Κρίστοφερ Γουόκεν, Αλ Πατσίνο. Φίλοι και συνεργάτες, μόνο που ο πρώτος κρατάει μια σφαίρα και για τον κολλητό του.
Είκοσι οκτώ χρόνια έμεινε έγκλειστος ο Βαλ (Αλ Πατσίνο), μη θέλοντας να αποκαλύψει τους συνεργάτες του σε μια ληστεία. Έτσι, την ημέρα της αποφυλάκισής του είναι αποφασισμένος να ζήσει αρκετά απ’ όσα στερήθηκε στη φυλακή: σεξ, ποτό, γλέντι, ναρκωτικά, χορός, μπιλιάρδο, ταχύτητα (όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά). Έξω από τη φυλακή τον περιμένει ο φίλος και συνεργάτης του Ντοκ (Κρίστοφερ Γουόκεν), ο οποίος ωστόσο έχει αναλάβει να τον σκοτώσει έπειτα από εντολή που έχει πάρει από το παλιό αφεντικό τους Κλάπχαντς (Μαρκ Μαργκόλις)…
Ανδρική ταινία ή η πιο ανδρική ταινία του καλοκαιριού; Το δεύτερο! Γιατί πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα φιλμ, στη διάρκεια του οποίου ακούγονται ατάκες από τον 73χρονο Αλ Πατσίνο του τύπου «Κρύβω έναν πύθωνα στο παντελόνι μου, σκληρό σαν το Βράχο του Γιβραλτάρ» (απευθυνόμενος σε μια παρέα εικοσιπεντάχρονων κοριτσιών) ή «Οι λεκέδες από αίμα δεν βγαίνουν από τα ρούχα». Ένα (ηλικιωμένο) buddy movie που κάνει λόγο για όλα όσα ξετρελαίνουν τους άνδρες και νοηματοδοτούν τις ζωές τους.
Τι είναι ο άνδρας χωρίς την ερωτική επαφή; Ανάπηρος! Τι είναι χωρίς το ποτό; Ξενέρωτος! Χωρίς την ταχύτητα; Καναπεδάτος! Χωρίς την απαραίτητη έκκριση αδρεναλίνης; Έτοιμος για ευθανασία! Χωρίς σεβασμό στη φιλία και τον προσωπικό του κώδικα ηθικής; Κάθαρμα! Ο Φίσερ Στίβενς, παραγωγός στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Λούι Ψυχογιός «Ο όρμος» (2009), επιλέγει μεσαία πλάνα για να καδράρει σκαμμένα χωρίς γοητεία πρόσωπα και να διεισδύσει στον πυρήνα της σκέψης ανθρώπων που επιδιώκουν να ζήσουν με ένταση τις στιγμές που τους αφήνει ο χρόνος, καθώς αυτός βρίσκεται στην αντίστροφη μέτρηση.
Μετά από είκοσι οκτώ χρόνια στη φυλακή, ο Βαλ (Αλ Πατσίνο) θέλει να ζήσει ξανά όλα όσα στερήθηκε εκεί.
Φυσικά δεν πρόκειται για την καλύτερη ερμηνεία του Αλ Πατσίνο, ούτε για την αρτιότερη του Κρίστοφερ Γουόκεν, όμως το touch των δύο ηθοποιών, φυσικά και του Άλαν Άρκιν, που δίνει μια άφθαστη παράσταση ως «θαυματουργός επιβήτορας», αφήνει στα κάδρα της ταινίας τη χαρακτηριστική πατίνα του χρόνου. Τελικά, οι «Νομοταγείς τύποι» (Διανομή: Odeon) είναι μια ήσσονος σημασίας ταινία στη φιλμογραφία του Αλ Πατσίνο, που είτε την αγαπάς για την παλιοκαιρισμένη γραφή της –η τελευταία σεκάνς, όπως άλλωστε και οι χαρακτήρες, παραπέμπει στα φιλμ του Σαμ Πέκινπα– είτε την απεχθάνεσαι, γιατί βρίσκεται στον αντίποδα του politically correct ρεύματος. Προσωπικά, την αγαπήσαμε!
Οι χαρακτήρες παραπέμπουν στα φιλμ του Σαμ Πέκινπα.
Μαζί με τον Άλαν Άρκιν, ένα αξιομνημόνευτο τρίο, σε ένα (ηλικιωμένο) buddy movie για όλα όσα ξετρελαίνουν τους άνδρες και νοηματοδοτούν τις ζωές τους.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
