alain de botton

«Δεν θα είχα γίνει ο συγγραφέας που είμαι αν στα είκοσί μου δεν ανακάλυπτα τις ”Μυθολογίες” του Ρολάν Μπαρτ. Στις σελίδες τους έμαθα πώς να προσεγγίζω τη βαθύτερη διάσταση της υποτιθέμενης μπανάλ πραγματικότητας», λέει ο Αλέν ντε Μποτόν.

Βρίσκω πάντοτε μεγάλη απόλαυση στον Μαρσέλ Προυστ, στα «Δοκίμια» της Βιρτζίνια Γουλφ, στα μη λογοτεχνικά βιβλία του Νόρμαν Μέιλερ. Σαγηνευτική θεωρώ επίσης τη συλλογή δοκιμίων «The unquiet grave», του Σίριλ Κόνολι, όπου αποκαλύπτει τις θέσεις του για τις γυναίκες, τη θρησκεία, το θάνατο, το πάθος, την αποπλάνηση και τη λογοτεχνία.

Οι «Μυθολογίες» του Ρολάν Μπαρτ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.

Οι «Μυθολογίες» του Ρολάν Μπαρτ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.

Αγαπώ τον Μοντένιο (δοκίμια), κυρίως όταν επισημαίνει ότι οι φιλόσοφοι δεν γνωρίζουν τα πάντα και ότι θα ήταν σοφότεροι αν γελούσαν λίγο παραπάνω με τον εαυτό τους. Κι επίσης τον Σενέκα όταν, στις «Επιστολές ενός Στωικού», μας διδάσκει πώς να αντιμετωπίζουμε ήρεμα την καταστροφή. «Γιατί να θρηνείς για κάποιες στιγμές της ζωής; Ολόκληρη είναι για κλάματα», γράφει.

Ο Άρθουρ Σοπενάουερ («Δοκίμια και Αφορισμοί»), τέλος, είναι ένας ακόμα σπουδαίος πεσιμιστής που σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος. Όλοι οι άνθρωποι, γράφει, φαντάζονται με ευκολία την τελειότητα. Το πρόβλημα ξεκινά όταν θεωρούν ότι η τελειότητα μπορεί να υπάρξει στη γη. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα ελαττώματα.

Αγαπώ πολύ όλα αυτά τα βιβλία, δεν θα είχα γίνει όμως ο συγγραφέας που είμαι αν στα είκοσί μου δεν ανακάλυπτα τις «Μυθολογίες» του Ρολάν Μπαρτ. Στις σελίδες τους έμαθα πώς να προσεγγίζω τη βαθύτερη διάσταση της υποτιθέμενης μπανάλ πραγματικότητας.

//Ο Αλέν ντε Μποτόν είναι συγγραφέας.

Διαβάστε ακόμα: Όταν ο Λευτέρης Λαζάρου ήταν άφραγκος

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top