Νέα Υόρκη, 1988.

    Δεν είναι απλά ο πιο γνωστός εικαστικός που έχει «εξάγει» (έστω και χωρίς να το θέλει) η Κίνα τα τελευταία χρόνια. Είναι από τους πλέον αγαπητούς καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο, με τα έργα του και την ακτιβιστική του δράση να απασχολούν συχνά πυκνά τα ΜΜΕ.

    Όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ai Weiwei έχει περάσει πολλά στη ζωή του. Έχει ζήσει τα παιδικά του χρόνια εξόριστος στις δυτικές επαρχίες της Κίνας. Το 2011 συνελήφθη από τις αρχές της χώρας του επειδή μιλούσε ανοικτά για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, με αποτέλεσμα το hashtag #FreeAiWeiwei να κατακλύσει τα social media. Ενώ πριν από δύο χρόνια απασχόλησε και πάλι τον Τύπο, όταν του κρατήθηκε το διαβατήριο και του απαγορεύτηκε η έξοδος από την Κίνα.

    Study of Perspective / White House, 1995.

    Στην Ελλάδα τον μάθαμε καλύτερα το 2015, κατά την επίσκεψή του στη Λέσβο, προκειμένου να δει από κοντά το δράμα της προσφυγικής κρίσης – μερικές από αυτές τις εικόνες που αντίκρισε, παρουσιάστηκαν στην έκθεσή του Ai Weiwei at Cycladic. Ενώ πριν από λίγες ημέρες έδειξε και πάλι την ευαίσθητη πλευρά του, μέσα από τη νέα του έκθεση -μήνυμα για τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες σε όλο τον πλανήτη- Law of the Journey στην Πράγα.

    Πεκίνο, 2003.

    Τώρα όμως, ήρθε η στιγμή να γνωρίσουμε μια άλλη του πλευρά. Ή για την ακρίβεια την «ακατέργαστη» πλευρά του. Η έκθεση #AiWeiwei στο Σικάγο μας ταξιδεύει στα πρώτα του καλλιτεχνικά χρόνια, καθώς παρουσιάζει υλικό από την περιπλάνησή του στους δρόμους και τα μαγαζιά της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’80, στιγμές από τη φωτογραφική σειρά Study of Perspective, που έτρεξε ο Weiwei από το 1995 έως το 2003, αλλά και την περίφημη φωτογραφία του Dropping A Han Dynasty Urn.

    Dropping A Han Dynasty Urn, 1995.

    Illumination, 2009.

    //Η έκθεση #AiWeiwei παρουσιάζεται στο MoCP του Σικάγο έως τις 2 Ιουλίου.

     

    Διαβάστε ακόμα: Ματιά βαθειά, Κωνσταντίνος Πίττας

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top