Πάτρα- Παραλία Καλόγριας: άντρας με ομπρέλα – φούστα.

    -Τι είναι για σένα η φωτογραφία;

    Ένα παιχνίδι πραγματικότητας και φαντασίας. Περιμένω πάντα για ένα τυχαίο γεγονός, γιατί η γοητεία του απρόοπτου είναι αυτό που επιδιώκω και αυτή τελικά που με συναρπάζει πολύ. Όσο πιο απρόοπτο είναι ένα συμβάν τόσο πιο αξιομνημόνευτη είναι και η φωτογραφία για μένα.

    -Πως προέκυψε αυτή η ιδέα, να ενώνεις στοιχεία μιας πραγματικότητας που δεν αντιλαμβάνονται οι άλλοι;

    Τελείως τυχαία και επηρεασμένος και από άλλους αντίστοιχους φωτογράφους για να είμαι ειλικρινής. Εντάξει, δεν κατέληξα σε αυτό το “είδος” απευθείας. Υπήρχε μία εξέλιξη που πήγε προς τα κει, σιγά-σιγά.

     

    Βουδαπέστη, downtown: ακροβάτης από αφίσα κλέβει τσάντα λαϊκής.

    -Και τί είναι τελικά η φωτογραφία «δρόμου»;

    Κάθε καλλιτέχνης προσπαθεί να φανερώσει το ύφος του και την καλλιτεχνική του ταυτότητα με όποιο τρόπο μπορεί. Η φωτογραφία δρόμου είναι κάτι πιο σύνθετο από μια απλή αποτύπωση εικόνων. Για μένα είναι μια μορφή εκδήλωσης της τέχνης που κρύβει ο καθένας μέσα του.

    -Πιτσιρικάς, τι δουλειά έλεγες ότι θα κάνεις «όταν μεγαλώσεις»;

    Όταν ήμουν μικρός πάντα έλεγα ότι θα γίνω σκηνοθέτης. Ειλικρινά ακόμη το πιστεύω, αλλά παραμένει ένα μακρινό όνειρο.

    «Η φωτογραφία δρόμου είναι κάτι πιο σύνθετο από μια απλή αποτύπωση εικόνων. Για μένα είναι μια μορφή εκδήλωσης της τέχνης που κρύβει ο καθένας μέσα του».

    -Τελικά τι δουλειά κάνεις σήμερα;

    Αντί για σκηνοθέτης έγινα στρατιωτικός. Κάτι που είναι, όπως καταλαβαίνεις, τελείως στο άλλο άκρο.

    -Ποιό ήταν το πρώτο «αληθινό μοντάζ» που ανέβασες στο Instagram;

    Ξεκίνησα την πρώτη μου απόπειρα πειραματιζόμενος με το ασπρόμαυρο. Η πρώτη μου φωτογραφία είχε να κάνει με μία ομάδα παιδιών που έκανε ποδήλατο και αποθανάτισα τη στιγμή που το ένα από αυτά έπεφτε.

    -Ποια θες να είναι η πρώτη αντίδραση κάποιου που βλέπει τις φωτογραφίες σου;

    Όταν κάποιος βλέπει τις φωτογραφίες μου δεν προσμένω θαυμασμό ή εντυπωσιασμό.  Αυτό που ευελπιστώ είναι η κατανόηση ότι αυτό που προβάλλω δεν είναι προσβλητικό.

    Κάτω δεξιά: παράλληλα φιλιά στην Ομόνοια. Κάτω αριστερά : Παράλληλα ουράνια τόξα σε δρόμο της Βουδαπέστης. Πάνω δεξιά: Σκύλος “βγαίνει” μέσα από τσάντα στην Αχαρνών. Πάνω αριστερά: “παιχνίδια” με το φλαμίνγκο στην Ζάκυνθο.

    -Πόση ώρα σου παίρνει για να ετοιμάσεις μια φωτογραφία;

    Είμαι πάρα πολύ αναποφάσιστος. Ορισμένες φορές χρειάζομαι την βοήθεια του «κοινού». Ειδικά όταν έχω τραβήξει παρόμοιες φωτογραφίες μπορεί να μου πάρει και μέρες μέχρι να αποφασίσω για το ποια μου αρέσει πιο πολύ. Όταν γίνει η επιλογή της την αναρτώ στο Instagram με βαριά καρδιά, και αυτό γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρος για την επιλογή μου! Συνήθως δεν χρειάζεται να πειράξω καθόλου τις φωτογραφίες μου αλλά έχω τρομερή επιμονή με την ευθυγράμμιση της φωτογραφίας.

    «Βλέπω και εγώ ό,τι βλέπουν όλοι. Όλοι θα μπορούσαν, πιστεύω, να κάνουν αυτό που κάνω και εγώ αρκεί να έχουν υπομονή και επιμονή».

    -Ποια σημεία της πόλης είναι τα πιο «εύκολα»;

    Με βοηθούν πολύ για τις φωτογραφίες μου τα πολυσύχναστα σημεία μιας πόλης, όπως επίσης και τα έτοιμα «κάδρα» που έχουν οι δρόμοι, μία ωραία αφίσα που μπορώ να παίξω σε αυτή, ένας έντονα βαμμένος τοίχος, έξυπνες επιγραφές κλπ. Απαραίτητη προϋπόθεση στα παραπάνω είναι να έχει άπλετο φως του ηλίου ώστε να τα αναδεικνύει.

    -Βλέπεις κάτι που οι άλλοι δεν βλέπουν. Αυτό, πόσο σου έχει αλλάξει την ματιά σου στα πράματα στην καθημερινότητα;

    Όχι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Βλέπω και εγώ ότι βλέπουν όλοι. Πιστεύω ότι όλοι θα μπορούσαν να κάνουν ότι κάνω και εγώ αρκεί να έχουν υπομονή και επιμονή. Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία με έχει κάνει να βλέπω πιο καλά λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας. Είναι αλήθεια ότι σε κάθε μου βήμα, βλέπω και ένα φωτογραφικό κάδρο.

    -Σε έχει πάρει κανείς χαμπάρι όταν τον φωτογραφίζεις;

    Ευτυχώς όχι. Δεν με έχει πάρει ακόμα κανείς. Προσπαθώ να μη γίνομαι βέβαια ποτέ αντιληπτός έτσι και αλλιώς.

    Ισραήλ, παραλία Τελ -Αβιβ, ένας σκύλος που “κρύβει” τον άνθρωπο του: κι αυτή είναι η πιο αγαπημένη φωτογραφία του daganth.

    -Ποιο είναι το ποιο αστείο που σου έχει τύχει;

    Πάρα πολλά. Οι δρόμοι στις πόλεις είναι διάχυτοι με αστεία συμβάντα. Θυμάμαι έναν τύπο που κατουρούσε σε έναν τοίχο. Στον τοίχο ήταν ζωγραφισμένο ένα πρόσωπο με τεράστιο στόμα. Μπορείτε να καταλάβετε που σημάδευε.

    -Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου “μονταζιακή” φωτογραφία;

    Την πιο αγαπημένη μου φωτογραφία την τράβηξα στο Τελ-Αβίβ στο Ισραήλ. Στη παραλία καθόταν ένα πελώριος σκύλος δίπλα στο αφεντικό του. Από την οπτική γωνία που την έβγαλα γινότανε ένα παιχνίδισμα με το σώμα του σκύλου και του αφεντικού του λες και τα πόδια του ήταν προέκταση του σκύλου.

    -Υπάρχει κάποιο βαθύ σχόλιο ή μήνυμα πίσω από αυτό που κάνεις;

    Η φωτογραφία που κάνω δεν έχει κάποιο βαθύ μήνυμα. Την βλέπω καθαρά εικαστικά. Υπάρχει ανιδιοτέλεια στις φωτογραφίες μου. Δεν περιμένω να αποκομίσει κάτι ο θεατής. Είναι προσωπικές μου οι ανησυχίες και όχι ένα αποτέλεσμα που τυχών μπορεί να ικανοποιήσει άλλους ανθρώπους.

    -Έχεις φωτογραφίσει θέματα και εκτός Αθηνών; 

    Έχω φωτογραφίσει σε πολλές πόλεις ως τώρα. Παρίσι, Λονδίνο, Βουδαπέστη, Τελ Αβίβ και ευελπιστώ να επισκεφτώ και περισσότερες πόλεις. Όταν πηγαίνω σε μία καινούργια πόλη μου είναι πολύ εύκολο να πετύχω θέματα για τις φωτογραφίες μου για τι έχω πολλά καινούργια ερεθίσματα.

    -Σε ποια άλλη εποχή θα ήθελες να είσαι για να κάνεις το ίδιο πράμα;

    Σε οποιαδήποτε εποχή που δεν είχανε εφεύρει ακόμη την κάμερα.

    -Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που κάνει κάτι το οποίο ζηλεύεις;

    Υπάρχουν πάρα πολλοί και συγκεκριμένα ένας που τον θεωρώ και μεγάλη μου επιρροή, ο Daniele Zarri.

    Μαραθώνας. Παραλία του Σχοινιά. Άντρας κοιμάται- φτυάρι στην άμμο.

    -Με ποιο έμφυτο ταλέντο θα ήθελες να είσαι προικισμένος; 

    Θα ήθελα να είχα ταλέντο στη σύνθεση μουσικής.  Είναι ένα άλλο μέσο, τελείως διαφορετικό και άκρος ενδιαφέρων για να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου.

    -Αν δεν ήσουν ο εαυτός σου, ποιος θα ήθελες να είσαι;

    Ο Lars von Trier που είναι και ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης – σίγουρα με έχει επηρεάσει.

    -Ποιο θα είναι το επόμενο project σου;

    Ακόμη δεν το έχω βρει και μου είναι πολύ δύσκολο να το ανακαλύψω.

     

     

    Διαβάστε ακόμα:  Annie Leibovitz: Τα πρώτα χρόνια μιας θρυλικής κάμερας

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top