Teymur Madjderey-flickr

Οι χώρες που έχουν εθνικό σχέδιο ευρυζωνικότητας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ITU Broadband Commission, είναι χώρες που αναπτύσσονται, μειώνουν τα κόστη τους και δίνουν χώρο σε νέο ταλέντο. Εμείς δεν είμαστε ανάμεσά τους, δυστυχώς. Photo credit: Teymur Madjderey/flickr

Πριν από το Άγιο Πάσχα της αγάπης και της ειρήνης, στις 5 Απριλίου 2015, είχε γίνει η τρίτη επίθεση με γκαζάκια στα γραφεία της Microsoft στο Μαρούσι. Δύο ημέρες πιο πριν, ο κ. Άντρους Άνσιπ, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Ψηφιακή Οικονομία θέτει δημόσια ερωτήματα, στα οποία η Ελλάδα δεν μπορεί να απαντήσει… ούτε πρόκειται! Έλα τώρα, ποιος είναι αυτός μωρέ;

Είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας, κατά την περίοδο 2005-2014. Αυτός μεταμόρφωσε τη μικρή αυτή χώρα, με ένα εύρος ψηφιακών υπηρεσιών σε κάθε δημόσια δράση και συναλλαγή του πολίτη και των επιχειρήσεων. Καταπολέμησε τη διαφθορά με μηχανισμούς από τους οποίους κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί και επένδυσε σε νέες μορφές ενέργειας (έξυπνοι μετρητές), σε υποδομές (fiber) σε κάθε σπίτι και εκπαιδευτικό ίδρυμα, στήριξε εμπράκτως τις νεοφυείς επιχειρήσεις με εξωστρεφή προσανατολισμό και κινητοποίησε αρκετά επενδυτικά σχήματα να έρθουν στη χώρα.

Παρουσίασε πρόσφατα τις αρχές της διευρυμένης ΕΕ Ψηφιακής Ατζέντας και ζήτησε την ανταπόκριση των κυβερνήσεων με σχέδια, πρακτικά οφέλη και δράσεις. Εκτιμώ ότι η χώρα μας πιθανότατα θα βρίσκεται, για μία ακόμη φορά, στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης. Δείτε τι σχεδιάζεται (διαβάστε τη συν/ξη του κ. Άνσιπ στον δημοσιογράφο Αχιλλέα Χεκίμογλου εδώ):

• Ενθάρρυνση επενδύσεων στις υποδομές τηλεπικοινωνιών.

• Καινοτόμες ψηφιακές υπηρεσίες.

• Επένδυση σε Internet υψηλής ταχύτητας και ασφαλή δίκτυα

• Άνοιγμα τηλεπικοινωνιών σε νέες ανάγκες και συνήθειες των καταναλωτών.

• Κανονισμούς προστασίας προσωπικών δεδομένων, θέμα καθοριστικής σημασίας στην ενίσχυση εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων χρηστών Ιnternet, οι οποίοι κατά 72 % έχουν επιφυλάξεις ως προς τις διαδικτυακές υπηρεσίες.

Όταν μπαίνει σε διαβούλευση η κάρτα πολίτη, τότε ξεσηκώνονται οι «αγωνιστές της ορθοδοξίας» και οι «αντι-χαράτσιοι». Σε τέτοιο λαό θέλεις, όχι εκπαίδευση, αλλά εγχείριση.

• Σύνδεση και διαλειτουργικότητα των τεχνολογιών με προδιαγραφές, για το συμφέρον του πολίτη, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την εξυπηρέτηση και την ανταγωνιστικότητα.

• Άρση εθνικών γραφειοκρατικών και νομικών εμποδίων για διασυνοριακές πωλήσεις, οι οποίες σήμερα είναι ακριβές. Σήμερα, μόλις το 7% των μικρομεσαίων στην ΕΕ πωλούν διασυνοριακά, χάνοντας το παιχνίδι του ανταγωνισμού από αμερικανικές και ασιατικές εταιρείες.

• Ενίσχυση νεοφυών επιχειρήσεων και ιδιαίτερα όσων έχουν εξωστρεφές σχέδιο (όχι απλώς μοίρασμα δημόσιου χρήματος).

Διαβάστε ακόμα: O Μάνος Σηφάκης θέλει να κάνει τη Θεσσαλία Silicon Valley.

Ο Άντρους Άνσιπ, πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας και νυν Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Ψηφιακή Οικονομία, αφού πρώτα κατάφερε να μεταμορφώσει τη χώρα του, πρόσφατα παρουσίασε τις αρχές της διευρυμένης ΕΕ Ψηφιακής Ατζέντας

Ο Άντρους Άνσιπ, πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας και νυν Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Ψηφιακή Οικονομία, αφού πρώτα κατάφερε να μεταμορφώσει τη χώρα του, πρόσφατα παρουσίασε τις αρχές της διευρυμένης ΕΕ Ψηφιακής Ατζέντας

Ας επιχειρήσουμε τώρα μια καταγραφή των λόγων για τους οποίους όλα τα παραπάνω είναι, σχεδόν, αδύνατον να εφαρμοστούν στη χώρα μας:

1. Διαχρονικά το πολιτικό προσωπικό της χώρας και η κρατική οργάνωση αγνοούν / δεν ξέρουν / δεν νοιάζονται για την ποιοτική και ουσιαστική εξυπηρέτηση του πολίτη. Όσο αυτό θα συμβαίνει, δεν θα υπάρχουν ολοκληρωμένα σχέδια υπηρεσιών, σημείων εξυπηρέτησης ή/και, αν γίνονται κάποιες δράσεις, θα είναι αποσπασματικές. Η εφαρμογή που παρουσιάζει με ακρίβεια τα δρομολόγια δημόσιων συγκοινωνιών σημαίνει ότι προτιμάς να εξυπηρετείς το κοινό ακόμη κι αν πρέπει να καταργήσεις κάποιες θέσεις αραχτών σφραγιδούχων. Η υπηρεσία αυτόματων real-time ραντεβού στο Σύστημα Υγείας, η οποία καταγράφει το κόστος και τις παρουσίες γιατρών, σημαίνει έλεγχο στα χέρια του πολίτη (συλλογική άγνοια καλών πρακτικών από το εξωτερικό).

2. Ημιμαθής λαός. Μπαίνει σε διαβούλευση η κάρτα πολίτη, η οποία θα έχει έναν αριθμό για κοινή πρόσβαση του πολίτη σε δημόσιες υπηρεσίες και θα διασυνδέει υπάρχουσες βάσεις δεδομένων ΙΚΑ-ΕΟΠΠΥ-εφορίας-παροχών υγείας-αστυνομίας-δημοτολογίων. Τότε ξεσηκώνονται οι «αγωνιστές της ορθοδοξίας», οι «αντι-χαράτσιοι» (ότι θα τους πάρουν τα σπίτια κ.λπ.). Σε τέτοιο λαό θέλεις, όχι εκπαίδευση, αλλά εγχείριση. Πού να εξηγήσεις ότι θα καταργηθεί η χαρτούρα, τα χιλιάδες πιστοποιητικά, οι χαμένες εργατοώρες και οι βενζίνες που πληρώνουμε, όταν αποκτήσουμε την υπηρεσία…

Ίσως σε όλα αυτά θα απαντούσε η μη-κομματική, αξιοκρατική επιλογή ενός Διευθυντή ICT όλου του ελληνικού Κράτους, ο οποίος θα σχεδίαζε τις εθνικές επενδύσεις στην τεχνολογία πρωτίστως με βάση τις ανάγκες του κοινού.

3. Πολυδιάσπαση εξουσίας, διοίκησης και αποφάσεων σε δεκάδες υπηρεσίες και πρόσωπα, με αποτέλεσμα, σε κάθε μέτρο που προσπαθεί να κάνει την τεχνολογία εργαλείο για τον πολίτη και την επιχείρηση, να έχουμε χάος συνεννόησης και έλλειψη «διαλειτουργικότητας». Πώς να πεις στον Ευρωπαίο Επίτροπο ότι ο υπεύθυνος πληροφορικής μιας κρατικής οντότητας έχει άλλα «χούγια» από την Κοινωνία της Πληροφορίας, τις ειδικές γραμματείες, την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και 3-4 διαφορετικούς γενικούς γραμματείς; Πώς να πεις ότι άνθρωποι 60+ δεν είναι δυνατόν να δουν πολιτικές-δίκτυα-νέες αγορές-επενδύσεις-έξυπνα σχήματα;

4. Επενδύσεις στις υποδομές τηλεπικοινωνιών. Μέχρι σήμερα, τέτοιες κάνουν μόνον οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Δεν αρκεί. Αφήστε που αυτές αντιμετωπίζονται ως «εύκολος φορολογικός στόχος». Το Κράτος δεν έχει ακόμη βάλει στις προτεραιότητές του τη διασύνδεση απομακρυσμένων περιοχών, την επένδυση σε νέες υποδομές ταχύτητας κ.λπ. Αγνοεί τον εξαγωγέα, τον e-λιανέμπορο, το νέο επιχειρηματία, το πανεπιστήμιο και τα δίκτυα γνώσης.

5. Προσωπικά δεδομένα; Η Ελλάδα συμμετέχει σε ευρωπαϊκές ομάδες, σε διεθνή fora των Ηνωμένων Εθνών, ψήφισε για πρώτη φορά τα δημόσια δεδομένα… αλλά το θέμα επί της ουσίας δεν το αγγίζει κανείς στη χώρα, για να βάλει κανόνες. Ισως όλα θα «ρυθμιστούν» από μόνα τους.

6. Χρειάζεται η επιλογή ενός Διευθυντή ICT όλου του ελληνικού Κράτους (διαφανής, μη κομματική, αξιοκρατική, στα πρότυπα των ΗΠΑ, Μεξικού, Ινδίας, Σουηδίας, Γερμανίας), ο οποίος θα σχεδίαζε την τεχνολογία πρωτίστως με βάση τις ανάγκες του κοινού (εκπαιδευτικές, κοινωνικές, παροχή υπηρεσιών, υγεία, δημόσια ασφάλεια) και όχι τα διαθέσιμα χρήματα. Ένας τέτοιος έμπειρος, γνώστης, επαγγελματίας θα σχεδίαζε σε δημόσια διαβούλευση με συγκεκριμένα θέματα, θα έκανε συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, θα ξεπερνούσε το «κατεστημένο», θα δημιουργούσε δράσεις που εξυπηρετούν πολλαπλώς τον πολίτη. Θα το δεχόταν κάτι τέτοιο το πολιτικό προσωπικό; Πιθανότατα όχι…

7. Περιοχή νεοφυών επιχειρήσεων. Όσο δεν θα υπάρχει ένας φορέας, μία πίστη, ένα σχέδιο, ένα «σύστημα» που διοχετεύει δυνάμεις και ταλέντο σε συνεργασίες με την αγορά, ενώνει μεγάλες και μικρές εταιρείες, αναζητά πατέντες εξαγώγιμες, διασυνδέει πανεπιστήμια με δίκτυα γνώσης, συνάπτει πρακτικές συμφωνίες συνεργασίας με πρωτοπόρες χώρες στον τομέα…  Παραμονεύει πάντα ο κίνδυνος για δράση τυχάρπαστων, συμβούλων, ενδιάμεσων κάθε μορφής στις επιδοτούμενες (με χρήμα από ΕΕ, όσο θα υπάρχει) «επενδύσεις».

Το ηθικό δίδαγμα του σημερινού άρθρου είναι ότι οτιδήποτε δεν γίνεται σοβαρά, με σχέδιο, με μετρήσεις (μάλιστα, ΚΡΙ τα λένε), με έναν «πόλο» εξουσίας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Οι χώρες που έχουν εθνικό σχέδιο ευρυζωνικότητας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ITU Broadband Commission, είναι χώρες που αναπτύσσονται, μειώνουν τα κόστη τους και δίνουν χώρο σε νέο ταλέντο. Εμείς δεν είμαστε ανάμεσά τους, δυστυχώς.

⇒ O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988

 

Διαβάστε ακόμα: Η αγορά εργασίας ανοίγει ξανά διεθνώς, ενώ στη χώρα μας κατεβάζουμε ρολά!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top