Θεόδωρος Ν. Χαραγκιώνης: «Στη ζωή, έχω το δεξί πόδι πάντα στο γκάζι»

Το όμορφο αλλά ποτέ προκλητικό, και ιδιαίτερα ασφαλές Volvo S90 (δεξιά) διατηρεί αναλλοίωτη την ουσία της σουηδικής μάρκας: την αίσθηση δηλαδή του ότι, στο εσωτερικό του, όπως άλλωστε και στο Volvo PV444 (αριστερά), βρίσκεσαι μέσα σ’ ένα απόρθητο φρούριο.

Πότε άρχισε το μεγάλο της ζωής σας «ταξίδι» στην ενασχόλησή σας; Τι σας ενέπνευσε; Ποιος ήταν ο πρώτος «σπινθήρας στα μπουζί» για να ξεκινήσετε;
Πολύ νωρίς. Αρχές της δεκαετίας του ’50, ο πατέρας μου αγόρασε στην Καστέλλα ένα οικόπεδο για να κτίσει το επόμενο σπίτι μας. Μέναμε κοντά και με μετέφεραν με καροτσάκι για να μου το δείξουν. Ήταν γκρεμός που δημιουργούσε δέος και είχε συγκλονιστική θέα. Αυτό που έβλεπα με άφησε άφωνο. Παρακολουθώντας την κατασκευή, έφτιαχνα σπίτια από άργιλο, που μάζευα από το χωμάτινο τότε πεζοδρόμιο, και τα στέγνωνα στον ήλιο. Ήταν οι πρώτες μου κατασκευές.

Ποιες «αποσκευές» έχετε πάντα μαζί́ σας στη δύσκολη διαδρομή της καταξίωσης;
Πρότυπο Δημοτικό στη Ράλλειο, Πρότυπο Γυμνάσιο-Λύκειο στην Ιωνίδειο και ούτε μια χαμένη ώρα στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο, λόγω δικτατορίας, ακολουθήθηκαν από σπουδές στο Stanford και στο Harvard. Διαρκής ενημέρωση από διεθνή συνέδρια και σκληρή εργασία, απαραίτητη για να ολοκληρωθεί σωστά κάθε μη συνηθισμένο έργο – και τα περισσότερα κτίριά μας είναι τουλάχιστον ασυνήθιστα. Άλλωστε, εάν θέλουμε να επανέλθει η ευημερία στη χώρα μας πρέπει, εκτός εκείνων που καλούνται να κάνουν οι πολιτικοί, να εργαζόμαστε σκληρά όλοι.

Το συλλεκτικό πλέον PV444 (στο βάθος) ήταν το πρώτο Volvo με αυτοφερόμενο αμάξωμα και το πρώτο, μετά από 20 χρόνια, με 4κύλινδρο κινητήρα. Κατασκευαζόταν από το 1943 μέχρι το 1958 όταν αντικαταστάθηκε από το PV544 που ελάχιστα διέφερε. Το S90 του 2016 (εμπρός) είναι ανάλογα σκληροτράχηλο και, εν μέσω μάλιστα αμείλικτου ανταγωνισμού, πολύ πιο καινοτόμο.

Πότε «πατάτε γκάζι» σε μια πρόκληση και πότε επιλέγετε την ασφάλεια και «πατάτε φρένο»;
Ο τρόπος που οδηγώ στους αγώνες έχει αρκετά κοινά με την επαγγελματική μου ενασχόληση. Τα αγωνιστικά μου ήταν κατά κανόνα αδύναμα αυτοκίνητα, στην αρχή γιατί η οικογένειά μου είχε σοβαρές αντιρρήσεις, οπότε ο προϋπολογισμός μου ήταν περιορισμένος, και αργότερα από επιλογή, αφού δεν μου άρεσε όταν κάποιος ευκατάστατος έφερνε ένα πανίσχυρο αυτοκίνητο και διέλυε τον ανταγωνισμό.

Άλλωστε, αυτή ήταν η αιτία της συμμετοχής μου στα πρώτα πρωταθλήματα Ενιαίου τύπου, τη δεκαετία του ‘70, όπου όλοι αγωνιζόντουσαν με απολύτως όμοια και νορμάλ αυτοκίνητα. Σ’ ένα αδύναμο αγωνιστικό το δεξί πόδι του οδηγού πρέπει να είναι πάντα στο γκάζι, ενώ παράλληλα διαχειρίζεται στις στροφές το φρένο ώστε να διατηρεί την ορμή, χωρίς να βγεί από το δρόμο. Αυτό κάνω και στη ζωή, το δεξί πόδι πάντα στο γκάζι.

Από πού αντλείτε τη δύναμη για να συνεχίσετε, όταν νιώσετε ότι φτάνετε σε «αδιέξοδο»;
Κάθε μεγάλο έργο είναι βασισμένο σε ένα όραμα. Η δύναμη του οράματος και η χαρά της δημιουργίας στην πορεία προς την ολοκλήρωση ενός έργου, δίνουν τη δύναμη να βρεθούν διέξοδοι στα «αδιέξοδα», των οποίων το βάρος αλλάζει ανάλογα με την οπτική γωνία που τα κοιτάζεις. Όταν είναι απέναντι σου δείχνουν αξεπέραστα, όταν τα ξεπεράσεις δείχνουν ασήμαντα.

Ένα παρόμοιο με το PV444 της φωτογραφίας Volvo PV544 είχε νικήσει στο Ράλλυ Ακρόπολις του ’64, με οδηγό τον Σουηδό Tom Trana. “Talbot” ήταν (και παραμένει) το αγωνιστικό ψευδώνυμο του Θεόδωρου Χαραγκιώνη.

Τι είδους «σέρβις» προσφέρετε στον εαυτό́ σας για να ανανεώνεστε και για να είστε αποδοτικός;
Δύο ειδών, ολιγοήμερα ταξίδια στο εξωτερικό για συνέδρια ή Διοικητικά Συμβούλια, που ενίοτε συνδυάζονται με επίσκεψη σε κάποιο Μουσείο, κατά το δυνατόν αυτοκινήτου, ή παζάρι ανταλλακτικών ιστορικών οχημάτων, ή συμμετοχή σε κάποιο διεθνή αγώνα Ιστορικών Αυτοκινήτων, ή ακόμα και η απλή παρακολούθησή του. Το ιστορικό Le Mans και το ιστορικό Monaco, είναι δύο ιδανικοί τέτοιοι προορισμοί.

Πότε δίνετε το «τιμόνι» της ζωής και της καριέρας σας σε συνεργάτες, σε πρόσωπα εμπιστοσύνης, σε άτομα που αγαπάτε;
Μολονότι πιστεύω ότι είμαι κατά του νεποτισμού, δεν κατάφερα να ξεφύγω στην πράξη από τον κανόνα των οικογενειακών επιχειρήσεων. Αντί λοιπόν να αναζητήσω στην αγορά εργασίας τους καλύτερους συνεργάτες για να διοικήσουν τους διάφορους κλάδους του Ομίλου, επικεντρώθηκα στην προσπάθεια της εξέλιξης της επόμενης γενιάς της ευρύτερης οικογένειάς μου. Έτσι, τα δύο παιδιά μου, ο ανιψιός και ο γαμπρός μου -δύο πολιτικοί μηχανικοί και δύο οικονομολόγοι, όλοι με ΜΒΑ- μοιράζονται με επιτυχία τους καίριους διοικητικούς ρόλους του Ομίλου.

Το σημείο στο οποίο δεν έχει υλοποιηθεί η «ανάθεση» είναι στην «ιδέα σχεδιασμού» (concept design). Και σ’ αυτό μάλλον φταίω εγώ, αφού μόλις εμφανιστεί κάποια νέα περίπτωση ανάπτυξης, σπεύδω να τη μελετήσω σχεδιαστικά και οικονομικά, οπότε την παραδίδω στους συνεργάτες μου έτοιμη από πλευράς σύλληψης, για λεπτομερειακή αρχιτεκτονική και νομικοοικονομική επεξεργασία.

Ανάμεσα σε δυο Volvo. Το PV444 είναι ένα από τα αυτοκίνητα της ανεκτίμητης συλλογής του Ιδρύματος Θεόδωρου και Γιάννας Χαραγκιώνη η οποία φιλοξενείται στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου. Όπου πιθανότατα θα φιλοξενηθεί στο μέλλον και το future classic S90.

Ποια ήταν η πιο σημαδιακή/καθοριστική/δύσκολη στιγμή στο δικό σας «σιρκουί» της καταξίωσης;
Αν και από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Όμιλος είχε συνεργαστεί με άριστους Έλληνες αρχιτέκτονες, όπως ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καψαμπέλης και ο Γιάννης Βικέλας, το 1985 αποφάσισα να πειραματιστώ με ένα πρωτότυπο διεθνώς σχέδιο. Τη δημιουργία δηλαδή ενός μικρού, αστικού εμπορικού κέντρου, μέσα στο κέλυφος ενός διατηρητέου κτιρίου, σε μια τότε ιδιαίτερη εμπορική περιοχή, στο νεαρό πεζόδρομο της οδού Τσακάλωφ, πριν μετατραπεί σε χώρο αναψυχής και εστίασης.

Το κτίριο ήταν το Μέλαθρον, στην Τσακάλωφ 5, και βραβεύθηκε από το International Council of Shopping Centers (ICSC), το 1990 στο Ελσίνκι, για τη «σημαντικότητα της εμπνευσμένης αξιοποίησης της γης» (for the significance of imaginative optimization of land), ενώ μπήκε στο βιβλίο Guinness ως το μικρότερο εμπορικό κέντρο στον κόσμο.

Η βράβευση αυτή μου έδωσε ιδιαίτερη αναγνώριση στο ICSC, τον μεγαλύτερο οργανισμό εμπορικών ακινήτων στον κόσμο. Το 1993 με κάλεσαν να γίνω μέλος στην κριτική τους επιτροπή και το 1997 ανέλαβα την προεδρία για τρία χρόνια.

Όταν συναντάτε μια σημαντική δυσκολία, συνεχίζετε απαρέγκλιτα ευθεία (στο όραμα/στον στόχο σας), ή στρίβετε καμιά φορά το «τιμόνι»;
Τα μεγάλα έργα έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες, ιδιαίτερα στη χώρα μας με τον συνδυασμό γραφειοκρατίας-πολυνομίας. Απαρέγκλιτος εντοπισμός στον στόχο, υπομονή και σκληρή εργασία είναι τα συστατικά επιτυχίας ενός τέτοιου έργου. Σκεφτείτε μόνο πόσο πιο φτωχή θα ήταν η Μεσσηνία, εάν ο αείμνηστος καπετάν-Βασίλης Κωνσταντακόπουλος δεν είχε επιμείνει 30 χρόνια για το Costa Navarino. Εμείς πάντως κάναμε 10 χρόνια για να υλοποιήσουμε το Capitol και το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, περιμένουμε ήδη 17 για τη δημιουργία του «Πάρκου Αιγαίου», ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου δίπλα στο γήπεδο Καραϊσκάκη, και πλησιάζουμε τα 40 για την ολοκλήρωση του Ερμείον, του παραδοσιακού εμπορικού κέντρου που θα συνδέσει το εμπόριο της Πλάκας (οδός Αδριανού) με το εμπόριο του Μοναστηρακίου (οδοί Πανδρόσου-Ηφαίστου). Αρκεί να σημειωθεί ότι η πρώτη φάση του έργου ολοκληρώθηκε και λειτουργεί από το 1980 και έτσι έγινε το πρώτο εμπορικό κέντρο της χώρας.

Σε μια φαινομενικά αξεπέραστη διαφωνία με κάποιον σημαντικό συνεργάτη σας, πότε επιλέγετε τη «σύγκρουση»;
Ο ορθός λόγος επιβάλλεται να είναι ο ρυθμιστής κάθε σχέσης, επαγγελματικής, οικογενειακής ή κοινωνικής. Υπάρχουν εν τούτοις περιπτώσεις που ακόμη και ιδιαίτερα αξιόλογοι άνθρωποι, χαρακτηριστικοί εκφραστές του ορθού λόγου, εκτρέπονται, συνήθως από ψυχολογικά ή συναισθηματικά αίτια. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο ένα ταρακούνημα για να επανέλθει η τάξη, οπότε μια πρόσκαιρη σύγκρουση είναι η ενδεδειγμένη λύση.

«Ο τρόπος που οδηγώ στους αγώνες», λέει ο Θέοδωρος Χαραγκιώνης, «έχει αρκετά κοινά με την επαγγελματική μου ενασχόληση. Ειδικά σ’ ένα αδύναμο αγωνιστικό το δεξί πόδι του οδηγού πρέπει να είναι πάντα στο γκάζι, ενώ παράλληλα διαχειρίζεται στις στροφές το φρένο ώστε να διατηρεί την ορμή, χωρίς να βγει από το δρόμο».

Στο μακρύ ταξίδι της επιτυχίας/καταξίωσης, σας πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό να σβήσετε τη «μηχανή»;
Ούτε για αστείο! Έχω ακόμη έναν ολόκληρο χρόνο πριν φτάσω τα 70 και, εάν κρίνω από τον πατέρα μου που άρχισε να σκέφτεται για σύνταξη μετά τα 90(!), και εάν δεν έχει διαφορετική βούληση ο Μεγαλοδύναμος, αισθάνομαι ότι έχω πολλά ακόμα να προσφέρω.

«Όλα είναι δρόμος». Πώς το σχολιάζετε, πώς το έχετε κάνει πράξη (στην ενασχόλησή σας);
Ως αυστηρός κριτής των πράξεων μου, μετά από κάθε δύσκολη περίοδο, κρίνω εάν κράτησα σωστά το τιμόνι και κριτικάρω τυχόν στραβοτιμονιές. Διότι το ζητούμενο είναι πάντα να μαθαίνουμε από τα λάθη, είτε τα δικά μας είτε των άλλων, να μην τα επαναλαμβάνουμε και να προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τυχόν νέα. Άλλωστε κάθε οικογενειακή ή επιχειρηματική προσπάθεια είναι ένας δρόμος και η ζωή στο σύνολό της είναι το ίδιο.

Πώς θα επιθυμούσατε να σας θυμούνται όταν έρθει η ώρα να τραβήξετε «χειρόφρενο»;
Ως δημιουργό.

//Το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας και στεγάζεται σε 4.000 τ.μ. στο πολύ ιδιαίτερο κτίριο Capitol σχεδιασμού και δημιουργίας του Θεόδωρου Ν. Χαραγκιώνη. Φιλοξενεί σε κυκλική βάση τα αυτοκίνητα της συλλογής του Ιδρύματος Θεόδωρου και Γιάννας Χαραγκιώνη, μεταξύ των οποίων βρίσκονται «κοσμήματα» της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει εκτός των dream cars περασμένων δεκαετιών, και σπάνια οχήματα κατασκευαστών που δεν δραστηριοποιούνται πια όπως Avion Voisin, Adler, Allard, Diatto, Packard, Facel Vega, Delage, Delahaye, Iso, Dino, Stanguelini, Siata, Frazer Nash, Hrg, Elva, Miller, Offenhauser κ.α.

Διαβάστε ακόμα: Ο Βασίλης Χαρίτος οδηγεί το Volvo S90 D5 AWD Geartronic

TAGS :
volvo Volvo S90 What Drives Me επιχειρηματικότητα Θεόδωρος Ν. Χαραγκιώνης Τι με οδηγεί μπροστά το νόημα της επιτυχίας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook