O Albert Uderzo ποζάρει με τα δημιουργήματά του (Photo by Michel SETBOUN/Gamma-Rapho via Getty Images/Idealimage).
Ο Αστερίξ είναι ένα πραγματικό φαινόμενο της 9ης τέχνης εδώ κι 60 χρόνια. Ένα κόμικ που ξεπερνάει σύνορα και εποχές. 379 εκατ. άλμπουμ με τις περιπέτειές του έχουν πωληθεί ανά τον κόσμο και σε 111 γλώσσες. Πέρα από μια εμβληματική εικόνα, ο μικρόσωμος Γαλάτης είναι ένας μύθος. Αποτελεί μέρος της γαλλικής λαϊκής κουλτούρας και κληρονομιάς.
Αν το μικρό γαλατικό χωριό κι οι τρόφιμοί του αρέσουν τόσο, οφείλεται στο γεγονός ότι κατοπτρίζουν τη γαλλική ταυτότητα από την εύθυμη πλευρά της. Ο Goscinny, μέσα από καλαμπούρια και πλάκες, σκιαγραφεί ένα λαό που ανθίσταται στους εισβολείς, μια παρωδία της ιστορίας του Εξαγώνου.
Παίζει με αναχρονισμούς ανάμεσα σε μια προγονική κοινωνία και μια σύγχρονη, εκείνη της δεκαετίας του ’60. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι το εξώφυλλο του πιο αγαπημένου μου άλμπουμ, του Αστερίξ και Κλεοπάτρα. Εμπνέεται από την περίφημη ταινία με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ του 1963: ρωμαϊκή πόζα, ελληνική μύτη, γραμματοσειρά του τίτλου.
Ο Ιούλιος Καίσαρ γελοιοποιείται από τους αδάμαστους Γαλάτες που διαθέτουν ένα μυστικό όπλο: το μαγικό φίλτρο. Ο Αστερίξ είναι ο τυπικός Γάλλος αντι-ήρωας σε αντίθεση με τους υπερήρωες των αμερικανικών κόμιξ. Είναι κοντός, ξανθός, με περήφανο μουστάκι, και δεν αποχωρίζεται τον κολλητό του Οβελίξ, ο οποίος έχει μυαλό μικρού παιδιού.
Αλλά όλη η δύναμή του βρίσκεται στο ψυχολογικό του προφίλ: ακόμα κι όταν είναι τρωτός χωρίς το μαγικό φίλτρο, το ηρωικό ταμπεραμέντο του, το θάρρος του και η αίσθηση της τιμής κερδίζουν τις καρδιές μας.
Τα πρώτα σχέδια του Αστερίξ ο Γαλάτης δημοσιεύτηκαν το 1959 στο περιοδικό Pilote, ενώ το άλμπουμ κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα. Γεννήθηκε ένα καλοκαίρι στο διαμέρισμα ενός HLM από τους δύο φίλους René Goscinny (σενάριο) και Albert Uderzo (σχέδιο), που διηγείται: «Έκανε πολύ ζέστη… είχαμε πιεί πολύ παστίς, καπνίζαμε σαν φουγάρα. Ο René μου ζήτησε να του πω ποιες περίοδοι της ιστορίας μας είναι οι πιο ενδιαφέρουσες. Του είπα οι Γαλάτες. Σ’ ένα τεταρτάκι όλα ήταν έτοιμα». Ο Γκοσινί πέθανε το 1977, αλλά η γαλλο-βελγική σειρά, σε αντίθεση με τον Τεντέν, συνεχίστηκε.
Mια από τις μεγάλες επιτυχίες του Gerard Depardieu ως κινηματογραφικός Οβελίξ (Photo by Etienne George/Corbis via Getty Images/Idealimage).
Σε κείνο το πρώτο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε σε μόλις 5.000 αντίτυπα και είναι συλλεκτικό, ο Πανοραμίξ ζει έξω απ’ το χωριό, σε μια σπηλιά του γειτονικού δάσους όπου ετοιμάζει το μαγικό φίλτρο. Από την επόμενη ιστορία θα αποκτήσει τη δική του καλύβα, μαζί με τους άλλους. Και αποκαλύπτει ένα μυστικό: «Η προέλευση της συνταγής χάνεται στη νύχτα του χρόνου και περνάει από στόμα δρυΐδη σε στόμα δρυΐδη. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μέσα έχει γκι και αστακό. Ο αστακός δεν είναι απαραίτητος, αλλά δίνει γεύση στη σούπα!». Ο δε σκυλούκος Ιντεφίξ κάνει την εμφάνισή του μόνο από το 5ο άλμπουμ και μετά (Ο γύρος της Γαλατίας).
Ο Rene Goscinny φωτογραφίζεται χαρούμενος. Οι ατάκες που έχει γράψει έχουν μείνει στην ιστορία (Photo by Keystone-France/Gamma-Keystone via Getty Images/Idealimage).
Μα τον Τουτάτη, επειδή ο Αστερίξ βρίθει χαριτωμένων αναχρονισμών, ορίστε μερικοί για να δείξετε ψαγμένοι:
– Οι Γαλάτες, όπως κάθε δομημένη κοινωνία, επιδίδονταν στην εκτροφή και τη γεωργία. Δεν χρειαζόταν να κυνηγάνε ολημερίς αγριουγούρουνα.
– Κατανάλωναν κυρίως μπίρα και cervoise, γιατί το υδρόμελι και το κρασί (εισήγαγαν 500.000 με 1 εκατ. αμφορείς το χρόνο, κυρίως από την Ελλάδα) ήταν ακριβά και θεωρούνταν προϊόντα πολυτελείας.
– Οι περικεφαλαίες δεν διέθεταν φτερά. Επρόκειτο απλώς για τις αρχαιοελληνικές παραγναθίδες στο όρθιο.
– Τον Μαζεστίξ, τον αρχηγό του γαλατικού χωριού, δεν θα μπορούσαν ποτέ να τον σηκώσουν πάνω σε μια στρογγυλή ασπίδα, για τον απλούστατο λόγο ότι οι ασπίδες των Γαλατών ήταν οβάλ. Αλλά κι επειδή το να υψώνεις τον πολέμαρχο πάνω σε ασπίδα είναι μια παράδοση που χρονολογείται από την εποχή των Φράγκων, άρα μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
– Στην πραγματικότητα, οι Γαλάτες δεν ζούσαν σε χωριά, αλλά πίσω από οχυρωμένα συγκροτήματα των 100-150 εκταρίων (τα oppidiums ή oppida).
– Τα μενίρ του Οβελίξ ανάγονται στη νεολιθική εποχή (2.500 – 4.500 π.Χ.), ενώ οι Κέλτες έφθασαν στη Γαλατία το 700 π.Χ. Οπότε δεν σχετίζονται με τις τελετές των δρυΐδων.
Μετά από 37 άλμπουμ, 10 ταινίες κινουμένων σχεδίων και 4 με πραγματικούς ηθοποιούς, το 2019 ο Αστερίξ σβήνει τα 60 κεράκια του με μια νέα περιπέτεια, μια καινούργια τηλεοπτική σειρά αφιερωμένη στον Ιντεφίξ, γραμματόσημα και νέα ατραξιόν στο Πάρκο του με ένα φιλμ σε 4D.
Το 38ο άλμπουμ θα είναι σε σενάριο του Jean-Yves Ferri με εικονογράφηση του Didier Conrad. Θα έχει τίτλο Η κόρη του Βερσινζετορίξ, θα τυπωθεί σε 5 εκατ. αντίτυπα (!) και θα μιλάει για τα βάσανα της εφηβείας με φεμινιστική διάθεση. Επίτιμος προσκλεκλημένος ο στρατηγός Ντε Γκωλ, καθότι είναι κι εκείνος σύμβολο της αντίστασης.
Διαβάστε ακόμα: 90 χρόνια Tintin – Το μάθημα στυλ του Hergé.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
