Δήμητρα Κολοτούρα: Ανατροπές, περιπέτεια και η δημιουργική ζωή πίσω από τον οίκο Zeus+Δione 
Πώς πάει το ελληνικό κρασί στην Αγγλία; 
Τι είναι, τελικά, αυτά τα βρετανικά clubs; 
«1905 London»: ένα νέο εστιατόριο με κρητική «ψυχή» στην καρδιά του Λονδίνου 
«Rules»: το αρχαιότερο εστιατόριο του Λονδίνου, ζεσταίνει καρδιές από το 1798 
Aladdin Sane 1973, cover Design by Brian Duffy and Celia Philo, make up by Pierre La Roche © Duffy Archive
Πέρασα μερικά από τα πιο καθοριστικά χρόνια της ζωής μου κάνοντας μεταπτυχιακά αρχιτεκτονικής στο Λονδίνο, τη δεκαετία του ’80. Ήταν η εποχή του ποστ-πανκ και των New Romantics, αλλά και της πρόσφατα αποδημήσασας Μάργκαρετ Θάτσερ, του δόγματος «three is no society, only families and individuals», της μεγάλης κόντρας με τους ανθρακωρύχους του Άρθουρ Σάργκιλ και του πολέμου των Φόκλαντς.
Η μουσική έπαιζε πάντοτε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, ως ένας πολυσυλλεκτικός ανθρωπος όμως, που ενδιαφερόταν και για τα εικαστικά, την αρχιτεκτονική, τη φόρμα, ένας από τους μεγαλύτερούς μου ήρωες στο χώρο δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο Ντέιβιντ Μπάουι. Ο «Λευκός Δούκας» είναι ένας πραγματικός πρωτοπόρος του στιλ, ένας διανοούμενος δανδής κι ένας απαράμιλλος εκλεκτιστής, με αυτή την ιδιαιτερότητα που εκλύεται τόσο αυθεντικά μόνο στη Γηραιά Αλβιώνα. Είναι ο μουσικός που πάντρεψε το ροκ με την εικόνα, τις περσόνες, την περφόρμανς και τα εικαστικά, ο καλλιτέχνης που καθόρισε το Ροκ εντ Ρολ όσο κανένας άλλος, έχοντας επηρεάσει ενεργά, μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες, μια πλειάδα ετερόκλητων καλλιτεχνών από εντελώς διαφορετικούς χώρους ‒κι αυτό έχει τη σημασία του. Δυστυχώς ως σήμερα δεν έχω καταφέρει να δω κάποια συναυλία του, είτε εκείνη την εποχή είτε αργότερα, σε οποιαδήποτε χώρα. Τον Ντίλαν τον έχω δει πέντε-έξι φορές, ο Τζιμ (Μόρισον) πέθανε όταν ήμουν παιδάκι, απέμενε αυτή η «κατάρα» του Μπάουι.
Τον Απρίλιο βρέθηκα ξανά στο Λονδίνο, μετά από ένα μεγάλο ‒αναγκαστικό‒ διάλειμμα. Με ένα λόγο παραπάνω, αυτή τη φορά, να είμαι κυριολεκτικά ενθουσιασμένος: την έκθεση με τον τίτλο «David Bowie is» στο περίφημο Victoria and Albert Museum. Στο Μουσείο προσφέρθηκε μοναδική πρόσβαση στο αρχείο του Μπάουι, ώστε να διοργανωθεί η πρώτη διεθνής ρεστροσπεκτίβα αφιερωμένη σε αυτή την πραγματικά ιλιγγιώδη καριέρα. Φιλοξενούνται περισσότερα από 300 εκθέματα: χειρόγραφοι στίχοι, αυθεντικά κοστούμια, αντικείμενα μόδας, σπάνιες φωτογραφίες και οπτικοακουστικό υλικό, σκηνικά, όργανα μουσικής… Μιλάμε για ένα κανονικό προσκύνημα στο ναό του καλλιτέχνη που, μαζί με Μπομπ Ντίλαν και τον Τζιμ Μόρισον, θαυμάζω πιο πολύ από τον κόσμο της μουσικής.
David Bowie Is, credit: Victoria and Albert Museum, London
David Bowie Is, credit: Victoria and Albert Museum, London
David Bowie Is, credit: Victoria and Albert Museum, London
Με το που πάτησα το πόδι μου στη βρετανική πρωτεύουσα, πριν ακόμα αρχίσω το trip down to memory lane –επίσκεψη στο παλιό σπίτι, στο St. John’s Wood, όπου έμεινα επί τρία συναπτά έτη, επίσκεψη στο παλιό μου πανεπιστήμιο (Architectural Association, Bedford Square) –, πριν λοιπόν από οτιδήποτε άλλο, πήρα τηλέφωνο στο Μουσείο, να κλείσω θέση. Εννοείται πως δεν μιλάμε για μια μικρή γκαλερί στο Σόχο, αλλά για ολόκληρο εικαστικό κολοσσό: κοτζάμ Victoria and Albert Museum. Φανταστείτε την απόλυτη απογοήτευσή μου όταν άκουσα «Συγγνώμη, αλλά η έκθεση είναι sold out μέχρι τις… 12 Ιουνίου!».
Πήρα μια ελαφρά δόση μεθαδόνης βλέποντας τη συμπαθητική έκθεση του Ρόι Λιχτενστάιν στην Tate Modern, ο μεγάλος «Λευκός Δούκας» όμως θα έμενε για μένα, ακόμα μια φορά, απωθημένο.
Ως κερασάκι στην τούρτα, την τελευταία μέρα μου στο Λονδίνο έζησα ένα συγκοινωνιακό δράμα: οι κεντρικοί δρόμοι ήταν μπλοκαρισμένοι για τη δημοσία δαπάνη κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ, της «Σιδηράς Κυρίας » που άνοιξε το δρόμο για την παγκοσμιοποίηση, την ελεύθερη αγορά και τον δίχως όρια νεοφιλελευθερισμό.
Στη θεωρία της αφήγησης υπάρχει ένας όρος που λέγεται «closure». No Bowie yet, but no Maggie anymore.
Ο Αλέξης Σταμάτης είναι συγγραφέας. Τελευταίο του βιβλίο το μυθιστόρημα «Μπορείς να κλάψεις μες στο νερό;» (εκδόσεις Καστανιώτη)
David Bowie and William Burroughs, 1974. Photograph by Terry O’Neill. Hand colouring by David Bowie. Courtesy of The David Bowie Archive 2012. Image © V&A Images
Photo collage of manipulated film stills from The Man Who Fell to Earth c1975-6 Design by David Bowie, film stills by David James Courtesy of The David Bowie Archive 2012. Film stills © STUDIOCANAL Films Ltd
Cut up lyrics for ‘Blackout’ from “Heroes”, David Bowie, 1977© The David Bowie Archive 2012. Image © V&A Images
Original photography for the Earthling album cover. Union Jack coat designed by Alexander McQueen in collaboration with David Bowie, 1997 © Frank W Ockenfels 3
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
