Μια ασύδοτη εποχή!

Τα Society Hooker’s Balls στα φόρτε τους.

Οι χρυσές εποχές μοιράζονται, μέσα στους αιώνες, ένα κοινό φυλαχτό. Δεσπόζει πάντα όρθιο, σαν θαυμαστικό, και χωρίς αυτό το θαυμαστικό δεν ολοκληρώνεται κανένα χρυσό κεφάλαιο της ιστορίας και της φαντασίας. Η χρυσή εποχή του Περικλέους! Η ρωμαϊκή ρώμη των μονομάχων! Η Αναγέννηση των αισθήσεων, των τεχνών και των γραμμάτων! Το Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’70! Χρυσές μνήμες, ασύδοτα μυστικά, απέραντη στύση, χίλιες και μία νύχτες στα μονοπάτια του χρόνου. Πόσα θαυμαστικά; Όσα και τα αστέρια. Αναστεναγμοί, οργασμοί και καρδιοχτύπια: ιδού τι ανανεώνει την υπεροχή του πολεμιστή και την ψυχή του καλλιτέχνη.

Προτού περπατήσει ο θεάνθρωπος στη Γη, προτού το σεξ αφοριστεί ως ο τελευταίος πειρασμός, προτού επινοηθούν οι όροι «ομοφυλοφιλία» και «ερμαφροδιτισμός» προτού, προτού, προτού… το σεξ ήταν το μέλι του πολιτισμού. Χωρίς το νέκταρ της στύσης, ο Πλάτων, ο Καίσαρας, ο Μικελάντζελο και ο… Γουόρεν Μπίτι δεν θα περνούσαν στο πάνθεον της μνήμης ως μεγαλοφυΐες, ο καθένας πάντοτε στο είδος του.

Ο Ρομάν Πολάνσκι σε στιγμές μέθεξης-και μέθης.

Πολύ προτού υπάρξει Χόλιγουντ, ο Πλάτων υποστήριξε πως τον καιρό της Δημιουργίας η κάθε ψυχή φτιαχνόταν στο σύμπαν και κατευθυνόταν στο δικό της αστέρι: από εκεί ξεκινούσε αργότερα για τη Γη, όπου έφτανε μεταμορφωμένη σε ανθρώπινο πλάσμα και συγκεκριμένα σε άνδρα. Ναι, τότε η ανθρώπινη φυλή, σύμφωνα πάντα με τον φιλόσοφο, απαρτιζόταν μόνο από θνητούς άντρες, των οποίων η μοίρα ήταν να ερωτοτροπούν μεταξύ τους και να επιστρέφουν στα αστέρια τους μετά από μια καλοζυγισμένη ζωή, για να ξαναγεννηθούν αργότερα. Δεν ζούσαν όμως όλοι οι άνδρες ακριβώς με μέτρο και σύνεση στην πρώτη τους ζωή, γι’ αυτό και η μεγάλη τιμωρία των άσωτων και των δειλών –thank God!– ήταν τη δεύτερη φορά που άφηναν το αστέρι τους να ξαναγεννιούνται στη Γη ως κάτι κατώτερο, ως γυναίκες!

Και τι αποζητούσαν περισσότερο από κάθε άλλο οι γυναίκες; Αυτό, βεβαίως, που «κόπηκε» από την προηγούμενη ζωή τους, αυτό που έλειπε από τον κουτσουρεμένο τους καβάλο. Κι έτσι ο κόσμος μοιράστηκε πιο πονηρά ανάμεσα σε αυτούς που το είχαν και σε αυτούς που το ποθούσαν. Έτσι ο φαλλός στεφανώθηκε ως ο βασιλιάς των αισθήσεων που κατά καιρούς αγαπήθηκε και ελεεινολογήθηκε όσο κανένα άλλο σύμβολο εξουσίας και φετίχ. «Παραμύθια» αντέτειναν οι διαφωτισμένοι στην εποχή του φεμινισμού, αλλά, αγαπητοί μου, μεταξύ σοβαρού και αστείου, από πού ξετρύπωσαν η Ιστορία και η Φιλοσοφία; Μα, από τους μύθους της μνήμης και ο φαλλός, όντας πάντοτε ο ψηλότερος φάρος στους ωκεανούς της μνήμης και των μύθων, δεν σταμάτησε ποτέ να αναβοσβήνει!

Ο Χιου Χέφνερ σε θερινό… κάστινγκ.

Η λίγκα των «προικισμένων»

Αν και δεν (θα μπορούσε να) πιστεύει στον Θεό, ο Τζακ Νίκολσον, έχει κάθε λόγο να τον ευχαριστεί που, παρότι δεν του δόθηκε –αν και θα το άξιζε!– η ευκαιρία να περπατήσει γυμνός στην αρχαία Αθήνα, το άστρο του τον έφερε στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του «Πολέμου των Άστρων». Μια εποχή εφάμιλλη, αν όχι πιο ασύδοτη, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά στη λατρεία του φαλλού, με εκείνη της αρχαίας Αθήνας και η οποία, αναμφίβολα, ήταν η πιο δημιουργική, ερωτική και καυτή περίοδος που γνώρισε ποτέ το Χόλιγουντ. Διόλου τυχαία οι χρονικογράφοι της πιο ξακουστής κοιλάδας καταγράφουν σήμερα με νοσταλγία τη χολιγουντιανή δεκαετία του ’70 ως τη «χρυσή εποχή του Χόλιγουντ». Ήταν τότε που οι πιο ξακουστοί άνδρες της κοιλάδας, κατάφεραν, όπως και οι αρχαίοι Αθηναίοι, να δημιουργήσουν πρωτοποριακές καλλιτεχνικές δημιουργίες σε ένα περιβάλλον ερωτικού φιλελευθερισμού και αστείρευτης δημιουργικής έξαρσης και αναζήτησης. Ήταν, επίσης, η εποχή όπου η έκφραση «με το φαλλό στο χέρι» δεν σήμαινε ζημιά, αλλά το αντίθετο.

Κυριολεκτικά και μεταφορικά, ο φαλλός ήταν ο αρχηγός της κοιλάδας. Γι’ αυτό ο Τζακ Νίκολσον, ο Γουόρεν Μπίτι και οι φίλοι τους δεν αγόραζαν ποτέ εσώρουχα. Τον άφηναν ελεύθερο κάτω από το παντελόνι και συχνά τον έπιαναν μπροστά στις κυρίες που ήταν έτοιμες. Βλέπεις, η αντρική ερώτηση στο Χόλυγουντ της δεκαετίας του ’70 δεν ήταν «πόσα την εβδομάδα;» αλλά «πόσα τη νύχτα;» και η ειλικρινής απάντηση ήταν «τέσσερα», «πέντε» ή και «δέκα». Τα αγόρια της κοιλάδας δεν έλεγαν ποτέ ψέματα μεταξύ τους.

Ο Τζακ Νίκολσον ρούφηξε τους χυμούς του Χόλιγουντ των ’70s ως το μεδούλι.

Το σεξ γινόταν παντού: σε καναπέδες, σε αυτοκίνητα, σε κήπους, σε βεράντες, σε παραλίες, σε κουζίνες, σε πλατό, σε τρέιλερ, σε δημόσιες τουαλέτες. Όσοι δεν βιάζονταν ιδιαίτερα έφταναν και στο κρεβάτι. Μπορεί να το ξεχνούν σήμερα όσοι ωρύονται πως ο Ρομάν Πολάνσκι πρέπει να τιμωρηθεί επειδή βίασε μια ανήλικη στο σαλόνι του Τζακ Νίκολσον στη δεκαετία του ’70, η αλήθεια όμως είναι πως πολλές ενήλικες και ανήλικες κατέφθαναν από παντού στο Χόλυγουντ της εποχής εκείνης με την ελπίδα πως κάποιος auteur του βεληνεκούς του Πολάνσκι ή κάποιος σταρ του επιπέδου του Τζακ και του Γουόρεν θα τους ζητούσε να γδυθούν για ένα γρήγορο.

Ο Χάρολντ Ρόμπινς έγινε μπεστ σελερίστας εξιστορώντας τη χολιγουντιανή λίμπιντο της δεκαετίας του ’70 και οι ιστορίες του δεν ήταν μακριά από την αλήθεια. «Οι καλύτερες γνωριμίες», διηγήθηκε κάποτε ο Ρόμπινς, «γίνονταν στα πάρτι της έπαυλης του Χιου Χέφνερ (στο Χόλιγουντ) ή του Τζακ Νίκολσον. Από ένα σημείο και μετά, κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι άνδρες συστηνόμασταν στις καλεσμένες με το τρίτο μας χέρι. Το αφήναμε ελεύθερο και όρθιο και κανείς δεν είχε πρόβλημα – εκτός από εκείνους που το είχαν μικρό».

Πάνω απ’ όλους μετρούσαν όσοι υπερείχαν σε μέγεθος και δολάρια, αν και στο A-list του Χόλιγουντ των 70’s το μέγεθος μετρούσε πιο πολύ από το δολάριο, γι’ αυτό και το μεγαλύτερο πρόβλημα τότε στην κοιλάδα ήταν ότι τα φιλόδοξα κορίτσια ήταν πολύ περισσότερα από τους διαθέσιμους προικισμένους πρίγκιπες του A-list. «Στο Χόλιγουντ των ‘70’s ο εθισμός στο σεξ ήταν σαφώς πολύ ισχυρότερος από τον εθισμό στα ναρκωτικά», ισχυρίζεται ένας παρατηρητής. «Γι’ αυτό και το Χόλιγουντ τότε ήταν συγκριτικά αθώο σε σχέση με αυτά που θα ακολουθούσαν. Ήταν αρχαία Αθήνα και Ρώμη μαζί. Υπήρχε ένας αυθόρμητος όσο και ανεπανάληπτος οργασμός, ερωτικός και δημιουργικός.

Η ζωή επιφύλασσε στον Χέφνερ… κουνέλια με πετραχήλια.

Κοιτώντας πίσω, όλα αυτά τα καμώματα των 70’s φαντάζουν απίστευτα ασύδοτα. Τότε όμως, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, υπήρχε στον αέρα μια ερωτική αφέλεια μέσα στα όρια της οποίας όλα ήταν επιτρεπτά και δικαιολογήσιμα. Η λαγνεία και η δημιουργία πήγαιναν μαζί και το σεξ κατά καμία έννοια δεν αποτελούσε ταμπού. Αν σήμερα ένας σκηνοθέτης ή πρωταγωνιστής βγάλει το σηκωμένο πέος του και πει σε κάποια στάρλετ «έλα να ξεσκιστούμε», εκείνη θα του κάνει μήνυση και η καριέρα του θα απειληθεί. Τότε, όμως, ήταν τόσο φυσικό όσο και η ζωή. Στην πραγματικότητα πολλά κορίτσια παρακαλούσαν να τα κοιτάξουν ο Μπίτι ή ο Πολάνσκι με το χέρι στον καβάλο και να τους πουν «έλα να ξεσκιστούμε».

Μπορεί σήμερα να ακούγεται αισχρό, τότε όμως τα λόγια αυτά ήταν απλώς ένας κώδικας γνωριμίας, απόλαυσης και – πού ξέρεις;– συνεργασίας». Υποτίθεται πως κάπως έτσι πήρε η Ναστάζια Κίνσκι τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Τες» που σκηνοθέτησε ο Πολάνσκι. Σε κάποιο ανάλογο ρόλο ίσως να έφτανε και η Σαμάνθα Γκέιμερ, η 13χρονη που «βίασε» –με τη θέληση της (;) υπό την επήρεια ναρκωτικών που της έδωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης στη βίλα του Νίκολσον το 1977, αν δεν επενέβαινε η μαμά της – η οποία, όταν το έμαθε, μήνυσε τον Πολάνσκι με τα γνωστά συνεπακόλουθα.

Στα… σαγόνια του Γουόρεν Μπίτι

Ο Ρομάν Πολάνσκι δεν ήταν, βεβαίως, ο μοναδικός άτακτος εκείνη την εποχή. Στο παλαιότερο μπεστ-σέλερ του «Easy Riders Raging Bulls», ο χρονικογράφος του Χόλιγουντ Πίτερ Μπίσκιντ περιέγραψε πολύ ζωντανά μερικά ακατάλληλα χολιγουντιανά στιγμιότυπα από τα 70’s που σήμερα οι τέως της A-list προτιμούν να μη θυμούνται. Στιγμιότυπα όπως εκείνο με τον τριαντάρη τότε Μάρτιν Σκορσέζε, λίγο πριν από την επιτυχία του «Ταξιτζή», να κυνηγάει ολόγυμνος στη Μαχόλαντ Ντράιβ μια στάρλετ με την οποία έβγαινε, και η οποία προφανώς τον παράτησε ένα βράδυ για κάποιον ισχυρότερο, φωνάζοντας της «Μη μ’ αφήνεις!» Ή εκείνο με τη Φέι Ντάναγουεϊ, στο αποκορύφωμα της δόξας της, να πετάει στο πρόσωπο του Πολάνσκι ένα φλιτζάνι με τα ούρα της, στα γυρίσματα του «Chinatown», επειδή ο σκηνοθέτης νόμιζε πως η σταρ θα του καθόταν –σαν τις άλλες– για ένα γρήγορο.

Η Τζούλια Φίλιπς, η γνωστή παραγωγός που βραβεύτηκε με Όσκαρ για το «Κεντρί», περιέγραψε κάποτε τη δεκαετία του ’70 ως την πιο ασύδοτη εποχή όπου οι γυναίκες, όπως σχολίασε η ίδια, «αντιμετωπίζονταν με την ίδια φαλλοκρατική αλαζονεία που γνώρισαν οι αρχαίες γυναίκες στην Αθήνα και τη Ρώμη». Το μεμουάρ της Φίλιπς «You’ll Never Eat Lunch in this Town Again» έσκασε σαν βόμβα στο Χόλιγουντ το 1991. Πέρα από τα άπλυτα των διασήμων, έβγαζε στη φόρα και όλα τα ερωτικά μυστικά και καπρίτσια των 70’s σε μια στιγμή που το Χόλιγουντ έστριβε απότομα από τη λεωφόρο της φιληδονίας στο στενοσόκακο του συντηρητισμού. Διόλου τυχαία, η Φίλιπς, η οποία παρέλαβε το Όσκαρ της, το 1973, υπό την επήρεια τόσης κοκαΐνης που είχε ξεχάσει το λόγο της, πέθανε πριν από οχτώ χρόνια εντελώς εξοστρακισμένη από το γκέτο των διασήμων.

Ρομάν Πολάνσκι, από τους πιο δυνατούς παίκτες.

Η Φίλιπς είχε περιγράψει το Χόλιγουντ των 70’ς ως μια κοιλάδα όπου το μόνο απαγορευμένο πράγμα ήταν το συναίσθημα. Γι’ αυτό οι γάμοι των επιφανών «κατοίκων» του κρατούσαν μερικούς μήνες το πολύ, γι’ αυτό η Λιζ Τέιλορ άλλαζε συζύγους σαν σκουλαρίκια, γι’ αυτό οι άπειρες σταρ έπρεπε να προσέχουν πολύ τα λόγια τους τις νύχτες. Όταν μια γυναίκα στην αρχαία Αθήνα, πέραν ίσως της Ασπασίας του Περικλή, έλεγε «σ’ αγαπώ!» σε έναν άνδρα, αισθανόταν την αντρική ειρωνεία σαν χαστούκι.

Στο Χόλιγουντ των 70’ς απλώς η φουκαριάρα έμπαινε στο black list των αγοριών και δεν έβλεπε φαλλό ολκής μέχρι θανάτου. Βαριά η καταδίκη. Γι’ αυτό μην το πεις ποτέ το «σ’ αγαπώ». Απλώς έλα στο πάρτι χωρίς κιλότα. Ώσπου να γυρίσει ο Μπλέικ ‘Εντουαρντς το 1979 το «Δέκα» –την ξακουστή κινηματογραφική σύνοψη μιας λάγνας δεκαετίας–, ο Γουόρεν Μπίτι είχε σταματήσει να μετράει. Μπορεί ο Τζακ να ήταν ο μάγκας, ο Ουόρεν όμως θα κατόρθωνε το αξεπέραστο ρεκόρ –όχι μόνο για τα δεδομένα του Χόλιγουντ, αλλά και για εκείνα του Καζανόβα, του Δον Ζουάν και του Ρουμπιρόζα μαζί. Με πόσες γυναίκες έχει κοιμηθεί ο Μπίτι; Σύμφωνα με τον Πίτερ Μπίσκιντ, με σχεδόν 13.000, εκ των οποίων οι περισσότερες του δόθηκαν στη δεκαετία του ‘70.

Γουόρεν Μπίτι, ο “Μεγάλος Ερωτικός” της εποχής.

Όπως υπολογίζει ο Μπίσκιντ στο «Σταρ», τη βιογραφία του Ουόρεν Μπίτι, η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο χειμώνα, πρόκειται για απλά μαθηματικά: Ο Μπίτι κοιμήθηκε με 12.775 γυναίκες, αριθμό στον οποίο συμπεριλαμβάνονται τα όρθια γαμήσια στο πλατό, τα γρήγορα με εκείνες από το σπίτι των οποίων περνούσε για ένα «γεια» το μεσημέρι, τα πιο χαλαρά με τα dates το απόγευμα και τα βραδινά με τις «σχέσεις». Όπως ομολόγησε κάποτε ο ηθοποιός, του ήταν αδύνατον να κοιμηθεί τις νύχτες χωρίς να κάνει σεξ και δεν του άρεσε να παίρνει ούτε υπνωτικά ούτε κοκαΐνη. Έπαιρνε μόνο, από τα 22 του, πολλές βιταμίνες, έπινε αποκλειστικά γάλα από σόγια και καροτόζουμο και προτιμούσε τις αφροδισιακές τροφές, για να αντέχει στον πρωταθλητισμό.

Πέρα από πετυχημένος σταρ (βραβευμένος με Όσκαρ), σκηνοθέτης και παραγωγός, ο Γουόρεν αναδείχτηκε σε αρχέτυπο νάρκισσου στο Χόλυγουντ, ο γόης με το γλυκό παρουσιαστικό και τις ατέλειωτες ορμές που σκλάβωσε τις διασημότερες γυναίκες. Όταν έπαιξε τον ερωτομανή κομμωτή στην καλτ επιτυχία «Shampoo», όλο το Χόλυγουντ ήξερε την αλήθεια, και η αλήθεια ήταν πως η λίστα αναμονής των γυναικών που περίμεναν να τις ευλογήσει ο πιο ασταμάτητος φαλλός της κοιλάδας ήταν ατέλειωτη και ανυπόμονη.

Αργότερα μπορεί να μαζεύτηκε κάπως, μετά τη βράβευσή του με Όσκαρ σκηνοθεσίας για τους «Κόκκινους», όπως υπαινίχτηκε όμως κάποτε η Κάρλι Σάιμον, η γνωστή τραγουδίστρια που μια εποχή συνδέθηκε μαζί του, ο Μπίτι πήρε Όσκαρ σκηνοθεσίας επειδή δεν υπάρχει ακόμα Όσκαρ ναρκισσισμού. Ακόμα θυμούνται οι συνεργάτες του την απαίτηση του, τη χρονιά των «Κόκκινων», να αποσυρθεί η διαφημιστική φωτογραφία της ταινίας λίγο πριν από την πρεμιέρα και να ρετουσαριστεί ώστε να φαίνεται περισσότερο φουσκωμένος ο καβάλος στο παντελόνι του –«θα πρέπει να ήταν το ακριβότερο ρετουσάρισμα καβάλου στην ιστορία του σινεμά», παρατηρεί ο Μπίσκιντ. Η Σάιμον του αφιέρωσε ένα από τα διασημότερα τραγούδια της, το «You’re so vain».

Στα πάρτι της έπαυλης του Big Jack , η χολιγουντιανή λίμπιντο χτυπούσε κόκκινο

«Θέλω να δοκιμάσω την ψυχή σου»…

Αποτελεί κοινό μυστικό πως όλοι οι άνδρες της εποχής ζήλευαν το στεφάνι πρωταθλητισμού που κρεμόταν από τον φαλλό του Ουόρεν Μπίτι. Και όχι μόνο στο Χόλιγουντ. Η χολιγουντιανή λαγνεία των 70’s δεν άφησε ανεπηρέαστο το Μανχάταν, όπου ο συγγραφέας Νόρμαν Μέιλερ κυκλοφορούσε ως ο «Μπίτι των λογοτεχνικών σαλονιών». Στο πρόσφατο μεμουάρ «Αγαπώντας τον Μέιλερ», μια τέως ερωμένη του συγγραφέα, ο οποίος πέθανε το 2007 σε ηλικία 84 ετών, η Κάρολ Μάλορι –η οποία στη δεκαετία του ’70 πέρασε επίσης νύχτες αγκαλιά με τον Μπίτι, τον Ροντ Στιούαρτ, τον Πίτερ Σέλερς, τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, τον Σον Κόνερι, τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι (όλοι πρωταγωνιστές του A-list)–, περιγράφει τον εντελώς χολιγουντιανό τρόπο με τον οποίο την προσέγγισε ο Μέιλερ στην πρώτη γνωριμία τους, σε ένα πάρτι στο Μανχάταν:

«Βγάλε την κιλότα σου», της είπε. «Θέλω να δοκιμάσω την ψυχή σου». Σε ένα άλλο μεμουάρ, το «Εισιτήριο για το τσίρκο», το οποίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με εκείνο της Μάλορι, η Νόρις Τσερτς Μέιλερ (μία από τις πρώην συζύγους του συγγραφέα) εξηγεί ότι ο Μέιλερ μπορεί να μην ήταν γόης σαν τον Μπίτι, αυτό όμως που τον έκανε ακαταμάχητο, πέρα από το κοφτερό μυαλό του, ήταν οι τρίχες του σώματος του (με τις οποίες η Νόρις έκανε κάποτε μαξιλάρι) και πάνω απ’ όλα, όπως το τοποθετεί η ίδια, «ο μεγαλοπρεπής φαλλός του».

Η ατάκα «Θέλω να δοκιμάσω την ψυχή σου!» ήταν ένα σύνθημα χάρη στο οποίο, όπως ειρωνεύεται μια κοσμική κυρία, από αυτές που στο σημερινό Χόλιγουντ αποκαλούνται «παλιές καραβάνες», «η ψυχή λούφαξε στα σκέλια και έφτασε να είναι ταυτόσημη με μια πρόθυμη οπή, κρυμμένη πίσω από το δασάκι της ήβης – τότε δεν ήταν ακόμα της μόδας να το ξυρίζουμε». Να μερικές από τις επώνυμες ψυχές που δοκίμασε ο Μπίτι: Τζόαν Κόλινς, Τζέιν Φόντα, Τζούλι Κρίστι, Νάταλι Γουντ, Τζάκι Ωνάση, Ντάιαν Κίτον, Λιβ Ούλμαν, Ιζαμπέλ Ατζανί, Ελ Μακ Φέρσον.

Τον ξεπαρθένεψε η Φόντα στα είκοσί του, για να τον χάσει λίγο αργότερα από την επόμενη. «Αναγκάστηκα να τον αφήσω, διότι δεν άντεχα άλλο», εκμυστηρεύτηκε η Τζόαν Κόλινς, η οποία τον άρπαξε από τη Φόντα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60. «Δεν σταματούσε ποτέ…, θα πρέπει να ήταν όλες αυτές οι βιταμίνες που έπαιρνε». Όταν ο Μπίσκιντ της ζήτησε να επιβεβαιώσει τη φήμη πως ο Μπίτι μπορούσε να εκσπερματώνει επτά φορές σε μία νύχτα, η Κόλινς απάντησε: «Ίσως ναι, εγώ όμως από ένα σημείο και μετά απλώς σερνόμουν εξουθενωμένη στο κρεβάτι. Παύοντας να μετράω». Παρότι οι περισσότεροι της παρέας του A-list είχαν ιδιαίτερη αδυναμία, όπως το τοποθετεί ο Μπίσκιντ, σε κορίτσια που είχαν κερδίσει ή ήταν υποψήφια για Όσκαρ, ο Μπίτι δεν σταματούσε εκεί.

Νίκολσον και Μπίτι με τον πορνοστάρ Χάρι Ριμς.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, η σχέση του με την Τζούλι Κρίστι ήταν το αγαπημένο θέμα των κουτσομπολιών και των ταμπλόιντ. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Μπίσκιντ, «το τρέιλερ του Μπίτι παρέμενε μονίμως γεμάτο από θηλυκές θαυμάστριες που μπαινόβγαιναν διαρκώς». Όπως διηγήθηκε μία από αυτές, «μου έκανε εντύπωση πως πολλά κορίτσια που το έκαναν μαζί του στο τρέιλερ, δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η Τζούλι Κρίστι, η οποία έπαιζε τότε στο θέατρο στη Νέα Υόρκη, πετούσε κάθε Σαββατοκύριακο για να είναι κοντά του στο Χόλιγουντ. Μερικά από αυτά τα κορίτσια ήταν παχουλά, μερικά είχαν ίχνη από μουστάκι πάνω από τα χείλια τους, άλλα είχαν σπυριά και ήταν άσχημα. Εκείνον όμως δεν τον σταματούσαν ούτε τα σπυριά ούτε τα μουστάκια».

Όπως περιγράφει ο Μπίσκιντ, «ένα βράδυ του τηλεφώνησε μία πρώην που δεν τη θυμόταν και η οποία ήταν πλέον παντρεμένη στο Κολοράντο. Του είπε πως είχε καρκίνο του στήθους και είχε κάνει μαστεκτομή και γι’ αυτό ο άντρας της αρνιόταν πια να κοιμηθεί μαζί της. Ο Μπίτι έγινε έξω φρενών. «Σε παίρνω αυτήν τη στιγμή. Μπες στο αεροπλάνο κι έλα τώρα!», της είπε ο Μπίτι. Όσοι νομίζουν ότι ο Πολάνσκι ξεπέρασε τα όρια, ξεχνούν ότι, πολύ προτού ο σκηνοθέτης αποπλανήσει την Σαμάνθα Γκέιμερ, ο Μπίτι έκανε σεξ με τη Σερ όταν εκείνη ήταν ακόμα δεκαέξι ετών.

Ο τελευταίος νοσταλγός

Άραγε πόσο ασύδοτα ακούγονται όλα αυτά στις μέρες του Ομπάμα, όπου ο Πολάνσκι είναι εξόριστος από την Αμερική και ο… εβδομήντα-φεύγα Ουόρεν Μπίτι είναι πλέον μπαμπάς και πιστός σύζυγος της Ανέτ Μπένινγκ (η τελευταία του «εκδρομή» ήταν στα κατάβαθα της «ψυχής» της Μαντόνα, απ’ όπου βγήκε κάπως ντροπιασμένος); Ωστόσο, όπως παρατηρεί ένα αναλυτής, «η δεκαετία του ’70 θεωρείται σήμερα ως η τελευταία χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, ένα φεγγάρι όπου σκηνοθέτες και κοινό αντιμετώπιζαν ακόμα τις ταινίες ως τέχνη, προτού η κινηματογραφική βιομηχανία πουλήσει την ψυχή της στο δολάριο και εξελιχθεί σε μια μηχανή παραγωγής blockbusters.

Ανεξάρτητα από την ποιότητα των ταινιών της δεκαετίας του ’70, η κουλτούρα που τις ενέπνευσε ήταν αλλόκοτη, ένας σπάνιος συνδυασμός απελευθέρωσης και ανεμελιάς που ακολούθησε την ερωτική αφύπνιση των 60’ς και προηγήθηκε του AIDS, μια αχαλίνωτη εποχή υπό την επήρεια των ναρκωτικών και της φήμης. Σαφώς και η δεκαετία εκείνη φαντάζει μισογυνική και ίσως να ήταν, ο κόσμος όμως τότε σκεφτόταν αλλιώς. Γι’ αυτό είναι αδύνατον να φανταστεί κάποιος τους σημερινούς σταρ να ζουν και να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Ο Τζόνι Ντεπ και ο Τομ Κρουζ ποτέ δεν θα διέθεταν το σπίτι τους σε κάποιο φίλο που θέλει να ερωτοτροπήσει με μια 13χρονη, ο Μπόνο και ο Μπραντ Πιτ προτιμούν τη φιλανθρωπία από το σεξ. Οι καιροί έχουν αλλάξει».

Ο συγγραφέας Χάρολντ Ρόμπινς υπηρέτησε την πορνογραφία όχι μόνο με την πένα, αλλά και με το “κανόνι” του, όπως διαφήμιζε ο ίδιος το πέος του.

Η τελευταία αναλαμπή των 70’s φώτισε σαν ρετρό πυροτέχνημα τον Λευκό Οίκο το 1998, όταν ο Μπιλ Κλίντον άγγιξε με το «πούρο» του τη «ψυχή» της Μόνικα και η οικουμένη αναθάρρησε. Επρόκειτο ίσως για το κύκνειο πραξικόπημα του φαλλού μετά το τέλος μιας χρυσής εποχής. Ο Κλίντον, τον οποίο στις μέρες της προεδρίας του αποκαλούσαν και «Έλβις», ήταν ένα καθαρόαιμο βλαστάρι της δεκαετίας των χίπηδων, ανήκε στην ίδια λίγκα των «προικισμένων» με τον Μπίτι και τον Μέιλερ και δεν είναι τυχαίο πως δύο από τους πιο πιστούς φίλους και οπαδούς του ήταν ο Γουόρεν και ο Τζακ.

Οι ιστορικά κατατοπισμένοι δεν ξεχνούν πως η ερωτική νοοτροπία του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’70 ήταν απόρροια της γενικότερης φιλοσοφίας των ηγετών της δημοκρατικής παράταξης, οι οποίοι στην «κοιλάδα των ονείρων» αντιμετωπίζονταν πάντοτε ως εθνοσωτήρες. Δεν ήταν δα και τόσο τρομερό που ο Μπίτι εκσπερμάτωνε επτά φορές σε μια νύχτα στην αγκαλιά της Τζόαν. Ήδη πριν από τη γνωριμία των δυο τους, ο Κένεντι, φορτωμένος αμφεταμίνες, εκσπερμάτωνε εξίσου πολλές φορές στο οβάλ γραφείο, αγκαλιά με σπυριάρες μικρούλες –σαν αυτές που θα τιμούσε αργότερα ο Μπίτι– όσο η Τζάκι έφτιαχνε τα νύχια της στο μπουντουάρ.

Ο Μπιλ ήλπιζε πως θα επαναλάμβανε το ρεκόρ του Κένεντι, η εποχή όμως δεν του το επέτρεψε. Τα ρολά είχαν κατέβει και τα θαυμαστικά της χρυσής εποχής είχαν μπει στη βιτρίνα. Η Χίλαρι γαύγισε και η οικουμένη ξαναμπήκε στη θέση της: να τι παθαίνουν οι ρετρό πρίγκιπες με τον ακαταπόνητο φαλλό. Έτσι έσβησε η επανάσταση των 70’s. Έτσι ο Ομπάμα έμεινε αγκαλιά με τη Μισέλ και ο Αλ Γκορ με την οικολογία. Βαρετές μέρες, θα μου πείτε. Ούτε για ένα λεπτό, όμως, μη σας ξεγελάσουν ο νέος καθωσπρεπισμός και οι κυρίες με τα βαρετά εσώρουχα. Ο φάρος δεν θα σταματήσει ποτέ να αναβοσβήνει. Αλλιώς ο πλανήτης θα σταματήσει να γυρνά και οι ψυχές των φαλλών θα αποκλειστούν στα μακρινά αστέρια τους.

Πολάνσκι, Χέφνερ και συντροφιά.

Διαβάστε ακόμα: Χάρολντ Ρόμπινς, ο άνθρωπος που ανακάλυψε το SEX

TAGS :
μπίτι νίκολσον πολάνσκι σεξ χόλιγουντ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook