Perianth hotel: Ένα από τα ομορφότερα κτίρια του κέντρου ανεβάζει -κι άλλο!- την πλατεία Αγ. Ειρήνης

Αστική συνείδηση παλιάς Αθήνας. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Το έβλεπα εδώ και μήνες να καλλωπίζεται, να διορθώνει τις ατέλειες του, να χτίζει το νέο του προφίλ- μακριά από αυτό που για ένα διάστημα είχε προτείνει το café restaurant «Rock n Balls», και είχε στριμώξει την αισθητική της πλατείας στον «τοίχο». Μια πλατεία που όλοι έχουμε να διηγηθούμε δέκα και παρά πάνω προσωπικές ιστορίες που συνέβησαν εκεί. Μια πλατεία που έχει δει την εικόνα της να αλλάζει ξανά και ξανά, σταθερά όμως προσανατολισμένη στο «μπροστά».

Τα 38 δωμάτια βλέπουν «μπροστά» στην πλατεία και στα πλάγια. Κανένα προς τα πίσω. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Τρία αδέρφια. η Αλεξάνδρα, η Αναστασία και ο Κωνσταντίνος Σγουμπόμπουλος που δεν είχαν σχέση με τα ξενοδοχειακά (η μία αγαπά την τέχνη, η δεύτερη τη μουσική και το DJing και ο τρίτος την ανατολική φιλοσοφία) αποφάσισαν να πάρουν ένα κομμάτι της πόλης χωρίς χαρακτήρα, να το μετατρέψουν σε κάτι όμορφο και να της το προσφέρουν πίσω. Το κτήριο του Perianth hotel ήταν το παλιό υφασματάδικο κέντρο της Αθήνας. Προφανώς δεν το θυμάσαι, η λάμψη του άρχισε να φθίνει από τα 80’ς, εδώ όμως σε αυτούς τους έξι ορόφους με τα μικρά καταστήματα, η αθηναϊκή κομψότητα έλυνε τις ανάγκες της και αγόραζε τα υλικά της. Χρόνια μετά, με άλλα «ρούχα» πια, η ίδια κομψότητα βασιλεύει σήμερα.

Σε κάθε όροφο του Perianth ο κοινόχρηστος χώρος διαθέτει το δικό του στυλ. Παραμένουν σταθερά βεβαίως, το μωσαϊκό δάπεδο, τα σκούρα μάρμαρα, τα υαλότουβλα και το ξύλο καρυδιάς, στοιχεία που συναντούσαμε και στις κατοικίες της Αθήνας της εποχής που χτίστηκε. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Σάπιο μήλο, φυστικί και μπλε. Στους μέσα χώρους. Και αυτό το «γρανιτέ», το παλιό το αθηναϊκό να σε φωνάζει με το όνομα σου, στους εξωτερικούς χώρους.  Μαθαίνω πως το κτήριο είναι χτισμένο στη δεκαετία του 1930, άρα ανήκει στο μοντέρνο κύμα της αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου.  Οι ωραίοι τύποι που το ανέλαβαν από το k-studio.gr αξίζουν τα συγχαρητήρια μας βεβαίως, αφού ξόδεψαν ώρες μέσα στους σκονισμένους ορόφους παρατηρώντας το φως και την τροχιά του. Το καταλαβαίνεις με την πρώτη βόλτα που θα κάνεις πάνω – κάτω. Τα μαρμάρινα έπιπλα, τα μαύρα πλαίσια, οι κρυφοί φωτισμοί και οι ξύλινες επιφάνειες πρωταγωνιστούν στα δωμάτια.

Εσωτερικές λεπτομέρειες των δωματίων. Σάπιο μήλο, φυστικί και μπλε, τα χρώματα που πρωταγωνιστούν. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Τα 38 δωμάτια βλέπουν όλα «μπροστά» στην πλατεία και πλαγίως στην οδό Λιμπόνα εκεί που βρίσκουμε και το μπαρ Noel. Οι ιδιοκτήτες δεν μπήκαν στην λογική του ωφέλιμου χώρου «να βάλουμε και καμία δεκαριά ακόμη δωμάτια που βλέπουν τον ακάλυπτο», απλά έντυσαν το πίσω μέρος με αυτά τα υπέροχα αθηναϊκά υαλότουβλα που αφήνουν το φως να διαχέεται στο χώρο. Κι αυτά, μαζί με το ντυμένο μωσαϊκό δάπεδο με τις μαύρες, γκρι και σκουροπράσινες ψηφίδες αλλά και τα κυκλικά και γραμμικά στοιχεία με το τραπεζοειδές σχήμα, δίνουν την αίσθηση της παλιάς  κατοικίας στην πόλη, που χάνεται και εξατμίζεται στο χρόνο. Και από την άλλη οι minimal καμπύλες, τα παστέλ χρώματα στους τοίχους και η σύγχρονη ελληνική τέχνη που σε επαναφέρει στο παρόν. Μπράβο τους και πάλι μπράβο τους.

Κάτω αριστερά η εντυπωσιακή reception με τις ευθείες γραμμές και το υδάτινο στοιχείο. Στο κέντρο ο χώρος στο ισόγειο όπου σερβίρεται το πρωινό. Δεξιά: σημείο της εξωτερικής πλευράς. Πάνω αριστερά ο εντυπωσιακός διάδρομος του 3ου ορόφου. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Μια βόλτα να κάνεις στο Perianth, αυτό που θα σε ενθουσιάσει είναι η σχετική αναρχία στο χώρο –αν είσαι από αυτούς βεβαίως που αντιπαθούν τα κουτάκια. Εδώ οι κοινόχρηστοι αλλά και οι εσωτερικοί χώροι στα δωμάτια ακολουθούν κάθε φορά διαφορετική λογική. Δεν θα βρεις τον κλασικό μακρύ διάδρομο ξενοδοχείου με τα δωμάτια δεξιά κι αριστερά. Οι ακτινωτοί διάδρομοι που ενώνουν το lounge κάθε ορόφου με τα δωμάτια θυμίζουν περισσότερο σπίτι, παρά ξενοδοχείο.

Το έντονο μαύρο στοιχείο στους διαδρόμους και το ξύλινο, με το μωσαϊκό στα δωμάτια, δημιουργούν το κατάλληλο καμβά πάνω στον οποίο το φως σχεδιάζει τις δικές του εικόνες. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Τίποτα δεν είναι όπως το περιμένεις και η απόδειξη γι αυτό είναι και η μη πρόσβαση στην ταράτσα- αυτή ανήκει στους τυχερούς του penthouse. Αυτό είναι έν ακόμα μικρό μυστικό της πόλης, που μόλις αποκαλύψει τη χάρη του όλη, η Αθήνα θα θέλει να το γνωρίσει. Έτσι και απλώσεις το χέρι από την περιμετρική βεράντα του, πιάνεις την Ακρόπολη. Το είδα με τα μάτια μου. Έτσι και βάλεις το πόδι στην θερμαινόμενη πισίνα θα νιώσεις ότι υπερίπτασαι. Έτσι και κάνεις πως απολαμβάνεις το τζακούζι κοιτώντας τα αστέρια το βράδυ,  ένα από τα ωραιότερα πολύβουα και ζωντανά κομμάτια της πόλης θα μοιάζει αποκλειστικά δικό σου. Η Penthouse suite του 6ου ορόφου των 116 τμ, θα φιλοξενεί και επαγγελματικές συναντήσεις όπως και εκθέσεις, ειδικά γεύματα και cocktail parties.

Στα δωμάτια που βλέπουν Ακρόπολη, έχουν χρησιμοποιηθεί στους τοίχους κάποιες γυάλινες επιφάνειες που δημιουργούν εφέ αντανάκλασης. Έτσι είναι σαν να έχεις την Ακρόπολη ταπετσαρία στο δωμάτιο σου. (photo: Claus Brechenmacher/Reiner Baumann).

Εικόνες που κάνουν την καλύτερη εντύπωση:

-Το τατουατζίδικο απέναντι από την είσοδο είναι μια γοητευτική urban λεπτομέρεια.

-Το ανθοπωλείο στην πλατεία της Αγ. Ειρήνης δίνει άρωμα άνοιξης ακόμη και μέσα στο χειμώνα.

-Λίγο να γύρεις λίγο το σώμα από τη βεράντα και θα δεις την ουρά του κόσμου στο σουβλάκι του Κώστα.

-Οι πίνακες στους διαδρόμους που υπογράφουν σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί: Γιάννης Βαρελάς, Αντωνάκης Χριστοδούλου, Αλίκη Παναγιωτοπούλου, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Ρένα Παπασπύρου, Ραλλού Παναγιώτου, Aλέξανδρος Τζάννης,Τζουλιάνο Κάγκλης, Μαρία Παπαδημητρίου, Πάνος Παπαδόπουλος.

-Στο ισόγειο, το ιταλικό εστιατόριο Il Baretto σερβίρει κομψότητα πάνω σε μαρμάρινα ράφια και τραπέζια

-Στον πρώτο όροφο το Zen Center Athens αποτελεί ένα «ταξίδι» από μόνο του. Μυαλού και αισθήσεων.  Ο διαλογισμός, οι πολεμικές τέχνες, η γιόγκα και γενικότερα η ανατολική φιλοσοφία είναι στην ημερήσια διάταξη.

Διαβάστε ακόμα: 90 χρόνια ιστορίας της LC4, της πιο θρυλικής σεζ-λονγκ για τζέντλεμεν.

TAGS :
design Perianth hotel αρχιτεκτονική ξενοδοχείο πλατεία Αγίας Ειρήνης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook