Ο Νικόλαος Αναστασίου στις 17 Απριλίου θα αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας της Ακαδημίας της Οξφόρδης, στον τομέα business and management. (Η φωτογραφία είναι μια ευγενική παραχώρηση του Νικόλαου Αναστασίου)

Εδώ δεν μιλάμε μόνο για λεπτομέρειες. Μιλάμε και για μεγάλης κλίμακας, που αδυνατεί να ξεγλιστρήσει από το μάτι, ξύλινες αρχιτεκτονικές κατασκευές. Όπως αυτές που υπάρχουν στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Πίσω από αυτές είναι ένας άνθρωπος 36 ετών και η ομάδα του, η φυσική και συνεργατική του «οικογένεια». Με την «οικογένεια» αυτή, την έμπνευση και τη δουλειά του, ο Νικόλαος Αναστασίου κέρδισε τις εντυπώσεις, όχι μόνο τις δικές μας, αλλά και των μεγαλύτερων ιθυνόντων του κατασκευαστικού στερεώματος, μεταξύ των οποίων ο ιδιοφυής αρχιτέκτονας Renzo Piano. Τον βρήκαμε στο Παρίσι, και μιλήσαμε για το πώς ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από το ξυλουργείο του πατέρα του, έφτασε σε λίγα χρόνια να είναι ένας διεθνής κατασκευαστής με παρουσία σε πολλά μήκη και πλάτη του κόσμου.

Όταν τον ρωτάμε για το ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση πίσω από τα έργο του στο ΚΠΙΣΝ μας λέει: «Στις προδιαγραφές του έργου, ο Renzo Piano ζήτησε τα πάνελς της όπερας να είναι απολύτως ειδικών προδιαγραφών: Ήθελε να είναι κυματιστά, διαστάσεων 3Χ3 και χωρίς αρμούς για λόγους αισθητικής. Παράλληλα η ακουστική μελέτη της ARUP (σ.σ. εταιρεία ακουστικών μελετών με έδρα την Νέα Υόρκη) απαιτούσε βάρος 100kg ανά τετραγωνικό μέτρο. Όπως καταλαβαίνετε αυτές οι προδιαγραφές ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτό το έργο. Σαφώς βέβαια και το μέγεθος του έργου δεν μπορεί να μην αποτελεί πρόκληση».

Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. (Φωτογραφίες: epexyl.com)

Η κουβέντα μπαίνει σε μονοπάτια για τη συνεργασία με τον Renzo Piano, όπου μαθαίνουμε ότι δεν έχει σταματήσει, αλλά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. «Έχουμε παραδώσει ακόμη δυο έργα με τον Renzo Piano, επίσης δουλεύουμε παράλληλα σε άλλα τρία έργα. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση με εκείνον και τους συνεργάτες της RPBW είναι η γνώση και η βαρύτητα που δίνουν στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες και την υψηλή ποιότητα. Ξέρετε, στη σημερινή εποχή, σε παγκόσμιο επίπεδο, η Αρχιτεκτονική έχει εστιάσει περισσότερο στην μορφή και στο σχήμα των κτιρίων, αγνοώντας την εσωτερική διαρρύθμιση και το φινίρισμα των εσωτερικών χώρων. Παγκοσμίως είναι λίγα τα αρχιτεκτονικά γραφεία που έχουν την ικανότητα να παραδώσουν στον πελάτη ένα κτίριο με την κατασκευαστική ποιότητα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταυρός Νιάρχος, σε συνδυασμό με το μέγεθος του έργου».

«Δεδομένου του ότι η παγκόσμια δραστηριότητά μας, μου δίνει την δυνατότητα να πραγματοποιώ τα όνειρά μου, σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, θα σας πώς ότι δεν μου έχει λείψει κάτι από την Ελλάδα».

Όσο για το αν αυτή η συνεργασία άλλαξε τον τρόπο που ο Νικόλαος βλέπει τη δουλειά του; «Σαν εταιρεία πάντα αντιμετωπίζαμε τα θέματα της ποιότητας πολύ σοβαρά και χωρίς εκπτώσεις», μας λέει. «Στον Renzo Piano και την RPBW βρήκαμε έναν συνοδοιπόρο σε αυτόν το τομέα. Το κομμάτι εκείνο που άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την δουλειά μας είναι η διαρκής αναζήτηση νέων τεχνικών για την πλήρη κάλυψη των αρχιτεκτονικών απαιτήσεων οι οποίες διαφέρουν από έργο σε έργο».

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. (Φωτογραφία: epexyl.com)

Την ώρα που μιλάμε και μας λέει για τα διεθνή έργα του, παρατηρώ κάτι: ότι τελικά υπάρχουν πολύ περισσότερα έργα στο εξωτερικό και ότι και ο ίδιος μονίμως είναι εκτός Ελλάδας. Έχει κάνει ανοίγματα σε τέσσερις από τις πέντε Ηπείρους, με θυγατρικές εταιρείες στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη, με έργα τα οποία τρέχουν παράλληλα, στην Ινδία, την Αφρική, το Βιετνάμ, την Ταϊπέι, τον Λίβανο, τη Γαλλία, την Αγγλία, τη Βραζιλία, την Καραϊβική και τις Η.Π.Α., Μάλιστα ναυαρχίδα αυτών των «ανοιγμάτων» της εταιρείας είναι το έργο του Hudson Yard, η μεγαλύτερη ιδιωτική επένδυση στην ιστορία των Η.Π.Α.

«Τα όνειρα δεν προσδιορίζονται ποσοτικά, ούτε είναι κάτι μετρήσιμο, αλλά έχουν να κάνουν με το ταξίδι της ζωής. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που ακολουθούν το ταξίδι των ονείρων τους».

Μας εξηγεί: «Το μέγεθος και η τεχνογνωσία EPEXYL, δεν μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως στην ελληνική αγορά. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια λαμβάνουμε μέρος στα μεγαλύτερα έργα που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα, και παρόλα αυτά το 95% του τζίρου μας προέρχεται από τα έργα μας στο εξωτερικό». Τον ρωτάμε αν του έχει λείψει κάτι από την Ελλάδα: «Δεδομένου του ότι η παγκόσμια δραστηριότητά μας, μου δίνει την δυνατότητα να πραγματοποιώ τα όνειρά μου, σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, θα σας απαντήσω πως όχι, δεν μου έλλειψε κάτι. Η οικογένεια, οι καλοί συνεργάτες και οι καλοί φίλοι λειτουργούν υποστηρικτικά και ως ενισχυτές της παραπάνω αίσθησης».

Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. (Φωτογραφία: epexyl.com)

Η συζήτηση πάει λίγο στο πώς βλέπει τις τάσεις στο σύγχρονο κατασκευαστικό τοπίο… Κι επειδή είναι ένας άνθρωπος μόλις 36 χρονών, τον ρωτάμε αν ακόμα ενθουσιάζεται με καινοτόμα έργα ή αν το μάτι του έχει γίνει πιο απαιτητικό και «δύσκολο». «Ο λόγος που μπορεί να με ενθουσιάσει ένα έργο έχει να κάνει με την τεχνογνωσία που μπορεί να απαιτήσει έτσι ώστε να ολοκληρωθεί. Όταν μιλάω για τεχνογνωσία, δεν περιορίζομαι αυστηρά στο δικό μας αντικείμενο. Να σας φέρω ένα παράδειγμα: το στέγαστρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος -και απευθύνομαι συχνά σε αυτό το έργο γιατί βρίσκεται στην Ελλάδα και το ξέρουν περισσότεροι άνθρωποι- ο κόσμος το παρατηρεί, είναι εντυπωσιακό, σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι, εμένα μου αρέσει ως ιδέα και ως αντικείμενο, αλλά εντυπωσιάζομαι από την τεχνογνωσία των μηχανικών της ΤΕΡΝΑ που υλοποίησαν την κατασκευή και από την τεχνογνωσία των μηχανικών της Penelis Consulting που μελέτησαν την στήριξή του. Ξέρετε, τα έργα που εντυπωσιάζουν, απαιτούν κόπο και τεχνογνωσία, συνήθως οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει σε αυτά, συχνά ξεπερνούν τον εαυτό τους για να φέρουν αποτέλεσμα και αυτό είναι πράγματι το εντυπωσιακό κομμάτι για εμένα».

Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή των Αθηνών. (Φωτογραφία: epexyl.com)

Και πράγματι οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτό που βλέπεις, πίσω από κάθε αντικείμενο σχεδιαστικού και τεχνικού πολιτισμού, είναι η ουσία. Μακάρι όλοι οι επιχειρηματίες να απέδιδαν εύσημα όπως ο Νικόλαος, που δεν παραλείπει να μας πει για την ομάδα του: «Τον Δημήτριο Αναστασίου, αντιπρόεδρο της EPEXYL, τον θαυμάζω για την επιμονή του στα σωστά αποτελέσματα. Τον Κώστα Τσιλιφώνη, Διευθυντή λειτουργιών, τον θαυμάζω γιατί έχει την ικανότητα να συντονίζει τόσο περίπλοκα και διαφορετικά θέματα μεταξύ τους. Τον Κώστα Ντουνιά, Τεχνικό Διευθυντή τα τελευταία 18 χρόνια, τον θαυμάζω για τις τεχνικές του προσεγγίσεις σε θέματα περίπλοκα και απαιτητικά. Τον Jamie Peel, αρχιτέκτονα- BIM manager της EPEXYL, τον θαυμάζω γιατί κατάφερε να εισάγει στην κουλτούρα της εταιρείας την ανάγκη για BIM, καθώς επίσης και την ικανότητά του να επικοινωνεί με τα μεγαλύτερα projects παγκοσμίως. Τον Μάνο Δημητρόπουλο, Υπεύθυνο για την αγορά της Γαλλίας, τον θαυμάζω για την ικανότητά του να φέρνει αποτελέσματα σε μια αγορά τόσο απαιτητική όσο η γαλλική. Τον Θοδωρή Προσίλη, Υπεύθυνο για την αγορά της Ελλάδας, τον θαυμάζω γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας του (30 ετών) μπορεί να διευθύνει έργα τα οποία είναι απαιτητικά σε τεχνικό και όχι μόνο επίπεδο. Όλοι οι παραπάνω είναι άνθρωποι που θαυμάζω και θεωρώ ιδιοφυίες».

Κλείνουμε την κουβέντα μας με κάτι που θα γίνει σε λίγες μέρες. Ο Νικόλαος Αναστασίου στις 17 Απριλίου θα αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας της Ακαδημίας της Οξφόρδης, στον τομέα business and management. «Είναι μεγάλη μου τιμή», μας λέει «και μια αναγνώριση της σκληρής δουλειάς και των αποτελεσμάτων. Αποτελέσματα τα οποία δεν θα είχα καταφέρει χωρίς την ομάδα που προανέφερα».

Άραγε τι ακόμα πιστεύει ότι του επιφυλάσσει η ζωή; Έχει όνειρα που δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί; «Θεωρώ ότι τα όνειρα δεν προσδιορίζονται ποσοτικά, ούτε είναι κάτι μετρήσιμο, αλλά έχουν να κάνουν με το ταξίδι της ζωής. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που ακολουθούν το ταξίδι των ονείρων τους».

 

Διαβάστε ακόμα: Δικαίως μπήκε ο Σταύρος Τσομπανίδης στη λίστα του Forbes με τους πιο επιτυχημένους νέους της Ευρώπης;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top