Σπάστε τα σιλό της διάσπασης!

«Τα σιλό ξέχασαν τον προορισμό τους. Ότι υπάρχουν ώστε με τις σωστές πρακτικές τους να συνεισφέρουν και να βελτιώνουν το κοινωνικό σύνολο».

Το πιο πρόσφατο «Innovation for Development report» μετρά σε 70 χώρες (η μερίδα του λέοντος του παγκόσμιου ΑΕΠ) την καινοτομία σε δημόσιες πολιτικές, αποφάσεις, φορείς, και εταιρικά οικοσυστήματα. Αξιολογούν και συγκρίνουν στοιχεία για το πώς, μετρήσιμα, συνδέεται η καινοτομία με τη γνώση και την οικονομική ανάπτυξη κάθε κράτους. Σουηδία, Ελβετία, Σιγκαπούρη, Φιλανδία, ΗΠΑ, Δανία, Καναδάς, Ολλανδία, Νότια Κορέα, Ταϋλάνδη, Λουξεμβούργο στην πρώτη δεκάδα. Ε, καλά τώρα…, η Ελβετία μαζεύει χρήμα, η Ολλανδία μας αντιπαθεί και οι Ασιάτες είναι μιλιούνια. Γρήγορη σκέψη από κάποιον που δεν ξέρει, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτά τα ξέρουν όλοι στο καφενείο και τα κανάλια… Έτσι πρέπει να’ ναι!

Ξέρετε τι κοινό έχουν όλες αυτές οι χώρες; Δεν έχουν σιλό. Έχουν ανοιχτά συστήματα και τη συναπόφαση στους πολλούς. Προσκαλούν το ταλέντο να εργαστεί εκεί. Είναι διαμορφωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε ο πολίτης να ανθίζει, να επιχειρεί, να κάνει πράγματα. Τα επιμελητήριά τους δεν έχουν λόγο στην πολιτική, κάνουν μόνο ταξίδια και business ως αρωγοί. Τα εμπνευσμένα μυαλά τους τυγχάνουν σεβασμού και όχι «ίσιας κι όμοιας» αντιμετώπισης. Εξελίσσουν όλοι με δουλειά μια κοινή ατζέντα, ένα πλάνο: πώς θα πάνε μπροστά!

Όλοι οι λαοί έχουν ιστορία, οι Έλληνες έχουν ψύχωση με τους μύθους της. Όλοι οι λαοί έχουν διοικούντες, οι Έλληνες δεν τους ανέχονται καν στην όψη, από τη Βουλή έως το μικρομεσαίο μαγαζί. Όλοι έχουν δημόσιο χρήμα να επενδύσουν, οι Έλληνες το θέλουν μόνο για αυτούς. Όλοι οι λαοί έχουν οργανωμένες ομάδες, αλλά οι Έλληνες έφτιαξαν σιλό. Γιατί πώς αλλιώς θα έκανε, στην Ελλάδα, ό,τι ήθελε κάποιος στον κοινωνικό ή επαγγελματικό του χώρο; Ανεξέλεγκτος; Χτίζοντας στρατούς επιρροής;

Τα σιλό, που ξέχασαν τον προορισμό τους και τον σκοπό τους, σήκωσαν συρματόπλεγμα, επικοινωνούσαν μόνο με την πολιτική ηγεσία, με ανακοινώσεις βαρύγδουπες, πάντα με τη δέουσα αγωνιστική διάθεση. Ξέχασαν ότι υπάρχουν, ώστε με τις σωστές πρακτικές τους να συνεισφέρουν και να βελτιώνουν το κοινωνικό σύνολο. Πανεπιστήμια, Δήμοι, Σύλλογοι, ειδικά γραφεία, νοσοκομεία, επιμελητήρια, πολιτιστικές λέσχες και όποια οργανωμένη μορφή σας έρχεται στο νου. Ο ένας ήθελε εξουσία, ο άλλος αναγνώριση, ο τρίτος επιδοτήσεις. Παραγκωνισμός και μονόλογοι. Εξασφάλισαν λοιπόν ότι δεν υπάρχουν δημόσιοι θεσμοί και όπου αυτοί φτιάχτηκαν βρισκόταν απέναντί τους «ο στρατός». Τα σιλό δεν επικοινωνούσαν, δεν ανέπτυσσαν κοινές δράσεις. Γιατί άλλωστε; Ήταν ανταγωνιστές στη δημόσια επικράτηση.

Σήμερα, εκεί έξω, χρειαζόμαστε καλούς και έμπειρους ανθρώπους να βοηθήσουν τα νέα παιδιά, τις νέες επιχειρήσεις, να μας φέρουν χρήσιμες κοινότητες του εξωτερικού. Τα σιλό έχουν αγοραφοβία, είτε μη ικανούς ανθρώπους είτε θέλουν την οπισθοδρόμηση. Ποιος θα πάρει τον διαγωνισμό; Το σεβάσμιο επιμελητήριο ή το μικρό startup; Ποιος θα κάνει τη μελέτη; Η ομάδα φοιτητών ή ο κολλητός; Φοροαπαλλαγή μόνο για εμένα, ή για όλους τους κλάδους; Μια μικρή εταιρεία να πάει στο εξωτερικό να εκθέσει τα προϊόντα της, ή πρέπει να το αναθέσει σε φορείς; Όλη αυτή η εξάρτηση δεν φέρνει μπροστά το νέο, το ταλέντο.

Φανταστείτε: Καθηγητής 33 ετών, ας πούμε, να είναι μέντορας ομάδων startups, δημόσιος ομιλητής για την καινοτομία, να φέρνει ξένους συναδέλφους. Να φτιάχνουν εταιρεία με ένα δημόσιο φορέα για διεθνώς εμπορεύσιμες πατέντες. Τριγύρω του θα είχε νέα παιδιά, θα τους έδινε εμπειρία. Αν χρειαζόταν, ένα κρατικό γραφείο θα έλυνε διαδικαστικά προβλήματα. Η δράση του θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί κατά ένα μέρος από εταιρείες για να αναπτύξουν νέες λύσεις. Η Πρυτανεία θα τον επιβράβευε…, κάνοντάς τον ζωντανό roadshow στις πόλεις της χώρας, γιανα μάθουν κι άλλοι. Ο καθηγητής θα ήταν στα κανάλια ως παράδειγμα και θα τον συναντούσαμε στις ψηφιακές κοινότητες. Εκεί, μαζί, θα μαζεύαμε ιδέες ή/και χρήματα για σκοπούς. Οι Δήμοι θα του ανέθεταν έργα, με τη συμφωνία να φτιάξει κοινοπραξίες τοπικών δυνάμεων για να διαχυθεί η γνώση. Θα δημιουργούσε ένα site για να μοιραστεί τη γνώση με συμβολικό τίμημα υπέρ σκοπού. Φανταστείτε καινοτομία, ανθρώπους, κλίμα και ευφορία. Θα πείτε ότι περιγράφω άλλη χώρα. Ναι, αυτό κάνω!

Λέτε να φτιαχτούν ποτέ εκείνα τα ωραία χάσταγκς #all_in1Greece και το #breakGRsilos, ώστε να μαζευτούμε σε αυτά χιλιάδες σκεπτόμενοι πολίτες, που θέλουμε τη συνεργασία και την αλλαγή; Ίσως τότε σπάσουμε τα σιλό της (εθνικής) διάσπασης…

O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.

TAGS :
παγκόσμια οικονομία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook