Καν’ το όπως οι locals!

«Σε πρώτη φάση έχουμε εξασφαλίσει ήδη μια χρηματοδότηση 60.000 ευρώ, από το OpenFund ΙΙ. Βέβαια, για τις start up επιχειρήσεις ισχύει το sky is the limit». (Αλέξης Χριστοδούλου)

Αλέξης Χριστοδούλου: Με τον Γρηγόρη «συναντηθήκαμε» από την πρώτη στιγμή. «Εκπέμπαμε» στο ίδιο μήκος κύματος, αισθανόμασταν μια παραπλήσια «δίψα» για κάθε τι νέο και διαφορετικό, θέλαμε να επιχειρήσουμε πέρα από τις εγχώριες συμβάσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταγράψουμε ενδόξως μια σειρά από απανωτές αποτυχίες, μικρές και μεγάλες, σημαντικές και ασήμαντες. Κάθε φορά που τρώγαμε τα μούτρα μας, όμως, μαθαίναμε και κάτι. Διορθώναμε λίγο την πορεία και «σαλπάραμε» ξανά προς την επόμενη ιδέα που έκανε τον εγκέφαλό μας να τιλτάρει. Ξέρεις, στην Αμερική λένε πως μια νέα ιδέα είναι τόσο θελκτική όσο οι αποτυχίες που κουβαλά ο φορέας της. Όσες περισσότερες φορές έχεις αποτύχει, τόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεις για τους επενδυτές. Διότι, γνωρίζουν ότι δεν θα επαναλάβεις τα λάθη του παρελθόντος, ότι ο άνθρωπος είναι προορισμένος να πηγαίνει μπροστά, να εξελίσσεται. Και στο φινάλε να πετυχαίνει. Κάθε φορά που συναντώ μια αποτυχία στο χώρο των start up επιχειρήσεων, σκέφτομαι μέσα μου «Αυτά τα παιδιά είναι πλέον ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία». Κανείς δεν μπορεί να αποτυγχάνει για πάντα. Μπορεί μόνο να σταματήσει να προσπαθεί…

Γρηγόρης Ζωντανός: Για καιρό μας «έτρωγε» η αμφιβολία. Θέλαμε να επιχειρήσουμε, να μετουσιώσουμε τις ιδέες μας σε πράξεις, αλλά κάτι μας κρατούσε πίσω. Μέχρι που το 2005 δείχνω στον Αλέξανδρο το site trustedplaces.com, μια ιστοσελίδα με reviews για μέρη που μπορείς να «εμπιστευτείς» στο Λονδίνο. Το όλο project το είχε δημιουργήσει εξ ολοκλήρου ένας Έλληνας, ο οποίος είχε καταφέρει να εξασφαλίσει μάλιστα και χρηματοδότηση 600.000 λιρών για την ιδέα του. Συναντηθήκαμε μαζί του έπειτα από μια ομιλία του για τις start up επιχειρήσεις, στο Μουσείο Μπενάκη, και ομολογώ ότι μας γέμισε κουράγιο το γεγονός ότι δεν καθόταν απέναντί μας μια τρελή ιδιοφυία της Silicon Valley, αλλά ένας κανονικός άνθρωπος, που απλώς είχε σχεδιάσει ένα ξεκάθαρο επιχειρηματικό πλάνο. Φεύγοντας, ξέραμε πια καλά τι θέλουμε να κυνηγήσουμε στη ζωή μας. Το επόμενο διάστημα ακολούθησαν δυο αποτυχημένα start ups, ένα του Αλέξανδρου, που σχετιζόταν με τον αθλητισμό, κι ένα δικό μου που αφορούσε online υπηρεσίες. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Θα ακολουθούσαν, βέβαια, κι άλλες αποτυχίες…

Α.Χ.: Το 2011, έχοντας φάει τα μούτρα μας σε οτιδήποτε κι αν επιχειρήσαμε, αποφασίζουμε να κάνουμε ένα road trip στη Βιέννη και στη Βουδαπέστη, για να δούμε μια συναυλία των Red Hot Chilli Peppers. Εκείνη την εποχή ο Γρηγόρης δούλευε στο Costa Navarino κι εγώ ως καθηγητής πληροφορικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια, παρότι οι αποτυχίες μάς είχαν λυγίσει, το σαράκι των start up συνέχιζε να μας «τρώει». Φτάνοντας, στη Βουδαπέστη κατεβάζουμε ένα πρόχειρο app για την πόλη, το οποίο όμως, αντί να μας εξυπηρετήσει, μας μπερδεύει χειρότερα. Χανόμαστε, γκρινιάζουμε, ψάχνουμε να βρούμε άλλες εφαρμογές μπας και βγάλουμε άκρη, αλλά τζίφος. Λέω στον Γρηγόρη «Δεν μπορεί να μην υπάρχει μια σοβαρή εφαρμογή, να ρωτήσουμε έναν ντόπιο να μας κατευθύνει». Μου απαντά τότε: «Αυτό είναι! Αυτό πρέπει να φτιάξουμε!». Λίγους μήνες μετά, το Φεβρουάριο του 2012, η εφαρμογή μας είχε πλέον το δικό της όνομα: «Locish». Κοινώς, η γλώσσα των locals. Των ντόπιων.

«Το Locish είναι ένα ταξιδιωτικό app, που στόχο έχει να εξυπηρετεί άμεσα τον χρήστη, μέσα από ένα δίκτυο ντόπιων, οι οποίοι προσφέρουν πληροφορίες βασισμένες αποκλειστικά στις ανάγκες του». (Γρηγόρης Ζωντανός)

Γ.Ζ.: Πρόκειται για ένα ταξιδιωτικό app που στόχο έχει να εξυπηρετεί άμεσα τον χρήστη, μέσα από ένα δίκτυο ντόπιων οι οποίοι προσφέρουν πληροφορίες βασισμένες αποκλειστικά στις ανάγκες του. Για παράδειγμα, ταξιδεύω στη Νέα Υόρκη και, φτάνοντας, κατεβάζω το app. Αμέσως μπορώ να ρωτήσω έναν local expert με τα δικά μου ενδιαφέροντα ‒κι αυτό είναι πολύ σημαντικό‒ πού μπορώ να φάω, να πιω ένα ποτό, αλλά και χιλιάδες άλλα πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη. Επί της ουσίας, ο νεοϋορκέζος εαυτός τού εκάστοτε χρήστη τον «ξεναγεί» στην πόλη μέσω της εφαρμογής. Ήδη έχουμε αρχίσει να «χτίζουμε» ένα δίκτυο locals στη Νέα Υόρκη, ενώ στόχος μας είναι να αναπτύξουμε την εφαρμογή σε όλες τις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου.

Α.Χ.: Σε πρώτη φάση έχουμε εξασφαλίσει ήδη μια χρηματοδότηση 60.000 ευρώ, από το OpenFund II. Βέβαια, για τις start up επιχειρήσεις ισχύει το «sky is the limit», διότι μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι βγάζεις λεφτά. Κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνο αν πουλήσεις την εφαρμογή ή μπεις στο χρηματιστήριο. Διαφορετικά, έχεις απλώς μετοχές που μπορεί στο τέλος της διαδρομής να μην έχουν καμία αξία. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το ορθώς «επιχειρείν». Στο δικό μου μυαλό ο επιχειρηματίας μένει σε γκαράζ (εγώ, τιμώντας τα κλισέ των start up, το έζησα αυτό στο γκαράζ του Γρηγόρη, στην Καλαμάτα), πουλάει τα πράγματά του στο ebay για να τα φέρει βόλτα, κοιμάται σε καναπέδες και τρέχει όλη μέρα. Δεν καπνίζει πούρα και τρώει σε μοδάτα ρεστοράν. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, επικρατεί μια στρεβλή ερμηνεία της λέξης «επιχειρηματίας». Γι’ αυτό και ο κόσμος εναντιώνεται και δαιμονοποιεί συχνά το «επιχειρείν»…

Γ.Ζ.: Ποιοι δουλεύουν στις start up επιχειρήσεις; Συνήθως νέοι άνθρωποι που δεν ξέρουν ακριβώς πού θέλουν να πάνε, αλλά είναι οι πρώτοι που φτάνουν εκεί…

//Για να αρχίσεις να χρησιμοποιείς το Locish, δεν έχεις παρά να κατεβάσεις την αντίστοιχη εφαρμογή για iOS ή για Android εδώ.

Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Osterman, Πλατεία Αγ. Ειρήνης 10, 2103243331.

TAGS :
εφαρμογή συνεργασία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook