Φωτογραφία: Πάνος Μιχαήλ

«Τις 14 ημέρες που μου πήρε για να τελειώσω τους “Μικρούς κυρίους” της Louisa May Alcott (ευχόμενος ποτέ να μην τελειώσουν), έγινα μάλλον ήδη κάτι σαν συγγραφέας». Φωτογραφία: Πάνος Μιχαήλ

Οι «Μικροί Κύριοι» της Louisa May Alcott είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα ποτέ μόνος. Στα ελληνικά. Οκτώ προς εννέα ετών. Έξω, Χριστούγεννα. Εγώ, στο (μικρό) καθιστικό. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο, εκεί, πλάι μου. Οι γονείς, σε άλλο/α δωμάτιο/α, αλλά όχι μακριά. Αίσθημα ευτυχίας.

Ο γλυκανάλατος πουριτανισμός του βιβλίου ούτε με αφορούσε κι ούτε βέβαια με ενδιέφερε να τον εντοπίσω τότε. Μα κι ούτε τώρα με ενδιαφέρει. Τέτοια βιβλία είναι οι κινητήριοι μηχανισμοί της μάγευσης, κι ως τέτοιοι καρφώνονται για πάντα στην καρδιά σου. Μου χάρισε τη στιγμή που ένιωσα πως τα βιβλία έκτοτε θα είναι το παιχνίδι μου. Πλήρης, μόνος, μαζί με όλους, ταυτόχρονα.

«Το όνομα της συγγραφέως έγινε είδος μαγικού κουδουνίσματος μέσα μου, εξαίσιο κλειδί προς κάτι: Λουίζα Μαίη Άλκοτ»

Αξεδιάλυτα ενώθηκε το αίσθημα αυτό με την εποχή των Χριστουγέννων (προ αποκαθήλωσής τους, μετά τα 29 μου έτη). Η φράση δεν υπήρχε ακόμη μες στο νου, αλλά τις ώρες εκείνες του εννιάχρονου βραδιού, με τους άλλους να κοιμούνται μακάρια, και μ’ εμένα να επιθυμώ ποτέ να μην τελειώσει το βιβλίο, αυτός θα ήταν ο υποτιτλισμός μου αν υπήρχε: «Είμαι Χριστούγεννα».

1507413_10202158176668748_1363175647_o

«Τέτοια βιβλία είναι οι κινητήριοι μηχανισμοί της μάγευσης, κι ως τέτοιοι καρφώνονται για πάντα στην καρδιά σου».

Τις 14 ημέρες που μου πήρε για να τελειώσω τους «Μικρούς κυρίους» της Louisa May Alcott (ευχόμενος ποτέ να μην τελειώσουν), έγινα μάλλον ήδη κάτι σαν συγγραφέας. Συνεπαρμένος από αυτό που συμπυκνώνεται έτσι εκεί. Το όνομα της συγγραφέως έγινε είδος μαγικού κουδουνίσματος μέσα μου, εξαίσιο κλειδί προς κάτι: Λουίζα Μαίη Άλκοτ.

Είναι οι παλιές αυτές στιγμές που ανακαλείς όταν μεγάλος πια ερωτεύεσαι κάποιον βαθιά. Το αίσθημα πληρότητας που μοιράζεσαι με κάποιον, μαζί και μόνος. Θαλπωρή. Στην αγκαλιά του πρώτου μαγικού βιβλίου, της πρώτης μη-μητέρας, του ανθρώπου που σου δίνει δίχως να ζητά, μα και που του δίνεις δίχως να ζητάς. Μια δυσεπίτευκτη φαντασίωση, ναι. Μα τροφοδότης της ζωής μας.

//Ο Βασίλης Αμανατίδης είναι ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Τελευταίο του βιβλίο, η ποιητική σύνθεση «μ_otherpoem: μόνο λόγος», Νεφέλη 2014.

 

Διαβάστε ακόμα: Top 5 λογοτεχνικά ξενοδοχεία.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top