμή και το προσφερόμενο «προϊόν», μεγάλη άρνηση να δούν τον πελάτη ως «συνεταίρο» και μηδενική επένδυση στα ψηφιακά εργαλεία. Είναι δύσκολο να αποτινάξεις ένα DNA 40 ετών. Είναι πραγματικά δύσκολο να αντιληφθείς τη νέα πραγματικότητα. Όσο κανένας δεν σε «σκουντάει» τόσο νιώθεις ασφάλεια σε παλιά μοντέλα ή λες «το παλεύουμε» (που σημαίνει ότι έχεις χάσει, αργά ή γρήγορα). Αλλά έτσι, παρασύρεις σε κακές εξελίξεις τα όνειρά σου, τους εργαζόμενους, τις αγορές, τους συνεργάτες σου και τα νιάτα. Γι’ αυτό τα καλά παραδείγματά μας είναι τόσο λίγα…

Στη μετάβαση προς την Ψηφιακή Οικονομία των Ιδεών θα δυσκολευτούμε ως χώρα, κοινωνία και αγορά. Ακόμη και αν πετύχουν 10, 100, 1.000 startups να κόβουν τιμολόγια, ακόμη κι αν όλα κάνουν πετυχημένο «exit» με δις δολάρια, εδώ συζητούμε για τη μετάβαση και την προσαρμογή μιας ολόκληρης κοινωνίας στη νέα εποχή. Οι κυβερνητικοί φορείς δεν σε εκπαιδεύουν (σου ζητούν ακόμη πιστοποιητικά και σφραγίδες), οι χώροι μόρφωσης δεν σε ετοιμάζουν (κουβαλάς ακόμη δεκάδες βιβλία), οι εταιρείες δεν αλλάζουν εύκολα (κάνουν «outsource» σε τηλεφωνικά κέντρα –σε φτηνά σενάρια τηλεφώνου– τη διαχείριση παραπόνων των πελατών τους), οι έμποροι νοιάζονται για την τσέπη τους (ακόμη δεν έχουμε κατακτήσει το θέμα «εγγύηση προϊόντος»), οι σύμβουλοι κοιτούν να αρπάξουν, οι εταιρείες στον ευρύ χώρο του ψηφιακού marketing/digital συμπεριφέρονται όπως οι αλληλοτρωγόμενες διαφημιστικές των 90’s.

Όταν οι G20 μίλησαν για πρώτη φορά για τα $ 620 τρις νέα έσοδα από το επιχειρείν του Ιnternet (έως το 2020), ήξεραν τι έλεγαν. Γι’ αυτό βλέπετε γύρω σας, όσοι το ψάξετε, προχωρημένες εφαρμογές και μεγάλες αλλαγές. Αλλά, ξέχασα, η Ελλάδα ακόμη τρολάρει την παραπολιτική. Έχουμε καιρό ακόμη ή μήπως είναι πολύ αργά; Θα σας το πω με ακρίβεια μετά από 6 χρόνια. Τόσο νομίζω είναι το ύστατο χρονικό σημείο μας, για να μη μείνουμε επίσημα στα παγκόσμια αζήτητα.

Διαβάστε ακόμα: Τι είναι αυτό που το λένε «αξία» και γιατί διαφέρει εντελώς από την «τιμή» ή την «αμοιβή».

TAGS :
g20 marketing επικοινωνία Ευρυζωνικότητα οικονομία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook