Μιχάλης Σεΐτης: Παλεύοντας να φορέσει το εθνόσημο στους Παραολυμπιακούς

Στόχος του Μιχάλη είναι πλέον οι Παραολυμπιακοί Aγώνες στο Rio de Janeiro τo 2016. Τόσο κοντά αγωνιστικά μα τόσο μακριά οικονομικά.

Δεν υπάρχει χειρότερο θέαμα από ένα ακρωτηριασμένο πνεύμα. Δεν υπάρχει προσθετική για να το διορθώσεις και να σηκώσεις έναν άνθρωπο που βρίσκεται στα χαμηλά πάλι στα πόδια του. Το θέμα είναι να μη φτάνουμε εκεί. Να προλαβαίνουμε αυτές τις καταστάσεις ακόμα και σε ατομικό επίπεδο.

Ο Μιχάλης Σεΐτης παλεύει για να μπορέσει να φορέσει το εθνόσημο στους Παραολυμπιακούς του 2016. Αλλά παλεύει σχεδόν μόνος, με συμμάχους οικογένεια, φίλους και πρόσφατα το Internet.

Στις 20 Ιουνίου του 2013, η ζωή του Μιχάλη άλλαξε εντελώς. Ένα ατύχημα με μηχανή του στέρησε το δεξί του πόδι. Ακρωτηριασμένος και αναγκασμένος να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του δεν εγκατέλειψε στιγμή την ιδέα να επανέλθει σε αυτό που γούσταρε από μικρός. Στο στίβο, και συγκεκριμένα στους αγώνες ταχύτητας.

Δυο μήνες μετά το ατύχημα κατάφερε να περπατήσει και πάλι με πρόσθετο μέλος. Σε 3,5 μήνες κατάφερε να αγωνιστεί ξανά και σε 6 μήνες συμμετείχε σε meeting στο Dubai, όπου πέρασε το classification και κατατάχθηκε στην κατηγορία T44. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση μάλιστα πήρε ένα χρυσό μετάλλιο στα 200 μ., έπιασε τα όρια για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και έκανε 2 πανελλήνια ρεκόρ, τα οποία κατέρριψε στην επόμενη διοργάνωση.

Αριστερά: Μόλις ένα χρόνο μετά το ατύχημα, σημείωσε δυο από τις κορυφαίες επιδόσεις στον κόσμο στα 200 μ. και 400 μ. της κατηγορίας Τ44. Δεξιά: Ο Μιχάλης Σεΐτης ρυθμίζει το αγωνιστικό τεχνητό μέλος κατά τη διάρκεια προπόνησης με φόντο το ΟΑΚΑ.

Όνειρο πλέον οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Ριο ντε Τζανέιρο τo 2016. Ένα όνειρο τόσο κοντινό αγωνιστικά αλλά τόσο μακρινό οικονομικά για τον 27χρονο αθλητή. «Ξεκίνησα μία προσπάθεια μετά το ατύχημα να προετοιμαστώ για τους Παραολυμπιακούς του 2016. Εκτός από πέντε χορηγούς που έχω, οι οποίοι είναι όλοι γνωστοί και φίλοι και ήθελαν να στηρίξουν αυτό που κάνω, είδα ότι δεν υπάρχει καμία βοήθεια από το Κράτος και πως η προσπάθεια είναι αποκλειστικά δική μου, των γονιών μου και των φίλων μου», εξομολογείται.

Πού είναι, όμως, οι σύλλογοι, οι ομοσπονδίες, το Κράτος, για να στηρίξουν έναν αθλητή που έχει υψηλούς στόχους και θέλει να κατέβει στους Αγώνες όχι για τη συμμετοχή, αλλά για τα μετάλλια; «Δεν υπάρχει καμία πρόθεση κάλυψης εξόδων προετοιμασίας σε κάποιον που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Στο μισό χρόνο που έκανα προπόνηση, δηλαδή έξι μήνες μετά το νοσοκομείο μέχρι και σήμερα, η επίδοσή μου στα 400 μ. ήταν 3η στον κόσμο και στα 200 μ. ήταν 6η στον κόσμο. Σε περίπτωση που είμαι καλά στην υγεία μου, ο τελικός είναι το μόνο σίγουρο. Δεν πάω όμως μόνο για τον τελικό, πάω για κάτι περισσότερο και πιστεύω ότι αξίζει την προσπάθεια να το κυνηγήσω».

Η σκληρή προπόνηση με το τεχνητό μέλος έχει αποδώσει καρπούς με τον Μιχάλη να έχει καταρρίψει αρκετές φορές το πανελλήνιο ρεκόρ.

Με αφορμή την προσπάθεια του Μιχάλη Σεΐτη, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε τι θα γινόταν αν στη θέση του, με τις επιδόσεις και τις προκρίσεις του, ήταν ένας αρτιμελής αθλητής. «Είμαι και στο ΣΕΓΑΣ και στο ΕΑΟΜ ΑΜΕΑ, καθώς είμαι μέλος σε 2 συλλόγους . Ήρθα σε επαφή μαζί τους και με τις αντίστοιχες ομοσπονδίες, από τις οποίες έμαθα πως δεν υπάρχει καμία δυνατότητα υποστήριξης. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποιο πλάνο για να χρηματοδοτούν τους αθλητές με αναπηρία, σε αντίθεση με τους αρτιμελείς που μπαίνουν στο σχεδιασμό του ΣΕΓΑΣ και παίρνουν κάποια χρήματα. Για εμάς υπάρχει ο σχεδιασμός, υπάρχουν οι κατηγορίες, αλλά μπαίνεις για να μπαίνεις, χωρίς να υπάρχει χρηματοδότηση».

Ο Μιχάλης κοινοποίησε την προσπάθεια του στο groopio και απευθύνεται πλέον σε όλους μας, ώστε να μαζέψει €35.000. Μπορεί το ποσό να ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Ένα αγωνιστικό τεχνητό μέλος κοστίζει πάνω από €10.000 και του είναι απολύτως απαραίτητο, καθώς αυτό που διαθέτει τώρα έχει παρουσιάσει μία ρωγμή και είναι στην Ιρλανδία για επιδιορθώσεις. Αυτό σημαίνει δέκα ημέρες χωρίς προπονήσεις. Τα υπόλοιπα χρήματα είναι για την προετοιμασία δύο ετών.

Τον ρωτήσαμε τι θα κάνει σε περίπτωση που δεν καταφέρει να μαζέψει τα χρήματα. «Η προσπάθεια είναι τιτάνια και σε προσωπικό και σε οικονομικό επίπεδο, αλλά, αν δεν βγαίνεις οικονομικά, μέχρι που μπορείς να φτάσεις; Το πρόβλημα είναι καθαρά οικονομικό. Θα φτάσω όπου μπορώ, θα κάνω ό, τι μπορώ και αν δεν καταφέρω κάτι νομίζω πως θα σταματήσω την προσπάθεια» μας είπε ο 27χρονος αθλητής.

Ορισμένοι υποστηρίζουν πως ένα σύγχρονο Κράτος φαίνεται από τρία απλά πράγματα: Από το πώς συμπεριφέρεται στους συνταξιούχους, από το αν φροντίζει τα αδέσποτα και από το αν στηρίζει τα άτομα με αναπηρία. Ιδού λοιπόν η ευκαιρία. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν, διότι σε αυτήν την περίπτωση λεφτά υπάρχουν.

Διαβάστε ακόμα: Ο πρωταθλητής στο αλεξίπτωτο πλαγιάς Απόστολος Μαυροθαλασσίτης, αφού βρέθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι, τώρα κερδίζει αγώνες με αεροπλάνο.

TAGS :
αθλητής ΑΜΕΑ Μιχάλης ΣΕΓΑΣ Σεϊτης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook