Η όμορφη Λιβανέζα δικηγόρος θυμίζει μια παλιότερη, επίσης διάσημη, εκπάγλου ομορφιάς κι αυτή, συνονόματή της, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Ασμαχάν”.

Ο μακαρίτης ο Νίκος Παπάζογλου έλεγε σ’ ένα τραγούδι του απ’ το «Χαράτσι»: «Είμ’ ερωτευμένος, δεν μ’ενδιαφέρει ό,τι κι αν πουν, με μια απ’ τις Καρυάτιδες, με μια απ’ αυτές που λείπουν». Μαζί με τις Καρυάτιδες της Αμφίπολης, τώρα μας προέκυψε μια καινούργια εξ ανατολών, με σάρκα και οστά, σύγχρονη αυτή. Που ήρθε για να μας βοηθήσει (με το αζημίωτο, φυσικά) να πάρουμε πίσω τις άλλες «καρυάτιδες». Αυτές που λείπουν.

Έτσι μπήκε στη ζωή μας η Αμάλ, η νεόνυμφη κυρία Κλούνεϊ. Άστραψαν τα φλας και γέμισαν τα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα. Η εξωτική ομορφάδα κι η κομψότητά της μάγεψε σύσσωμο τον αρσενικό πληθυσμό όλου του πολιτικού φάσματος, σίγουρα τη θαύμασαν κι οι γυναίκες (άσχετο αν μερικές λύσσαξαν που τύλιξε τον πολύφερνο εργένη), μάθαμε με κάθε λεπτομέρεια τα σινιέ ρούχα που φορούσε, και τι περιλάμβανε το μενού του Βαρούλκου. Μετά έφυγε και μας άφησε με την προσμονή της επιστροφής. Της δικής της και των «μαρμάρων». Βλέπετε, όταν το παρόν είναι ζοφερό, τότε ακόμη και τα προγονικά μάρμαρα του μακρινού παρελθόντος συνιστούν μια κάποια ελπίδα. Σύμπτωση ή όχι, στα αραβικά «Αμάλ» σημαίνει ελπίδα.

To αηδόνι του αραβικού κόσμου και πιθανή κατάσκοπος, η Αμάλ αλ Ατράς, με την πολυτάραχη ζωή της έδωσε κι εκείνη μπόλικη τροφή στις φυλλάδες της εποχής.

Σ’ εμένα πάλι, η όμορφη Λιβανέζα δικηγόρος θύμισε μια πολύ παλιότερη, επίσης διάσημη, συνονόματή της και, τουλάχιστον κατά το ήμισυ, συμπατριώτισσά της. Ο λόγος για την Αμάλ αλ Ατράς, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ασμαχάν. Γεννημένη το 1912 από οικογένεια Δρούζων, από Σύριο πατέρα και Λιβανέζα μάνα, η Ασμαχάν εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο σε νεαρή ηλικία, όπου κι έκανε σπουδαία καριέρα κυρίως ως τραγουδίστρια και, δευτερευόντως, ως ηθοποιός. Εκπάγλου καλλονής κι αυτή, αλλά και με φωνή αηδονιού, η Ασμαχάν έγινε μία από τις μεγαλύτερες σταρ του αραβικού κόσμου, μαζί με τη μεγάλη Ουμ Καλσούμ, της οποίας υπήρξε σύγχρονη.

Η πολυτάραχη ζωή της Ασμαχάν έδωσε μπόλικη τροφή στα σκανδαλοθηρικά έντυπα της εποχής. Τρεις σύζυγοι και τέσσερα διαζύγια (με τον έναν παντρεύτηκε και χώρισε δυο φορές), δύο απόπειρες αυτοκτονίας, κατηγορίες για σπατάλες και έκλυτη ζωή και, φυσικά, λατρεία από το κοινό. Το τραγικό τέλος της ήρθε λίγο πριν από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ηλικία μόλις τριανταδύο ετών κι ήταν αντάξιο της κινηματογραφικής ζωής της. To αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε έπεσε σ’ ένα αρδευτικό κανάλι, η ίδια έχασε τις αισθήσεις της και πνίγηκε, ο οδηγός όμως εξαφανίστηκε. Ο θάνατός της δεν εξιχνιάστηκε ποτέ: άλλοι τον αποδίδουν στην Βρετανική Αντικατασκοπεία κι άλλοι στην Γκεστάπο, μιας και στην ταραγμένη εκείνη περίοδο θεωρήθηκε πως η Ασμαχάν ήταν πράκτορας.

Ένα από τα πιο ωραία τραγούδια της είναι αυτό το «Ya habibi ta’ala» («Αγάπη μου γύρισε κοντά μου», σε ελεύθερη απόδοση). Με το χρηματιστήριο να καταρρέει και τα spreads να εκτοξεύονται, το απευθύνουμε ως επίκληση στη σύγχρονη Αμάλ, μπας και μαζί της επανέλθει κι η ελπίδα. Τρομάρα μας…

Ακούστε εδώ το τραγούδι «Ya habibi ta’ala»:

 

Διαβάστε ακόμα: Καρυάτιδες, σέξι γοβάκια και hard bop.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top