Balazs Simonyi: «Το τρέξιμο είναι ο ψυχολόγος μου, η επένδυσή μου στο μέλλον, ο τρόπος ζωής μου»

Ο Balazs Simonyi στις 29 Σεπτεμβρίου είναι έτοιμος να κάτσει στην εκκίνηση του Σπάρταθλον 2017 για 5η φορά στη ζωή του.

– Γιατί τρέχετε; Το τρέξιμο σας έχει βοηθήσει να ξεπεράσετε κάποιο τραύμα, κάποια εξάρτηση ή ένα βάρος στη ζωή σας;
Ξεκίνησα να γυρίζω ταινίες πριν από 15 χρόνια και άρχισα να τρέχω πριν από μια 10ετια. Τα Χριστούγεννα του 2007 είχα κατάθλιψη: είχα χωρίσει και παρά το γεγονός ότι ήμουν επιτυχημένος στη δουλειά μου, στη ζωή μου ένιωθα να μην αντέχω. Ένιωθα εξαντλημένος και είχα βαρεθεί. Δεν μπορούσα να καταναλώσω πολύ αλκοόλ, δεν είχα πρόσβαση σε ναρκωτικά, έτσι σκέφτηκα «ΟΚ, ας δοκιμάσω αυτό το αρχαίο φάρμακο: ας σηκωθώ και ας βγω έξω να τρέξω». Άρχισα τρέχοντας σε μαραθώνιο -δεν συνιστώ σε κανέναν να ξεκινήσει έτσι το τρέξιμο- και μετά από 4-5 χρόνια άρχισα να τρέχω υπεραποστάσεις. Αν με ρωτούσες πριν 10 χρόνια, δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ έτσι σήμερα. Ποτέ δεν παραιτούμαι, ποτέ δεν εγκαταλείπω έναν αγώνα.

– Τι είναι αυτό που σας δίνει κίνητρο σε μια υπεραπόσταση, ακόμα και όταν νιώθετε εξαντλημένος;
Η αλήθεια είναι ότι τρέχω υπεραποστάσεις για να εξαντλούμαι. Το τρέξιμο σου δίνει πολλή ενέργεια. Είναι σαν μια ελβετική τράπεζα: αποθηκεύεις ενέργεια και εκείνη αργά ή γρήγορα στην επιστρέφει και με τόκο μάλιστα. Αποκτάς νέες εμπειρίες και νέες ικανότητες που ποτέ δεν πίστευες ότι θα μπορούσες να έχεις. Με το τρέξιμο ζω ξανά πράγματα που έχασα στη ζωή μου: την ελευθερία και την κινητικότητα. Το τρέξιμο είναι ο ψυχολόγος μου, η επένδυσή μου στο μέλλον, ο τρόπος ζωής μου, η περιπέτειά μου.

– Τί σκέφτεστε όταν τρέχετε αγώνες υπερασποστάσεων όπως το Σπάρταθλον; Είναι μια μορφή διαλογισμού;
Πιστεύω ότι οι αγώνες υπεραποστάσεων είναι 10% σωματική και 90% διανοητική άθληση. Είναι ένα σπορ για την ψυχή, όπου πρέπει να προπονήσεις το μυαλό σου περισσότερο από ότι το σώμα σου. Ο καθένας μπορεί να πάρει μέρος σε έναν υπεραγώνα, αρκεί να είναι αποφασισμένος, παθιασμένος και να πείσει τον εαυτό του ότι υπάρχει κάτι στον δρόμο που πρέπει να εξερευνήσει.

Η ταινία μου ULTRA: Τhe Real Marathon ασχολείται περισσότερο με το σωματικό μέρος του αγώνα, αλλά τελικά είναι περισσότερο διανοητικό όπως λέω. Έχω τερματίσει 4 φορές στο Σπάρταθλον και σε μερικές ημέρες θα πάω για τον 5ο μου τερματισμό. Όλη η ιδέα για την ταινία μου ήρθε το 2013, όταν και τερμάτισα για πρώτη φορά.

Το Σπάρταθλον είναι κάτι σαν τα Χριστούγεννα των δρομέων, όχι μόνο εξαιτίας της μοναδικής ατμόσφαιρας της διαδρομής και της σύνδεσης που νιώθεις με τα αρχαία χρόνια, αλλά επειδή είναι ένας αγώνας που τον περιμένεις, χαίρεσαι που τρέχεις μαζί με τους άλλους, λυπάσαι όταν άνθρωποι που περίμενες δεν ήρθαν. Είναι ένας αγώνας που κρατάει ενωμένους σαν γροθιά του δρομείς.

Ο δρομέας και σκηνοθέτης, σε ένα διάλειμμα της υπερπροσπάθειάς του.

– Το να τρέχεις 246 χλμ. είναι κάτι που απολαμβάνει κάποιος, με την φυσιολογική έννοια του όρου ή χρειάζεται και ένας βαθμός μαζοχισμού για να συμμετάσχεις;
Με ενδιαφέρει η προσπάθεια που χρειάζεται για να πάρεις μέρος σε αυτόν τον αγώνα. Και η προσπάθεια από μόνη της είναι κάτι που σου δίνει χαρά, νιώθεις ότι είσαι ζωντανός. Υπάρχουν πολλές άσχημες στιγμές κατά την διάρκεια του αγώνα. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι. Το κάθε σώμα μπορεί να κάνει αυτά που του προσφέρεις. Εμείς, οι δρομείς, απλά μάθαμε το τιθασεύουμε τον πόνο χάρη στην επιθυμία μας να τερματίσουμε.

Στους ανθρώπους αρέσει να βλέπουν άλλους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται. Αυτό άλλωστε αποκαλούμε και δράμα. Και η ταλαιπωρία είναι ένα κομμάτι της ανθρώπινης αντοχής, η προσπάθεια να ανταγωνιστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρέπει να μάθεις τα όριά σου, να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να επαναπροσδιορίσεις τις αντοχές σου. Όσο πιο μακριά φτάσεις, τόσο πιο κοντά θα έρθεις σε αυτή την αναζήτηση: είναι ένα μεγάλο ταξίδι σε ένα παράξενο σύμπαν, που έχουμε τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε.

«Το τρέξιμο μπορεί να είναι πολλά πράγματα: χόμπι, θεραπεία, περιπέτεια, απόδραση, διασκέδαση, ηρεμία, ευτυχία. Μα πάνω από όλα πάθος, τρόπος και στάση ζωής».

– Γιατί πιστεύετε ότι τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει στραφεί στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων;
Ακολουθώ δύο αποφθέγματα. Το ένα έρχεται από το Μαντείο των Δελφών: «Μάθε τον εαυτό σου». Σε έναν αγώνα υπεραπόστασης μπορώ να ελέγχω, να παρατηρώ και να συμμετέχω την ίδια στιγμή. Αυτό οδηγεί στην αυτογνωσία. Το άλλο απόφθεγμα είναι του Rilke: «Πρέπει να αλλάξεις τη ζωή σου». Πραγματικά πιστεύω ότι τέτοιες απόψεις, κάνουν τους ανθρώπους να ασχοληθούν με το τρέξιμο. Σίγουρα υπάρχουν και η πίεση των φίλων, τα social media, η μόδα που όλοι θέλουν να ακολουθήσουν. Αλλά, δεν ασχολείσαι με το τρέξιμο για τους παραπάνω λόγους, επειδή γρήγορα θα τα παρατήσεις. Είναι δύσκολο να ξεκινήσεις, αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο να συνεχίσεις.

Κατά τη γνώμη μου, οι λόγοι που όλος και περισσότερος κόσμος ασχολείται με τις υπερασποστάσεις είναι οι παρακάτω: Πρώτον η εξάσκηση / το κίνητρο της υγείας (χάνεις κιλά, απαλλάσσεσαι από μια εξάρτηση όπως το τσιγάρο ή το αλκοόλ. Αντικαθιστάς μια εξάρτηση με μια άλλη, ωφέλιμη). Δεύτερον η ευεξία, η ηρεμία που σου χαρίζει, η αίσθηση ότι είσαι σε φόρμα, ότι ζεις μια καλή ζωή. Τρίτον, η μεγάλη βοήθεια που σου προσφέρει στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων. Υπάρχουν τέλος και λίγοι που το κάνουν για τα χρήματα, όμως οι πολύ καλοί, elite αθλητές είναι μετρημένοι.

Αν θέλεις να μάθεις κάτι παραπάνω για τον κόσμο ή ακόμα και τον εαυτό σου, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη ζώνη ασφαλείας σου. Το τρέξιμο μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις διάφορα προβλήματα. Το τρέξιμο μπορεί να είναι πολλά πράγματα: χόμπι, θεραπεία, περιπέτεια, απόδραση, διασκέδαση, ηρεμία, ευτυχία. Μα πάνω από όλα πάθος, τρόπος και στάση ζωής.

Η αφίσα της ταινίας του «Ultra: The Real Marathon».

Λίγα λόγια για την ταινία:
Το Ultra: Τhe Real Marathon είναι ένα φιλμ που ακολουθεί πέντε αθλητές που αγωνίζονται στο «Σπάρταθλον». Η ταινία παρουσιάζει την επίπονη προετοιμασία των πρωταγωνιστών και τη δοκιμασία των ορίων αντοχής τους -τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό τους- κατά τα 246 χιλιόμετρα που θα χρειαστεί να καλύψουν μέσα σε 36 ώρες από την Αθήνα μέχρι τη Σπάρτη.
Στα ίχνη του αρχαίου δρομέα Φειδιππίδη, οι πέντε Ευρωπαίοι δρομείς συμμετέχουν στον ιστορικό υπερμαραθώνιο αγώνα δρόμου, που λαμβάνει χώρα στο τέλος του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Είναι ένας από τους πλέον δύσκολους αγώνες υπεραποστάσεων παγκοσμίως και παράλληλα πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω του ιστορικού του υπόβαθρου.

//Το φετινό Σπαρταθλον κάνει εκκίνηση στις 29 Σεπτεμβρίου.

Η ταινία Ultra: Τhe Real Marathon του Balazs Simonyi θα προβληθεί την Τρίτη 3 Οκτωβρίου, στις 20.00, στον Κινηματογράφο Δαναό.

Διαβάστε ακόμα: Αργύρης Παπαθανασόπουλος – «Σπάρταθλον 2015, ο αγώνας της ζωής μου»

TAGS :
Balazs Simonyi Ultra: ο αληθινός Μαραθώνιος' μυαλό όρια Σπάρταθλον σώμα ταινία υπεραποστάσεις ψυχή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook