andreitarkovski_770

30 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του μεγάλου Ρώσου δημιουργού.

«Όταν μιλάω για την ποίηση δεν την σκέφτομαι σαν ένα είδος. Η ποίηση είναι μια συνειδητοποίηση του κόσμου, ένας ιδιαίτερος τρόπος για να μιλήσεις για την πραγματικότητα». Αυτό είχε πει κάποτε ο Andrei Tarkovsky, ένας δημιουργός που κατάφερε να περάσει την ποίηση στις ταινίες του και να δώσει στην μεγάλη οθόνη το ποιητικό άρωμα που της έλειπε.

Ο Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, στα 25 χρόνια που βρέθηκε στην πρώτη κινηματογραφική γραμμή παρουσίασε μόλις 7 ταινίες μεγάλου μήκους, αλλά όλες κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους, μετατρέποντας τον Tarkovsky στον σημαντικότερο εκπρόσωπο του ρωσικού κινηματογράφου και ένας από τους σημαντικότερους του Ευρωπαϊκού.

Γεννημένος στο χωριό Ζαβράγιε το 1932, σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ το 1956 πήγε στην κινηματογραφική σχολή VGIK και φοίτησε δίπλα στον Μιχαήλ Ρομ. Ως πτυχιακή εργασία παρουσίασε το φιλμ Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, που κατά πολλούς αποτελεί την πρώτη του κινηματογραφική δουλειά.

andrei_rublev_russian_poster

Η αφίσα της ταινίας «Αντρέι Ρουμπλιόφ».

Ωστόσο η αναγνώριση θα έρθει δύο χρόνια μετά, με την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους. Η ταινία Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν κέρδισε τρία βραβεία στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, μεταξύ των οποίων το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Μια μεγάλη καριέρα είχε ξεκινήσει.

Μια καριέρα που σημαδεύτηκε και από κόντρες με το Σοβιετικό κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι ολοκλήρωσε την δεύτερή του ταινία Αντρέι Ρουμπλιόφ το 1966, αλλά τελικά προβλήθηκε στη ΕΣΣΔ το 1971, έστω κι αν δύο χρόνια νωρίτερα είχε βραβευτεί στο φεστιβάλ Καννών.

Ο ίδιος έλεγε για τη σχέση του με την χώρα του στο Ημερολόγιό του. «Δεν μπορώ να ζήσω στη Ρωσία, αλλά ούτε μακριά από αυτήν» ενώ σε κάποιο άλλο σημείο εξέφραζε την απογοήτευσή του που δεν τον άφηναν να μεταφέρει τις ιδέες του στη μεγάλη οθόνη: «Η τέχνη τους τρομάζει» έγραφε.

Τελικά το 1983 θα κάνει το μεγάλο βήμα στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία για τα γυρίσματα της ταινίας Νοσταλγία – κατά πολλούς το καλύτερό του φιλμ. Η γνωριμία του με την Ιταλία θα τον οδηγήσει να εγκατασταθεί εκεί αρχικά, προτού μετακομίσει στη Γαλλία.

Στη Γαλλία θα αφήσει και την τελευταία του πνοή το 1986 και σε ηλικία 54 ετών. Πρώτα, βέβαια, είχε δει την τελευταία του ταινία Θυσία να κερδίζει τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ των Καννών. Μια ταινία που αποτύπωνε και τις σκέψεις του Tarkovsky για τη σχέση ανάμεσα στη φύση, τον άνθρωπο και τον δρόμο προς την καταστροφή που έχει πάρει.

9fab214f3a7dfc2b94c553679ac95e6d

Η αφίσα της ταινίας «Νοσταλγία».

Και τώρα, με αφορμή τα 30 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατό του, η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου τιμάει τη μνήμη του και παρουσιάζει όλες τις ταινίες μεγάλου μήκους του Ρώσου σκηνοθέτη.
– Νοσταλγία, Σάββατο 19/11 στις 20.45, Ααβόρα
– Αντρέι Ρουμπλιόφ, Κυριακή 20/11 στις 21.00, Ααβόρα
– Η Θυσία, Κυριακή 20/11 στις 21.15, Τριανόν
– Σολάρις, Δευτέρα 21/11 στις 21.45, Τριανόν
– Στάλκερ, Παρασκευή 25/11 στις 22.15, Ααβόρα
– Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν, Σάββατο 26/11 στις 18.00, Ααβόρα

 

//Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε εδώ.

 

 

Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Κοτανίδης – «Ο Ζαχαριάδης είναι ένας τραγικός ήρωας της σύγχρονης ιστορίας μας»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top