PRESS ANNA VERA 1-1190

    «Στο σπίτι εκείνο είχε ζήσει κάποτε μια γυναίκα, για την οποία ο οικοδεσπότης μου δεν γνώριζε τίποτα, παρά μόνο το μικρό της όνομα…»

    Πριν από μερικά χρόνια έζησα για λίγο σε ένα παράξενα σκοτεινό σπίτι. Με φιλοξενούσε ένας φίλος. Η πόλη και η χώρα δεν έχουν σημασία. Ήταν μακριά από την Αθήνα, αλλά θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε.

    Στο ίδιο αυτό σπίτι είχε ζήσει κάποτε μια γυναίκα, για την οποία ο οικοδεσπότης μου δεν γνώριζε τίποτα, παρά μόνο το μικρό της όνομα. Λεγόταν Άννα Βέρα και βρήκα μερικές φωτογραφίες της αφημένες σε ένα συρτάρι. Μαζί με κάποιες άλλες, που δεν κατάλαβα ποτέ αν ήταν όντως δικές της ή αν βρέθηκαν τυχαία εκεί.

    PRESS ANNA VERA 5-1190

    Μια γυναικεία μορφή από τον αινιγματικό κόσμο της Άννας Βέρα.

    Όσο έμεινα σε εκείνο το σπίτι αισθανόμουν διαρκώς την παρουσία της ανάμεσα στα πράγματά μας. Φεύγοντας, πήρα μαζί μου εκείνες τις φωτογραφίες. Η Άννα Βέρα, ερήμην της, μετά το θάνατό της, μου είχε προσφέρει τη φιλοξενία εκείνη που μόνο οι απόντες μπορούν να προσφέρουν: είχε φιλοξενήσει τη φαντασία μου.

    «Αυτό το έργο είναι για μένα μια άσκηση ενσυναίσθησης: η προσπάθεια να «γίνεις» ο άλλος, ώστε να κατασκευάσεις τον δικό σου εαυτό».
    PRESS ANNA VERA 4

    «Όσο έμεινα σε εκείνο το παράξενο σπίτι αισθανόμουν διαρκώς την παρουσία της…»

    Όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Νίκος Διαμαντής μου ζήτησε να κάνω ένα έργο στο υποσκήνιο του θεάτρου (έναν ιδιαίτερα υποβλητικό χώρο), η σκέψη ήρθε σχεδόν αυθόρμητα. Κάτω από την επιφάνεια της σκηνικής δράσης, στο υπογάστριο του θεάτρου, είχε έρθει η στιγμή να ανταποδώσω τη φιλοξενία στην Άννα Βέρα.

    PRESS ANNA VERA 6-1190

    Η φωτογραφία αυτού του άνδρα βρέθηκε φυλαγμένη ξεχωριστά μέσα σε φάκελο στο συρτάρι της.

    Τοποθέτησα το φωτογραφικό της αρχείο ανάμεσα στα δοκάρια και ενέθεσα στο χώρο τέσσερις δικές μου φωτογραφίες από το διαμέρισμά της όπως το έζησα. Κρυμμένες στο χώρο υπάρχουν και λιγοστές σκέψεις. Είναι τα λόγια που απευθύνω στην Άννα Βέρα, δηλαδή λόγια δικά μου, τα οποία απευθύνω στον εαυτό μου.

    Αυτό το έργο είναι για μένα μια άσκηση ενσυναίσθησης: η προσπάθεια να «γίνεις» ο άλλος, ώστε να κατασκευάσεις τον δικό σου εαυτό. Είναι αυτό που κάνει η τέχνη.

    NIK_9303-1190

    «Τοποθέτησα ανάμεσα στα δοκάρια του υποσκηνίου του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά τις φωτογραφίες που είχα βρει αφημένες σε ένα συρτάρι του σπιτιού της Άννα Βέρα…»

    //En[Syn]Αesthesis – Anna Vera: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, εγκαίνια: Πέμπτη 22/10 2015, 6.00 μ.μ. Η έκθεση είναι επισκέψιμη Δευτέρα με Κυριακή (6μ.μ. – 8 μ.μ.) πλην Τρίτης. Εισιτήριο: €2, άνεργοι δωρεάν. Kάθε Δευτέρα η είσοδος είναι ελεύθερη.

    – Την Πέμπτη 19/11στις 8 μ.μ. ο Γάλλος μουσικός Thierry Jolif θα αυτοσχεδιάσει εντός της έκθεσης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου.

    – Η έκθεση συνοδεύεται από το βιβλίο / λεύκωμα «Άννα Βέρα», το οποίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία και στο ΔΘΠ.

    Διαβάστε ακόμα: «Το ταξίδι δεν γίνεται για να ανακαλύψεις εσύ έναν τόπο. Γίνεται για να αποκαλύψει ο τόπος εσένα».

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top